ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΘΡΕΑ
Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΘΡΕΑ
Ο πλανήτης Θρέα περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο του και από τον εαυτό του με διαφορετικό τρόπο από τη Γη. Ισχύουν και εδώ οι δώδεκα μήνες, οι 24 ώρες της ημέρας και οι εποχές μόνο που η κλίση και το υπέδαφος είναι τέτοια που διαφοροποιούν το κλίμα στο βόρειο και νότιο ημισφαίριο.
Η κεντρική ζώνη το πλανήτη βρίσκεται κάθετα στον ήλιο και χαρακτηρίζεται από εύκρατο κλίμα. Η ημέρα στην κεντρική ζώνη διαρκεί όσο και η νύχτα καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Όσο απομακρυνόμαστε από την κεντρική ζώνη ο ήλιος ξεπροβάλλει ελάχιστα και ίσα που φαίνεται στον ορίζοντα κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Το βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη καλύπτεται από χιόνια και πάγους όλο τον χρόνο, καθώς τόσο ο ήλιος είναι περιορισμένος, όσο και το υπέδαφος δεν έχει καθόλου θερμές πηγές και ηφαίστεια.
Αντίθετα στο νότιο ημισφαίριο, άνυδρες έρημοι, βάλτοι και τροπικά κλίματα κυριαρχούν, καθώς το υπέδαφος του πλανήτη είναι πολύ θερμό λόγω των ηφαιστείων και των θερμών πηγών του. Κατά τη διάρκεια της ημέρας και εδώ ο ήλιος αχνοφαίνεται στον ορίζοντα.
Ο πλανήτης Θρέα περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο του και από τον εαυτό του με διαφορετικό τρόπο από τη Γη. Ισχύουν και εδώ οι δώδεκα μήνες, οι 24 ώρες της ημέρας και οι εποχές μόνο που η κλίση και το υπέδαφος είναι τέτοια που διαφοροποιούν το κλίμα στο βόρειο και νότιο ημισφαίριο.
Η κεντρική ζώνη το πλανήτη βρίσκεται κάθετα στον ήλιο και χαρακτηρίζεται από εύκρατο κλίμα. Η ημέρα στην κεντρική ζώνη διαρκεί όσο και η νύχτα καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Όσο απομακρυνόμαστε από την κεντρική ζώνη ο ήλιος ξεπροβάλλει ελάχιστα και ίσα που φαίνεται στον ορίζοντα κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Το βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη καλύπτεται από χιόνια και πάγους όλο τον χρόνο, καθώς τόσο ο ήλιος είναι περιορισμένος, όσο και το υπέδαφος δεν έχει καθόλου θερμές πηγές και ηφαίστεια.
Αντίθετα στο νότιο ημισφαίριο, άνυδρες έρημοι, βάλτοι και τροπικά κλίματα κυριαρχούν, καθώς το υπέδαφος του πλανήτη είναι πολύ θερμό λόγω των ηφαιστείων και των θερμών πηγών του. Κατά τη διάρκεια της ημέρας και εδώ ο ήλιος αχνοφαίνεται στον ορίζοντα.
ΟΡΒΑ (Βόρεια ήπειρος)
Στη βόρεια ήπειρο όπως και στη νότια ήπειρο, κατά τη διάρκεια της ημέρας ο ήλιος φαίνεται ελάχιστα. Αποτελεί την ψυχρότερη ήπειρο, καθώς το υπέδαφός της δεν έχει καμία θερμή πηγή. Χιόνια και δυνατοί άνεμοι, κατακλύζουν την ήπειρο το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου.
Στη βόρεια ήπειρο όπως και στη νότια ήπειρο, κατά τη διάρκεια της ημέρας ο ήλιος φαίνεται ελάχιστα. Αποτελεί την ψυχρότερη ήπειρο, καθώς το υπέδαφός της δεν έχει καμία θερμή πηγή. Χιόνια και δυνατοί άνεμοι, κατακλύζουν την ήπειρο το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου.
Λισβόνη - Η πρωτεύουσα των Μιγάδων.
Η Λισβόνη είναι μια πόλη που ξεκίνησε ως ιδέα των ανθρώπων, για να ελέγχουν τις βόρειες θάλασσες και τα νησιά του κέντρου. Κανείς όμως δεν ήθελε να ζήσει στις δύσκολες καιρικές συνθήκες του Βορρά. Πολύ έξυπνα τότε, οι άνθρωποι συμφώνησαν με όλες τις φυλές της Θρέα, να οργανώσουν τη μεγαλύτερη μεταναστευτική πολιτική ως τώρα. Να δώσουν βάσει νόμου, το δικαίωμα στους μιγάδες της κάθε πολιτείας, να αυτοονομαστούν νέοι ανεξάρτητοι πολίτες μιας καινούργιας περιοχής. Έτσι και έγινε. Αρχιτέκτονες από όλες τις φυλές στάλθηκαν στη σημερινή Λισβόνη και δημιούργησαν ένα καινούριο βασίλειο. Με στοιχεία από τις πόλεις κυρίως των ανθρώπων, των ξωτικών και των Νάνων, η Λισβόνη είναι μια πανέμορφη πόλη, με λευκά κτίρια, πράσινα πάρκα και υπέροχο λιμάνι. Ειδικές μονώσεις και κτίρια μετρίου μεγέθους περιβάλλουν την πόλη από άκρη σε άκρη. Αρκετά σύγχρονη, αλλά και καλλιτεχνική, είναι μια πόλη που χαρακτηρίζεται για τη ρυμοτομία της και το νεοτερισμό της. Οι μιγάδες εργάτες δούλεψαν για χρόνια για να επιτευχθεί αυτό το σχέδιο, πράγμα που τους έκανε να αγαπήσουν πολύ την νέα τους πατρίδα.
Η Λισβόνη είναι γνωστή για το ταχυδρομικό της δίκτυο, καθώς κατέχουν τα γρηγορότερα ταχυδρομικά πτηνά και τους ικανότερους ταχυδρόμους και διαπραγματευτές.
Η Λισβόνη είναι μια πόλη που ξεκίνησε ως ιδέα των ανθρώπων, για να ελέγχουν τις βόρειες θάλασσες και τα νησιά του κέντρου. Κανείς όμως δεν ήθελε να ζήσει στις δύσκολες καιρικές συνθήκες του Βορρά. Πολύ έξυπνα τότε, οι άνθρωποι συμφώνησαν με όλες τις φυλές της Θρέα, να οργανώσουν τη μεγαλύτερη μεταναστευτική πολιτική ως τώρα. Να δώσουν βάσει νόμου, το δικαίωμα στους μιγάδες της κάθε πολιτείας, να αυτοονομαστούν νέοι ανεξάρτητοι πολίτες μιας καινούργιας περιοχής. Έτσι και έγινε. Αρχιτέκτονες από όλες τις φυλές στάλθηκαν στη σημερινή Λισβόνη και δημιούργησαν ένα καινούριο βασίλειο. Με στοιχεία από τις πόλεις κυρίως των ανθρώπων, των ξωτικών και των Νάνων, η Λισβόνη είναι μια πανέμορφη πόλη, με λευκά κτίρια, πράσινα πάρκα και υπέροχο λιμάνι. Ειδικές μονώσεις και κτίρια μετρίου μεγέθους περιβάλλουν την πόλη από άκρη σε άκρη. Αρκετά σύγχρονη, αλλά και καλλιτεχνική, είναι μια πόλη που χαρακτηρίζεται για τη ρυμοτομία της και το νεοτερισμό της. Οι μιγάδες εργάτες δούλεψαν για χρόνια για να επιτευχθεί αυτό το σχέδιο, πράγμα που τους έκανε να αγαπήσουν πολύ την νέα τους πατρίδα.
Η Λισβόνη είναι γνωστή για το ταχυδρομικό της δίκτυο, καθώς κατέχουν τα γρηγορότερα ταχυδρομικά πτηνά και τους ικανότερους ταχυδρόμους και διαπραγματευτές.
Ιφλάνδα - Τα σπίτια των Γιγάντιων.
Η Ιφλάνδα είναι ένας οικισμός στο δάσος Όψα, στους πρόποδες του βουνού Ωμέγα, από τους Γιγάντιους. Οι πρώτοι κάτοικοι της Όρβα ήταν οι Γίγαντες, που θέλησαν να εγκατασταθούν μακριά από τα καχύποπτα βλέμματα της κοινωνίας των θνητών λαών. Ανεξάρτητοι και με όσες τεχνικές γνώριζαν, έχτισαν σιγά σιγά έναν οικισμό που μοιάζει αρκετά με ένα μεγάλο χωριό από πέτρα, ξύλο και άχυρα. Για τα κτίρια τους χρησιμοποιούν τα ίδια τους τα χέρια και καμιά τεχνολογία, επομένως το αποτέλεσμα είναι αρκετά πρωτόγονο και ατημέλητο. Τα μεγαλύτερα οικοδομήματα του οικισμού φτιαγμένα από βαριά και μεγάλη πέτρα, ειδικά κατασκευασμένα για το μεγάλο μέγεθος των κατοίκων της. Όλα τα κτίρια είναι μεγαλύτερων διαστάσεων, χωρίς πόρτες, αλλά με πύλες και μεγάλες εισόδους. Στρωσίδια από τομάρια ζώων και δέρματα χαρακτηρίζουν τις κεντρικές αίθουσες, ενώ τα μονοπάτια τους είναι φτιαγμένα από χαλίκι και άγρια πέτρα. Λόγω των υψηλών θερμοκρασιών οι σκεπές είναι αρκετά ψηλές και κωνικές ώστε να ρέει το χιόνι χωρίς τριβή. Εστίες μεγάλων φωτιών βρίσκονται εντός και εκτός των κτισμάτων, ενώ φύλακες περιοδεύουν από υψώματα και βουνοκορφές μέχρι το τέλος των δασών. Δικαίωμα σε καλύβα έχουν μόνο όσοι δημιουργήσουν οικογένεια. Οι υπόλοιποι ως φύλακες κοιμούνται σε αντίσκηνα και σε σπηλιές. Η ανθεκτικότητα τους στο κρύο χαρακτηριστική και βασικό στοιχείο της εκπαίδευσής τους. Το μεγαλύτερο κτίριο αποτελεί ο θρόνος του μονάρχη γίγαντα και της οικογένειάς του. Μεγαλοπρεπές και με αρκετούς ορόφους, αποτελεί μια τεράστια καλύβα από πέτρα και ξύλο. Δέρματα ζώων και βαλσαμωμένα ζώα στολίζουν το αρχηγείο αυτό. Οι ιερείς και οι μάγοι των γιγάντων ζουν εκτός της κοινότητας για καλύτερη επαφή με τα στοιχεία μελέτης τους. Ειδικές σκηνές στήνονται σε διάφορες πηγές στοιχείων για τη μελέτη τους. Συνήθως στο δάσος και στο βουνό.
Η Ιφλάνδα είναι ένας οικισμός στο δάσος Όψα, στους πρόποδες του βουνού Ωμέγα, από τους Γιγάντιους. Οι πρώτοι κάτοικοι της Όρβα ήταν οι Γίγαντες, που θέλησαν να εγκατασταθούν μακριά από τα καχύποπτα βλέμματα της κοινωνίας των θνητών λαών. Ανεξάρτητοι και με όσες τεχνικές γνώριζαν, έχτισαν σιγά σιγά έναν οικισμό που μοιάζει αρκετά με ένα μεγάλο χωριό από πέτρα, ξύλο και άχυρα. Για τα κτίρια τους χρησιμοποιούν τα ίδια τους τα χέρια και καμιά τεχνολογία, επομένως το αποτέλεσμα είναι αρκετά πρωτόγονο και ατημέλητο. Τα μεγαλύτερα οικοδομήματα του οικισμού φτιαγμένα από βαριά και μεγάλη πέτρα, ειδικά κατασκευασμένα για το μεγάλο μέγεθος των κατοίκων της. Όλα τα κτίρια είναι μεγαλύτερων διαστάσεων, χωρίς πόρτες, αλλά με πύλες και μεγάλες εισόδους. Στρωσίδια από τομάρια ζώων και δέρματα χαρακτηρίζουν τις κεντρικές αίθουσες, ενώ τα μονοπάτια τους είναι φτιαγμένα από χαλίκι και άγρια πέτρα. Λόγω των υψηλών θερμοκρασιών οι σκεπές είναι αρκετά ψηλές και κωνικές ώστε να ρέει το χιόνι χωρίς τριβή. Εστίες μεγάλων φωτιών βρίσκονται εντός και εκτός των κτισμάτων, ενώ φύλακες περιοδεύουν από υψώματα και βουνοκορφές μέχρι το τέλος των δασών. Δικαίωμα σε καλύβα έχουν μόνο όσοι δημιουργήσουν οικογένεια. Οι υπόλοιποι ως φύλακες κοιμούνται σε αντίσκηνα και σε σπηλιές. Η ανθεκτικότητα τους στο κρύο χαρακτηριστική και βασικό στοιχείο της εκπαίδευσής τους. Το μεγαλύτερο κτίριο αποτελεί ο θρόνος του μονάρχη γίγαντα και της οικογένειάς του. Μεγαλοπρεπές και με αρκετούς ορόφους, αποτελεί μια τεράστια καλύβα από πέτρα και ξύλο. Δέρματα ζώων και βαλσαμωμένα ζώα στολίζουν το αρχηγείο αυτό. Οι ιερείς και οι μάγοι των γιγάντων ζουν εκτός της κοινότητας για καλύτερη επαφή με τα στοιχεία μελέτης τους. Ειδικές σκηνές στήνονται σε διάφορες πηγές στοιχείων για τη μελέτη τους. Συνήθως στο δάσος και στο βουνό.
Γκρίζα - Η κοινωνία των Αμαζόνων.
Η Γκρίζα θυμίζει ένα μεγάλο χωριό μέσα στο δάσος. Αρκετά κοντά στη θάλασσα, οι αμαζόνες ασχολούνται με το ψάρεμα και την κατασκήνωση στις παραλίες. Τα κτίρια τους, φτιαγμένα από ξύλο, άλλα βρίσκονται στο έδαφος και άλλα σε μεγάλους κορμούς δέντρων. Οι αμαζόνες ακροβατούν από κλαδί σε κλαδί και παρατηρούν τον ορίζονται από τις κορυφές των δέντρων. Το κυνήγι είναι επίσης βασική ασχολία του βασιλείου τους. Χαρακτηριστικό τις Γκρίζας, τα πολλά γυμναστήρια και τα κέντρα χαλάρωσης. Οι Αμαζόνες είναι αρκετά πειθαρχημένες στις πολεμικές τέχνες και στον τρόπο που κυνηγούν. Το μόνο κτίριο που φέρει μεγαλοπρέπειας και αρχιτεκτονικής, είναι αυτό της βασίλισσας και των συμβούλων της. Χτισμένο από πέτρα και ξύλο, θυμίζει κάποιον βάρβαρο ναό του παρελθόντος. Οι οχτώ σύμβουλοι της βασίλισσας λέγονται βαλκυρίες και ασχολούνται με διαφορετικές αρμοδιότητες και την εκπαίδευση των κατώτερων αμαζόνων. Η βασίλισσα Βαλκυρία, μπορεί να έχει μέχρι και πέντε άνδρες για συζύγους της. Ενώ παλιότερα υπήρχε απαγόρευση στην παραχώρηση προνομιών σε άνδρες, οι αμαζόνες άρχίσαν να χρησιμοποιούν άνδρες που ήθελαν να τις ακολουθήσουν, για εργατικές δουλειές, κυνήγι και στρατό. Πλέον οι άνδρες στις κοινωνίες τους λέγονται Κηφήνες και αποτελούν σημαντικό κομμάτι της γυναικοκρατούμενης κοινωνία που είναι αρκετά αυστηρή στις παραδόσεις και στα έθιμα της. Η Γκρίζα γύρω της είναι περιφραγμένη με ένα ξύλινο τείχος αρκετά ψηλό και μακρύ, καλυμμένο από ειδική, αντιπυρική πίσσα. Η περιφρούρησή του γίνεται από Αμαζόνες και Κηφήνες σε βάρδιες.
Η Γκρίζα θυμίζει ένα μεγάλο χωριό μέσα στο δάσος. Αρκετά κοντά στη θάλασσα, οι αμαζόνες ασχολούνται με το ψάρεμα και την κατασκήνωση στις παραλίες. Τα κτίρια τους, φτιαγμένα από ξύλο, άλλα βρίσκονται στο έδαφος και άλλα σε μεγάλους κορμούς δέντρων. Οι αμαζόνες ακροβατούν από κλαδί σε κλαδί και παρατηρούν τον ορίζονται από τις κορυφές των δέντρων. Το κυνήγι είναι επίσης βασική ασχολία του βασιλείου τους. Χαρακτηριστικό τις Γκρίζας, τα πολλά γυμναστήρια και τα κέντρα χαλάρωσης. Οι Αμαζόνες είναι αρκετά πειθαρχημένες στις πολεμικές τέχνες και στον τρόπο που κυνηγούν. Το μόνο κτίριο που φέρει μεγαλοπρέπειας και αρχιτεκτονικής, είναι αυτό της βασίλισσας και των συμβούλων της. Χτισμένο από πέτρα και ξύλο, θυμίζει κάποιον βάρβαρο ναό του παρελθόντος. Οι οχτώ σύμβουλοι της βασίλισσας λέγονται βαλκυρίες και ασχολούνται με διαφορετικές αρμοδιότητες και την εκπαίδευση των κατώτερων αμαζόνων. Η βασίλισσα Βαλκυρία, μπορεί να έχει μέχρι και πέντε άνδρες για συζύγους της. Ενώ παλιότερα υπήρχε απαγόρευση στην παραχώρηση προνομιών σε άνδρες, οι αμαζόνες άρχίσαν να χρησιμοποιούν άνδρες που ήθελαν να τις ακολουθήσουν, για εργατικές δουλειές, κυνήγι και στρατό. Πλέον οι άνδρες στις κοινωνίες τους λέγονται Κηφήνες και αποτελούν σημαντικό κομμάτι της γυναικοκρατούμενης κοινωνία που είναι αρκετά αυστηρή στις παραδόσεις και στα έθιμα της. Η Γκρίζα γύρω της είναι περιφραγμένη με ένα ξύλινο τείχος αρκετά ψηλό και μακρύ, καλυμμένο από ειδική, αντιπυρική πίσσα. Η περιφρούρησή του γίνεται από Αμαζόνες και Κηφήνες σε βάρδιες.
Χιονισμένες ακτές
Οι χιονισμένες ακτές αποτελούν μια παραθαλάσσια, νεκρή ζώνη, βόρεια της Όρβα. Αποτελείται από παγωμένα όρη που υψώνονται δίπλα στη θάλασσα. Πολικά πλάσματα και τέρατα ζουν αμέριμνα στην πλευρά αυτή και έχουν τις φωλιές τους είτε κάτω από τον πάγο, είτε μέσα σε σπηλιές και στοές μέσα στις παγωμένες πλαγιές. Το μέρος αυτό επισκέπτονται σπάνια, Γίγαντες και Αμαζόνες για κυνήγι της πολύτιμης πολικής γούνας των λευκών αρκούδων της περιοχής. Η διαμονή γίνεται σε Ιγκλού από πάγο, μια τέχνη που έμαθαν από τους Μώσκι, μια άγρια φυλή μισών ανθρώπων, μισών αρκούδων, για τους οποίους η γνώση είναι ελάχιστη. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι κατασκηνώνουν κοντά στο βόρειο μέρος των προπόδων του βουνού Ωμέγα. Η βλάστηση στην περιοχή είναι ελάχιστη και μόνο ένα είδος κωνοφόρων καλύπτει τις πλαγιές της οροσειράς και μια μικρή περιοχή κοντά στη λίμνη ψύχρα. Οι χιονισμένες ακτές αποτελούν μια νεκρή ζώνη σε γενικές γραμμές που αποφεύγεται από τους λαούς και πολλά μέρη της είναι άγνωστα ακόμη και σήμερα.
Οι χιονισμένες ακτές αποτελούν μια παραθαλάσσια, νεκρή ζώνη, βόρεια της Όρβα. Αποτελείται από παγωμένα όρη που υψώνονται δίπλα στη θάλασσα. Πολικά πλάσματα και τέρατα ζουν αμέριμνα στην πλευρά αυτή και έχουν τις φωλιές τους είτε κάτω από τον πάγο, είτε μέσα σε σπηλιές και στοές μέσα στις παγωμένες πλαγιές. Το μέρος αυτό επισκέπτονται σπάνια, Γίγαντες και Αμαζόνες για κυνήγι της πολύτιμης πολικής γούνας των λευκών αρκούδων της περιοχής. Η διαμονή γίνεται σε Ιγκλού από πάγο, μια τέχνη που έμαθαν από τους Μώσκι, μια άγρια φυλή μισών ανθρώπων, μισών αρκούδων, για τους οποίους η γνώση είναι ελάχιστη. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι κατασκηνώνουν κοντά στο βόρειο μέρος των προπόδων του βουνού Ωμέγα. Η βλάστηση στην περιοχή είναι ελάχιστη και μόνο ένα είδος κωνοφόρων καλύπτει τις πλαγιές της οροσειράς και μια μικρή περιοχή κοντά στη λίμνη ψύχρα. Οι χιονισμένες ακτές αποτελούν μια νεκρή ζώνη σε γενικές γραμμές που αποφεύγεται από τους λαούς και πολλά μέρη της είναι άγνωστα ακόμη και σήμερα.
Όρος Ωμέγα
Το όρος Ωμέγα αποτελεί ,μετά τα Γκρέμουλα, το δεύτερο μεγαλύτερο σε ύψος βουνό της Θρέα. Είναι ένα βουνό που καλύπτεται από χιόνι όλο το χρόνο. Ψηλά δέντρα διατηρούν τα φύλλα τους το χειμώνα και καλύπτουν το βουνό μέχρι τη μέση. Πιο πάνω είναι πιο βραχώδες και παγωμένο. Άνεμοι και χιονοστιβάδες κυλούν από την κορυφή του και πολλές φορές καταλήγουν στη βάση του. Τα μεγάλα δέντρα του βουνού προσφέρουν το μεγαλύτερο μέρος ξυλείας για τους τρεις λαούς της ηπείρου. Μιγάδες, Αμαζόνες και Γίγαντες μέσω οικονομικής συμφωνίας έχουν διαιρέσει την περιοχή σε τρία σημεία εκμετάλλευσης του ξύλου.
Το όρος Ωμέγα αποτελεί ,μετά τα Γκρέμουλα, το δεύτερο μεγαλύτερο σε ύψος βουνό της Θρέα. Είναι ένα βουνό που καλύπτεται από χιόνι όλο το χρόνο. Ψηλά δέντρα διατηρούν τα φύλλα τους το χειμώνα και καλύπτουν το βουνό μέχρι τη μέση. Πιο πάνω είναι πιο βραχώδες και παγωμένο. Άνεμοι και χιονοστιβάδες κυλούν από την κορυφή του και πολλές φορές καταλήγουν στη βάση του. Τα μεγάλα δέντρα του βουνού προσφέρουν το μεγαλύτερο μέρος ξυλείας για τους τρεις λαούς της ηπείρου. Μιγάδες, Αμαζόνες και Γίγαντες μέσω οικονομικής συμφωνίας έχουν διαιρέσει την περιοχή σε τρία σημεία εκμετάλλευσης του ξύλου.
Λίμνη Ψύχρα
Η λίμνη Ψύχρα αποτελεί μια λίμνη που καλύπτεται από πάγο το φθινόπωρο και το χειμώνα. Γύρω τους υπάρχουν πολλά χιονισμένα δάση και ως υδροβιότοπος έχει μεγάλη αξία μιας και συγκεντρώνει ένα μεγάλο μέρος της πανίδας που δεν αντέχει το κρύο στα ψηλότερα σημεία της ηπείρου. Το κυνήγι πτηνών συνηθίζεται στην περιοχή και έχει μονοπωληθεί από τις Αμαζόνες που βρίσκονται αρκετά κοντά της. Κάτω από την παγωμένη λίμνη υπάρχουν πολλά θαλάσσια είδη φώκιας, θαλάσσιου ελέφαντα και πιγκουίνων. Κύκνοι και άλλα χειμερινά πτηνά φωλιάζουν περιμετρικά και πάνω της, ενώ τα δάση φιλοξενούν τους μεγαλύτερους ταράνδους της ηπείρου. Στη λίμνη Ψύχρα υπάρχει έντονη ύπαρξη του αλλοτινού στοιχείου, με πολλά αλλοτινά πνεύματα και πλάσματα της άλλης πλευράς να εμφανίζονται τη νύχτα. Για το λόγο αυτό η ακίνδυνη πλευρά της λίμνης τη μέρα έρχεται σε αντίθεση με την ανήσυχή της νύχτα. Το κυνήγι γίνεται τη μέρα και το βράδυ ελάχιστοι διαλέγουν την αγκαλιά της λίμνης για προστασία.
Η λίμνη Ψύχρα αποτελεί μια λίμνη που καλύπτεται από πάγο το φθινόπωρο και το χειμώνα. Γύρω τους υπάρχουν πολλά χιονισμένα δάση και ως υδροβιότοπος έχει μεγάλη αξία μιας και συγκεντρώνει ένα μεγάλο μέρος της πανίδας που δεν αντέχει το κρύο στα ψηλότερα σημεία της ηπείρου. Το κυνήγι πτηνών συνηθίζεται στην περιοχή και έχει μονοπωληθεί από τις Αμαζόνες που βρίσκονται αρκετά κοντά της. Κάτω από την παγωμένη λίμνη υπάρχουν πολλά θαλάσσια είδη φώκιας, θαλάσσιου ελέφαντα και πιγκουίνων. Κύκνοι και άλλα χειμερινά πτηνά φωλιάζουν περιμετρικά και πάνω της, ενώ τα δάση φιλοξενούν τους μεγαλύτερους ταράνδους της ηπείρου. Στη λίμνη Ψύχρα υπάρχει έντονη ύπαρξη του αλλοτινού στοιχείου, με πολλά αλλοτινά πνεύματα και πλάσματα της άλλης πλευράς να εμφανίζονται τη νύχτα. Για το λόγο αυτό η ακίνδυνη πλευρά της λίμνης τη μέρα έρχεται σε αντίθεση με την ανήσυχή της νύχτα. Το κυνήγι γίνεται τη μέρα και το βράδυ ελάχιστοι διαλέγουν την αγκαλιά της λίμνης για προστασία.
ΙΤΟΝΑ (Νότια ήπειρος)
Στην νότια ήπειρο η νύχτα μοιάζει να διαρκεί περισσότερο καθώς ο ήλιος ξεπροβάλλει ελάχιστα κατά τη διάρκεια της ημέρας. Παρά την έλλειψη φωτός, η θερμοκρασία του πλανήτη διατηρείται σε υψηλά επίπεδα λόγω των ηφαιστείων και των θερμών πηγών που βρίσκονται κάτω από τα εδάφη της ηπείρου.
Στην νότια ήπειρο η νύχτα μοιάζει να διαρκεί περισσότερο καθώς ο ήλιος ξεπροβάλλει ελάχιστα κατά τη διάρκεια της ημέρας. Παρά την έλλειψη φωτός, η θερμοκρασία του πλανήτη διατηρείται σε υψηλά επίπεδα λόγω των ηφαιστείων και των θερμών πηγών που βρίσκονται κάτω από τα εδάφη της ηπείρου.
Νεκρά Δάση
Τα νεκρά δάση είναι μια βαλτώδη έκταση βόρεια της Ίτονα. Αποτελούνται από νεκρά και ξερά δέντρα, καλυμμένα από μαύρη κολλώδη λάσπη και στάχτη. Μαύρη μαγεία έχει κυριεύσει την περιοχή, από τις αλλεπάλληλες σκοτεινές τελετές των Έβενων. Πάνω από τα δάση αυτά επικρατεί καταχνιά και συννεφιά, ενώ οι βροχές και οι καταιγίδες κάνουν ακόμη πιο αφιλόξενο το μέρος. Δηλητηριώδη έλη, θανατηφόρα βότανα και κάθε λογής δαίμονας ζουν και μεγαλώνουν εδώ. Οι Έβενοι έχουν καλλιεργήσει αυτή την περιοχή έτσι ώστε να τη χρησιμοποιούν ως πεδίο διαφυγής και σωτηρίας σε περιόδους πολέμου και επιδρομών. Τα νεκρά δάση προσφέρουν καταφύγιο μόνο σε όσους εφαρμόζουν και γνωρίζουν τις σκοτεινές τέχνες. Το φως του ήλιου δεν αγγίζει τα δάση αυτά, πράγμα το οποίο εκμεταλλεύονται οι μεγαλύτεροι νεκρομάντες και δαιμονολόγοι των γύρω λαών.
Τα νεκρά δάση είναι μια βαλτώδη έκταση βόρεια της Ίτονα. Αποτελούνται από νεκρά και ξερά δέντρα, καλυμμένα από μαύρη κολλώδη λάσπη και στάχτη. Μαύρη μαγεία έχει κυριεύσει την περιοχή, από τις αλλεπάλληλες σκοτεινές τελετές των Έβενων. Πάνω από τα δάση αυτά επικρατεί καταχνιά και συννεφιά, ενώ οι βροχές και οι καταιγίδες κάνουν ακόμη πιο αφιλόξενο το μέρος. Δηλητηριώδη έλη, θανατηφόρα βότανα και κάθε λογής δαίμονας ζουν και μεγαλώνουν εδώ. Οι Έβενοι έχουν καλλιεργήσει αυτή την περιοχή έτσι ώστε να τη χρησιμοποιούν ως πεδίο διαφυγής και σωτηρίας σε περιόδους πολέμου και επιδρομών. Τα νεκρά δάση προσφέρουν καταφύγιο μόνο σε όσους εφαρμόζουν και γνωρίζουν τις σκοτεινές τέχνες. Το φως του ήλιου δεν αγγίζει τα δάση αυτά, πράγμα το οποίο εκμεταλλεύονται οι μεγαλύτεροι νεκρομάντες και δαιμονολόγοι των γύρω λαών.
Έρημος Τάφα
Η έρημος Τάφα αποτελεί μια μεγάλη περιοχή στο κέντρο της Ίτονα και νότια του ηφαίστειου Λάμα. Η έρημος αυτή δεν έχει ίχνος υδάτινου στοιχείου και ελάχιστοι οργανισμοί αντέχουν τις αντίξοες συνθήκες της. Η ξερή ατμόσφαιρα χαρακτηρίζεται από ελάχιστο οξυγόνο και αρκετή στάχτη του ηφαιστείου. Σκοτάδι στοιχειώνει την περιοχή και μόνο κάποια γκρίζα σύννεφα εμφανίζονται κατά τις ηφαιστειακές εκρήξεις του Λάμα. Το έδαφος άνυδρο και χωμάτινο, εμφανίζει ραβδώσεις και ρωγμές, ενώ μεγάλα ανοίγματα οδηγούν σε υπόγεια ρυάκια λάβας και μάγματος. Κάποια τέρατα και δαίμονες του θερμού στοιχείου περιφέρονται κοντά σε σπήλαια και σε υπόγεια τούνελ της περιοχής. Ελάχιστοι διασχίζουν την άγονη αυτή περιοχή που ακόμη και για τους λαούς της ηπείρου είναι δυσπρόσιτη. Μέρος της εκπαίδευσής τους αφιερώνουν σε αυτήν την έρημο, αρκετοί μάγοι της φωτιάς, σαμάνοι και δαιμονολόγοι.
Η έρημος Τάφα αποτελεί μια μεγάλη περιοχή στο κέντρο της Ίτονα και νότια του ηφαίστειου Λάμα. Η έρημος αυτή δεν έχει ίχνος υδάτινου στοιχείου και ελάχιστοι οργανισμοί αντέχουν τις αντίξοες συνθήκες της. Η ξερή ατμόσφαιρα χαρακτηρίζεται από ελάχιστο οξυγόνο και αρκετή στάχτη του ηφαιστείου. Σκοτάδι στοιχειώνει την περιοχή και μόνο κάποια γκρίζα σύννεφα εμφανίζονται κατά τις ηφαιστειακές εκρήξεις του Λάμα. Το έδαφος άνυδρο και χωμάτινο, εμφανίζει ραβδώσεις και ρωγμές, ενώ μεγάλα ανοίγματα οδηγούν σε υπόγεια ρυάκια λάβας και μάγματος. Κάποια τέρατα και δαίμονες του θερμού στοιχείου περιφέρονται κοντά σε σπήλαια και σε υπόγεια τούνελ της περιοχής. Ελάχιστοι διασχίζουν την άγονη αυτή περιοχή που ακόμη και για τους λαούς της ηπείρου είναι δυσπρόσιτη. Μέρος της εκπαίδευσής τους αφιερώνουν σε αυτήν την έρημο, αρκετοί μάγοι της φωτιάς, σαμάνοι και δαιμονολόγοι.
Μαβίρια Βάλτος και οι μαύρες πυραμίδες των Εβένων.
Η Μαβίρια είναι ο μεγαλύτερος βάλτος στη Θρέα. Όλη η περιοχή είναι καλυμμένη από λάσπη, βούρκο και καταχνιά. Πολλοί βάλτοι και σκοτεινά λαγούμια κάνουν το μέρος ακόμη πιο σκοτεινό, απόμακρο και δυσπρόσιτο. Η περιοχή φιλοξενεί μία από τις πιο μοχθηρές φυλές της Θρέα. Τους Έβενους. Οι Έβενοι για χρόνια επεκτάθηκαν στα μέρη αυτά, όπου έχτισαν σκοτεινούς πυλώνες μαγείας και μαύρα μακρόστενα κτίρια από πέτρα, μάρμαρο και λάβα. Ομίχλη και δυνατές καταιγίδες χαρακτηρίζουν τη Μαβίρια, λόγω των βόρειων ανέμων του ωκεανού. Μεγάλοι μάγοι με τη χρήση μαγείας διατηρούν απόλυτο σκοτάδι στην περιοχή και ελάχιστες φορές τρέφουν το φυσικό πλούτο των βάλτων με τις ακτίνες του ήλιου. Χαρακτηριστικό της περιοχής, οι 8 τεράστιες μαύρες πυραμίδες που φιλοξενούν τους 8 αρχικούς Εβένους και τις κοινότητες που διοικούν. Τέσσερις μαύροι πυλώνες περιβάλλουν τις πυραμίδες των Εβένων που χρησιμοποιούνται από τους ιερείς για την απορρόφηση της σκοτεινής ενέργειας.Η μαύρη πέτρα που τις αποτελεί είναι ενεργειακά φορτισμένοι με σκοτεινό που προστατεύει από εχθρική μαγεία. Δίπλα από τα λαγούμια και τους βάλτους, ξεφυσάει το έδαφος πίδακες ατμών και αέρα, λόγω της αναπνοής των υπόγειων ρευμάτων του ηφαιστείου της ηπείρου. Αυτό το αρκετά αφιλόξενο περιβάλλον κρύβει αρκετούς κινδύνους, από πλάσματα της νύχτας μέχρι ζωντανά φυτά, θάμνους και δέντρα.
Η Μαβίρια είναι ο μεγαλύτερος βάλτος στη Θρέα. Όλη η περιοχή είναι καλυμμένη από λάσπη, βούρκο και καταχνιά. Πολλοί βάλτοι και σκοτεινά λαγούμια κάνουν το μέρος ακόμη πιο σκοτεινό, απόμακρο και δυσπρόσιτο. Η περιοχή φιλοξενεί μία από τις πιο μοχθηρές φυλές της Θρέα. Τους Έβενους. Οι Έβενοι για χρόνια επεκτάθηκαν στα μέρη αυτά, όπου έχτισαν σκοτεινούς πυλώνες μαγείας και μαύρα μακρόστενα κτίρια από πέτρα, μάρμαρο και λάβα. Ομίχλη και δυνατές καταιγίδες χαρακτηρίζουν τη Μαβίρια, λόγω των βόρειων ανέμων του ωκεανού. Μεγάλοι μάγοι με τη χρήση μαγείας διατηρούν απόλυτο σκοτάδι στην περιοχή και ελάχιστες φορές τρέφουν το φυσικό πλούτο των βάλτων με τις ακτίνες του ήλιου. Χαρακτηριστικό της περιοχής, οι 8 τεράστιες μαύρες πυραμίδες που φιλοξενούν τους 8 αρχικούς Εβένους και τις κοινότητες που διοικούν. Τέσσερις μαύροι πυλώνες περιβάλλουν τις πυραμίδες των Εβένων που χρησιμοποιούνται από τους ιερείς για την απορρόφηση της σκοτεινής ενέργειας.Η μαύρη πέτρα που τις αποτελεί είναι ενεργειακά φορτισμένοι με σκοτεινό που προστατεύει από εχθρική μαγεία. Δίπλα από τα λαγούμια και τους βάλτους, ξεφυσάει το έδαφος πίδακες ατμών και αέρα, λόγω της αναπνοής των υπόγειων ρευμάτων του ηφαιστείου της ηπείρου. Αυτό το αρκετά αφιλόξενο περιβάλλον κρύβει αρκετούς κινδύνους, από πλάσματα της νύχτας μέχρι ζωντανά φυτά, θάμνους και δέντρα.
Σάτιρα - Τα μαγεμένα δάση Κενταύρων και Δρυάδων.
Η Σάτιρα, αποτελεί τη μεγαλύτερη πολιτεία των Κενταύρων. Βρίσκεται κεντρικά των βαθιών δασών και περιγράφεται από πυκνά δέντρα, έλη και βάλτους. Η Σάτιρα είναι σχεδόν απρόσιτη σε εχθρούς και πολλοί αναφέρονται σε αυτήν ως το μαγεμένο δάσος. Οι Κένταυροι έχουν εφαρμόσει δρυιδικές τεχνικές και τα μαγεμένα δέντρα έχουν θανατηφόρες ρίζες με αγκάθια, καθώς και κλαδιά που κινούνται και σχηματίζουν θανατηφόρες παγίδες. Άναρχα δομημένη οι ναοί από πέτρα, είναι το μόνο μεγαλοπρεπές στην κοινωνία αυτή. Οι μεγαλύτεροι μάγοι και ιερείς, συγκεντρώνονται και μένουν εκεί για να εκτελούν ομαδικές επικλήσεις και να πειραματίζονται σε νέες τεχνικές. Αυτοί οι ναοί μοιάζουν με πυραμίδες από χοντρή πέτρα, έχοντας περιμετρικά κιγκλιδώματα ως σκαλοπάτια και τον ύψιστο βωμό στην κορυφή. Οι βωμοί είναι σήμα κατατεθέν των Κενταύρων, που σε πολλές εκφάνσεις της ζωής τους, έχουν την ιεροτελεστία της θυσίας ζώων και άλλων αιχμαλώτων.
Άλλα εντυπωσιακά οικοδομήματα αποτελούν οι χώροι εκπαίδευσης των στρατιωτών και των κυνηγών. Πολλές δερμάτινες και ξύλινες σκηνές, η μια πάνω στην άλλη με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργούν ένα κυκλικό οικοδόμημα με περίφραξη από ξύλα. Στο κέντρο εκτείνονται αρένες μάχης και άλλα στάδια εκπαίδευσης. Στα κέντρα αυτά εκπαίδευσης, που λέγονται και παλαίστρες, ο ηγέτης της περιοχής είναι και ο κύριος εκπαιδευτής όλων των άλλων μονάδων. Ο δυνατότερος Κένταυρος γίνεται ηγέτης μέσω αγώνων που γίνονται κάθε σεληνιακό έτος. Συχνά εναλλάσσεται η ηγεσία στις κοινότητες των Κενταύρων πράγμα που κάνει τους ηγέτες αρκετά ενεργητικούς και πολυάσχολους.
Η Σάτιρα, αποτελεί τη μεγαλύτερη πολιτεία των Κενταύρων. Βρίσκεται κεντρικά των βαθιών δασών και περιγράφεται από πυκνά δέντρα, έλη και βάλτους. Η Σάτιρα είναι σχεδόν απρόσιτη σε εχθρούς και πολλοί αναφέρονται σε αυτήν ως το μαγεμένο δάσος. Οι Κένταυροι έχουν εφαρμόσει δρυιδικές τεχνικές και τα μαγεμένα δέντρα έχουν θανατηφόρες ρίζες με αγκάθια, καθώς και κλαδιά που κινούνται και σχηματίζουν θανατηφόρες παγίδες. Άναρχα δομημένη οι ναοί από πέτρα, είναι το μόνο μεγαλοπρεπές στην κοινωνία αυτή. Οι μεγαλύτεροι μάγοι και ιερείς, συγκεντρώνονται και μένουν εκεί για να εκτελούν ομαδικές επικλήσεις και να πειραματίζονται σε νέες τεχνικές. Αυτοί οι ναοί μοιάζουν με πυραμίδες από χοντρή πέτρα, έχοντας περιμετρικά κιγκλιδώματα ως σκαλοπάτια και τον ύψιστο βωμό στην κορυφή. Οι βωμοί είναι σήμα κατατεθέν των Κενταύρων, που σε πολλές εκφάνσεις της ζωής τους, έχουν την ιεροτελεστία της θυσίας ζώων και άλλων αιχμαλώτων.
Άλλα εντυπωσιακά οικοδομήματα αποτελούν οι χώροι εκπαίδευσης των στρατιωτών και των κυνηγών. Πολλές δερμάτινες και ξύλινες σκηνές, η μια πάνω στην άλλη με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργούν ένα κυκλικό οικοδόμημα με περίφραξη από ξύλα. Στο κέντρο εκτείνονται αρένες μάχης και άλλα στάδια εκπαίδευσης. Στα κέντρα αυτά εκπαίδευσης, που λέγονται και παλαίστρες, ο ηγέτης της περιοχής είναι και ο κύριος εκπαιδευτής όλων των άλλων μονάδων. Ο δυνατότερος Κένταυρος γίνεται ηγέτης μέσω αγώνων που γίνονται κάθε σεληνιακό έτος. Συχνά εναλλάσσεται η ηγεσία στις κοινότητες των Κενταύρων πράγμα που κάνει τους ηγέτες αρκετά ενεργητικούς και πολυάσχολους.
Τα Σπήλαια - Η φωλιά των Γκομπλινορ.
Τα σπήλαια αποτελούν βουνά και υπόγειες στοές στα νότια της Ίτονα. Αποτελούν το άντρο των τελώνιων και εκεί βρίσκονται τα ορυχεία τους και τα φυλάκια τους. Τα τελώνια έχουν σκάψει τόσο βαθιά και έχουν κατασκευάσει ένα μεγάλο δίκτυο από τούνελ και διαδρομές. Ξύλινα υποστηρίγματα και εναέριες σκαλωσιές έχουν κατασκευαστεί για να βοηθούν στην εξόρυξη ορυκτών και μετάλλων. Το μεταλλικό στοιχείο ρέει άφθονο στην περιοχή και τα τελώνια ξέρουν να το εκμεταλλεύονται κατά κόρον. Τα τελώνια δεν έχουν σπίτια αλλά κοιμούνται κοινόβια σε μεγάλες αίθουσες και τεχνητά σπήλαια. Ο θεσμός της οικογένειας δεν υπάρχει και τα μικρά μεγαλώνουν από τις γυναίκες τους που φροντίζουν για την διατροφή του λαού στα μαγειρεία. Ανώτερος είναι ο πιο ικανός μαχητής και όλοι υπακούουν στον πολέμαρχο αυτό. Συχνά αλλάζει ο ηγέτης των τελώνιων μιας και κάθε χρόνο γίνονται μάχες για την ανεύρεση των δυνατότερων. Σύμβουλοι σαμάνοι και αρχη εργάτες συμπληρώνουν το ρόλο του πολέμαρχου και όλοι μαζί ζούνε στην αίθουσα της δύναμης.
Εξώ από τα Σπήλαια όρη και πάνω στις βουνοκορφές ζούνε οι Τρόλαρ, οι οποίοι αποτελούν τον βασικό στρατό άμυνας των πρασινόδερμων λαών.
Τα σπήλαια αποτελούν βουνά και υπόγειες στοές στα νότια της Ίτονα. Αποτελούν το άντρο των τελώνιων και εκεί βρίσκονται τα ορυχεία τους και τα φυλάκια τους. Τα τελώνια έχουν σκάψει τόσο βαθιά και έχουν κατασκευάσει ένα μεγάλο δίκτυο από τούνελ και διαδρομές. Ξύλινα υποστηρίγματα και εναέριες σκαλωσιές έχουν κατασκευαστεί για να βοηθούν στην εξόρυξη ορυκτών και μετάλλων. Το μεταλλικό στοιχείο ρέει άφθονο στην περιοχή και τα τελώνια ξέρουν να το εκμεταλλεύονται κατά κόρον. Τα τελώνια δεν έχουν σπίτια αλλά κοιμούνται κοινόβια σε μεγάλες αίθουσες και τεχνητά σπήλαια. Ο θεσμός της οικογένειας δεν υπάρχει και τα μικρά μεγαλώνουν από τις γυναίκες τους που φροντίζουν για την διατροφή του λαού στα μαγειρεία. Ανώτερος είναι ο πιο ικανός μαχητής και όλοι υπακούουν στον πολέμαρχο αυτό. Συχνά αλλάζει ο ηγέτης των τελώνιων μιας και κάθε χρόνο γίνονται μάχες για την ανεύρεση των δυνατότερων. Σύμβουλοι σαμάνοι και αρχη εργάτες συμπληρώνουν το ρόλο του πολέμαρχου και όλοι μαζί ζούνε στην αίθουσα της δύναμης.
Εξώ από τα Σπήλαια όρη και πάνω στις βουνοκορφές ζούνε οι Τρόλαρ, οι οποίοι αποτελούν τον βασικό στρατό άμυνας των πρασινόδερμων λαών.
Σέπικο - Οι καλύβες των Ορκι.
Το Σέπικο είναι ένας οικισμός φτιαγμένος από τα Τελώνια. Εκεί βρίσκονται οι παλαίστρες τους, τα ιερά και οι εγκαταστάσεις του στρατού. Ο οικισμός συνδέεται υπογείως με τα ορυχεία στα Σπήλαια Όρη. Εκεί είναι εγκατεστημένος και ο πολέμαρχος – μονάρχης των Τελώνιων, μαζί με τους προστάτες του και τους εργάτες. Το Σέπικο είναι ένας προχειροφτιαγμένος οικισμός, μιας και τα Τελώνια δεν αρέσκονται στην επιφανειακή ζωή. Δημιουργήθηκε καθαρά για περισσότερη επαφή με τα στοιχεία και για πρακτικότερο κυνήγι και ψάρεμα. Τα κτίρια είναι ξύλινα και ελάχιστα είναι φτιαγμένα από πέτρα. Μοιάζουν με μια κατασκήνωση από δεντρόσπιτα. Σκάλες ψηλές και εναέριες γέφυρες συνδέουν τα ελαφριά οικοδομήματα. Πρόχειρες τέντες από δέρματα ζώων και πανί καλύπτουν τα κτίρια. Δεν υπάρχει κάποιο οδικό δίκτυο και πολλές φορές ο τρόπος σύνδεσης των οικισμών γίνεται εμπειρικά. Η περίφραξη του Σέπικου είναι φτιαγμένη από καλαμιές και ξύλινες δοκούς με αιχμηρές άκρες και γωνίες. Τα Τελώνια συνηθίζουν να κυνηγάνε και να ζούνε τη νύχτα. Τους αρέσει να καμουφλάρουν την περιοχή, γι΄ αυτό είναι και σπάνιες οι φωτιές και ο φωτισμός. Το Σέπικο αποτελεί την πιο ζεστή περιοχή στη Θρέα. Οι θερμοκρασίες δεν πέφτουν κάτω των 10 βαθμών κελσίου, επομένως και τα κτίρια είναι αρκετά ευάερα.
Το Σέπικο είναι ένας οικισμός φτιαγμένος από τα Τελώνια. Εκεί βρίσκονται οι παλαίστρες τους, τα ιερά και οι εγκαταστάσεις του στρατού. Ο οικισμός συνδέεται υπογείως με τα ορυχεία στα Σπήλαια Όρη. Εκεί είναι εγκατεστημένος και ο πολέμαρχος – μονάρχης των Τελώνιων, μαζί με τους προστάτες του και τους εργάτες. Το Σέπικο είναι ένας προχειροφτιαγμένος οικισμός, μιας και τα Τελώνια δεν αρέσκονται στην επιφανειακή ζωή. Δημιουργήθηκε καθαρά για περισσότερη επαφή με τα στοιχεία και για πρακτικότερο κυνήγι και ψάρεμα. Τα κτίρια είναι ξύλινα και ελάχιστα είναι φτιαγμένα από πέτρα. Μοιάζουν με μια κατασκήνωση από δεντρόσπιτα. Σκάλες ψηλές και εναέριες γέφυρες συνδέουν τα ελαφριά οικοδομήματα. Πρόχειρες τέντες από δέρματα ζώων και πανί καλύπτουν τα κτίρια. Δεν υπάρχει κάποιο οδικό δίκτυο και πολλές φορές ο τρόπος σύνδεσης των οικισμών γίνεται εμπειρικά. Η περίφραξη του Σέπικου είναι φτιαγμένη από καλαμιές και ξύλινες δοκούς με αιχμηρές άκρες και γωνίες. Τα Τελώνια συνηθίζουν να κυνηγάνε και να ζούνε τη νύχτα. Τους αρέσει να καμουφλάρουν την περιοχή, γι΄ αυτό είναι και σπάνιες οι φωτιές και ο φωτισμός. Το Σέπικο αποτελεί την πιο ζεστή περιοχή στη Θρέα. Οι θερμοκρασίες δεν πέφτουν κάτω των 10 βαθμών κελσίου, επομένως και τα κτίρια είναι αρκετά ευάερα.
Μαύρη Θάλασσα
Η μαύρη θάλασσα πήρε το όνομά της από το σκοτεινό βυθό της και τη σταχτιά άμμο στις βόρειες παραλίες της Ίτονα. Συγκεκριμένα ο βυθός της, λόγω της υψηλής θερμοκρασίας στην περιοχή, έχει αναπτύξει διαφορετικούς οργανισμούς και φύκια. Τα περισσότερα στα χρώματα του μοβ, του μαύρου και του κόκκινου, μεγαλώνουν πάνω σε ανθρακούχα βράχια και άλλα ηφαιστειακά πετρώματα. Οι οργανισμοί που τα συνοδεύουν, προσαρμοσμένοι στο περιβάλλον τους, έχουν παρόμοια χρώματα. Ηλεκτροφόρα χέλια και πολλά ανθεκτικά τέρατα, έχουν διαλέξει αυτήν τη θάλασσα μιας και φροντίζονται από τους Έβενους. Εδώ φωλιάζουν και οι τρομερές ύδρες, τέρατα που υπακούουν στους Έβενους και τους προστατεύουν κατά τις παραθαλάσσιες επισκέψεις των εχθρών τους. ανατολικά του βασιλείου τους και δίπλα στα νεκρά δάση, οι Έβενοι έχουν κατασκευάσει το μαύρο λιμάνι τους όπου αράζουν τις γαλέρες και τα καΐκια ψαρέματος.
Η μαύρη θάλασσα πήρε το όνομά της από το σκοτεινό βυθό της και τη σταχτιά άμμο στις βόρειες παραλίες της Ίτονα. Συγκεκριμένα ο βυθός της, λόγω της υψηλής θερμοκρασίας στην περιοχή, έχει αναπτύξει διαφορετικούς οργανισμούς και φύκια. Τα περισσότερα στα χρώματα του μοβ, του μαύρου και του κόκκινου, μεγαλώνουν πάνω σε ανθρακούχα βράχια και άλλα ηφαιστειακά πετρώματα. Οι οργανισμοί που τα συνοδεύουν, προσαρμοσμένοι στο περιβάλλον τους, έχουν παρόμοια χρώματα. Ηλεκτροφόρα χέλια και πολλά ανθεκτικά τέρατα, έχουν διαλέξει αυτήν τη θάλασσα μιας και φροντίζονται από τους Έβενους. Εδώ φωλιάζουν και οι τρομερές ύδρες, τέρατα που υπακούουν στους Έβενους και τους προστατεύουν κατά τις παραθαλάσσιες επισκέψεις των εχθρών τους. ανατολικά του βασιλείου τους και δίπλα στα νεκρά δάση, οι Έβενοι έχουν κατασκευάσει το μαύρο λιμάνι τους όπου αράζουν τις γαλέρες και τα καΐκια ψαρέματος.
Κράνε - Η νεκρόπολη των Νεκροζώντανων
Εκεί συσσωρεύονται, σε περιφερειακά νεκροταφεία, σώματα από νεκρούς, τα οποία χρησιμοποιούνται για την αύξηση του αριθμού της στρατιάς των νεκρών, μιας και δεν υπάρχει άλλος τρόπος αναπαραγωγής τους. Το Κράνε, αποτελεί ένα υπόγειο βασίλειο, με λαβυρινθώδεις στοές, κατακόμβες, υπονόμους, τοξικές λίμνες και θανατηφόρες φυλακές. Γεμάτο σκόνη, αράχνες και σκοτεινή μαγεία, το βασίλειο αποτελεί μοναδική προστασία των ζωντανών νεκρών και κανένας, σύμμαχος ή εχθρός, δεν είναι φιλοξενούμενος μέσα. Οι συνθήκες εξάλλου που επικρατούν, δεν επιτρέπουν κάτι τέτοιο. Επίγεια του βασιλείου βρίσκονται κρύπτες, ως είσοδοι, και περιμετρικά δεσπόζουν τεράστιες εκτάσεις νεκροταφείων, με το στοιχείο της καταχνιάς και της αναίτιας ομίχλης από πάνω τους.
Εκεί συσσωρεύονται, σε περιφερειακά νεκροταφεία, σώματα από νεκρούς, τα οποία χρησιμοποιούνται για την αύξηση του αριθμού της στρατιάς των νεκρών, μιας και δεν υπάρχει άλλος τρόπος αναπαραγωγής τους. Το Κράνε, αποτελεί ένα υπόγειο βασίλειο, με λαβυρινθώδεις στοές, κατακόμβες, υπονόμους, τοξικές λίμνες και θανατηφόρες φυλακές. Γεμάτο σκόνη, αράχνες και σκοτεινή μαγεία, το βασίλειο αποτελεί μοναδική προστασία των ζωντανών νεκρών και κανένας, σύμμαχος ή εχθρός, δεν είναι φιλοξενούμενος μέσα. Οι συνθήκες εξάλλου που επικρατούν, δεν επιτρέπουν κάτι τέτοιο. Επίγεια του βασιλείου βρίσκονται κρύπτες, ως είσοδοι, και περιμετρικά δεσπόζουν τεράστιες εκτάσεις νεκροταφείων, με το στοιχείο της καταχνιάς και της αναίτιας ομίχλης από πάνω τους.
ΑΤΟΝΙΚΑ (Ανατολική ήπειρος)
Τα Γκρέμουλα - Η φωλιά των Ικάρων.
Τα Γκρέμουλα είναι το βασίλειο των Ικάρων. Όχι ακριβώς βασίλειο, αλλά όπως προτιμάνε και οι ίδιοι να το αποκαλούν, η φωλιά τους. Στα ψηλότερα όρη των βουνών και στις πιο απόκρημνες πλευρές του, έχουν κατασκευαστεί πυργίσκοι από χώμα, λάσπη, άμμο, φύλλα και άχυρα. Αρκετά πρόχειρα κατασκευασμένα και στο χρώμα των βουνών, τα κτίρια των Ικάρων είναι από τα πιο πρωτόγονα. Μικρά παράθυρα, αρκετά στενά δωμάτια με θέα το κενό, και απροσδιόριστη αρχιτεκτονική, είναι χαρακτηριστικό των σπιτιών τους. Τα έπιπλα άλλα φτιαγμένα και άλλα κλεμμένα έχουν τοποθετηθεί ανισόρροπα εντός των σπιτιών. Η μισή φύση του πτηνού μέσα τους, τους έχει διαφοροποιήσει στον τρόπο ζωής και στις συνήθειές τους. Αρκετές φυλακές και αποθήκες τροφής, αρένες προπόνησης και μάχης και παρατηρητήρια κυριαρχούν στην κοινότητα. Ακόμη μικρός ο αριθμός τους, οι Ίκαροι κατεβαίνουν από τα Γκέμουλα μόνο για κυνήγι και σε περιόδους συνεννοήσεων. Οι μόνοι μου έρχονται σε επαφή μαζί τους είναι οι αλλαζόμορφοι λαοί, μιας και φέρουν μια ζωώδη χροιά που νιώθουν κοντά στο πνεύμα τους. Οι υπόλοιποι αντιμετωπίζονται αρκετά καχύποπτα από τους Ίκαρους και συνήθως δολοφονούνται.
Τα Γκρέμουλα είναι το βασίλειο των Ικάρων. Όχι ακριβώς βασίλειο, αλλά όπως προτιμάνε και οι ίδιοι να το αποκαλούν, η φωλιά τους. Στα ψηλότερα όρη των βουνών και στις πιο απόκρημνες πλευρές του, έχουν κατασκευαστεί πυργίσκοι από χώμα, λάσπη, άμμο, φύλλα και άχυρα. Αρκετά πρόχειρα κατασκευασμένα και στο χρώμα των βουνών, τα κτίρια των Ικάρων είναι από τα πιο πρωτόγονα. Μικρά παράθυρα, αρκετά στενά δωμάτια με θέα το κενό, και απροσδιόριστη αρχιτεκτονική, είναι χαρακτηριστικό των σπιτιών τους. Τα έπιπλα άλλα φτιαγμένα και άλλα κλεμμένα έχουν τοποθετηθεί ανισόρροπα εντός των σπιτιών. Η μισή φύση του πτηνού μέσα τους, τους έχει διαφοροποιήσει στον τρόπο ζωής και στις συνήθειές τους. Αρκετές φυλακές και αποθήκες τροφής, αρένες προπόνησης και μάχης και παρατηρητήρια κυριαρχούν στην κοινότητα. Ακόμη μικρός ο αριθμός τους, οι Ίκαροι κατεβαίνουν από τα Γκέμουλα μόνο για κυνήγι και σε περιόδους συνεννοήσεων. Οι μόνοι μου έρχονται σε επαφή μαζί τους είναι οι αλλαζόμορφοι λαοί, μιας και φέρουν μια ζωώδη χροιά που νιώθουν κοντά στο πνεύμα τους. Οι υπόλοιποι αντιμετωπίζονται αρκετά καχύποπτα από τους Ίκαρους και συνήθως δολοφονούνται.
Βρετονδία - Το βασίλειο των Αθρώπων.
Η Βρετονδία αποτελεί το ζενίθ του εντυπωσιασμού, του πολιτισμού και της οργάνωσης. Είναι η μεγαλύτερη και η πιο πολιτισμένη πόλη που έχει δει το μάτι κάποιου στη Θρέα. Μεγαλοπρεπή κτίρια από άσπρη Λευκόπετρα και επιβλητικά αγάλματα βασιλιάδων και πολεμιστών, δεσπόζουν εντός των τειχών της πόλης. Φρούρια και πυργίσκοι πάνω στο τείχος, επιβλέπουν περιμετρικά της εισόδου της πόλης. Πλακόστρωτα και πετρό-χτιστα δρομάκια συνδέουν τις συνοικίες της πόλης, η οποία είναι κατακερματισμένη σε οργανωμένα τμήματα. Όλα δουλεύουν ρολόι. Αλλού η αγορά, αλλού τα εργαστήρια, αλλού οι μάγοι και τα βότανα, αλλού οι ιερείς με τις γεννήτριες και στο κέντρο να ξεχωρίζει ο οίκος του βασιλιά. Ένα ψηλό και μεγαλοπρεπές λευκό παλάτι, με βιτρό, ψηλά παράθυρα και επίχρυσες λεπτομέρειες σε διάφορα σημεία του εξωτερικού χώρου. Η λάμψη του παλατιού τονίζεται από της Λευκόπετρα και το μάρμαρο που αποτελεί το βασικό υλικό κατασκευής των ανθρώπων. Εσωτερικά, το παλάτι, αρκετά φωτεινό, με κόκκινα πλουσιοπάροχα χαλιά, αγάλματα, πίνακες και κηροπήγια σε κάθε μέγεθος. Αρκετά εσωτερικά μπαλκόνια, σε κάθε ένα από τους πέντε ορόφους, μαρμάρινα και πλατιά. Ο θρόνος του βασιλιά και της βασίλισσας, ολόχρυσος, με το σήμα του ήλιου, του μετάλλου και της ζωής (από τα τρία στοιχεία λατρείας τους) να ξεχωρίζει στο προσκέφαλό τους. Σε κάθε όροφο του παλατιού υπάρχει και ένα ξεχωριστό τμήμα. Έτσι στο υπόγειο είναι τα μαγειρία και οι κλίνες των υπηρετών, στο ισόγειο, ο θρόνος και οι αίθουσες συνεδριάσεων, στον πρώτο τα βασιλικά δωμάτια και οι κλίνες φιλοξενίας, στο δεύτερο, οι χώροι εκπαίδευσης και αναψυχής, στον τρίτο η βασιλική βιβλιοθήκη, στον τέταρτο τα εργαστήρια μελέτης και στον πέμπτο το βασιλικό αστεροσκοπείο. Γύρω απ’ το παλάτι και με μυστικά περάσματα βρίσκονται τα φυλάκια της βασιλικής φρουράς η οποία ανά βάρδιες φυλά τις εισόδους και τους διαδρόμους του παλατιού. Οι καλύτεροι ιππότες και ξιφομάχοι επιλέγονται για την ειδική προστασία της βασιλικής οικογένειας. Χαρακτηριστικό στοιχείο της Βρετονδίας, αποτελεί το λιμάνι της. Το χρυσό λιμάνι όπως λέγεται, είναι το μεγαλύτερο τεχνητό λιμάνι στη Θρέα. Εδώ κατασκευάζονται και φιλοξενούνται τα μεγαλύτερα εμπορικά και επιβατικά πλοία. Επίσης στο λιμάνι βρίσκεται η ψαραγορά και τα καΐκια των ψαράδων. Μεγάλη κίνηση επικρατεί στην πηγή του εμπορίου και του χρήματος, όπως λένε πολλοί.
Η Βρετονδία αποτελεί το ζενίθ του εντυπωσιασμού, του πολιτισμού και της οργάνωσης. Είναι η μεγαλύτερη και η πιο πολιτισμένη πόλη που έχει δει το μάτι κάποιου στη Θρέα. Μεγαλοπρεπή κτίρια από άσπρη Λευκόπετρα και επιβλητικά αγάλματα βασιλιάδων και πολεμιστών, δεσπόζουν εντός των τειχών της πόλης. Φρούρια και πυργίσκοι πάνω στο τείχος, επιβλέπουν περιμετρικά της εισόδου της πόλης. Πλακόστρωτα και πετρό-χτιστα δρομάκια συνδέουν τις συνοικίες της πόλης, η οποία είναι κατακερματισμένη σε οργανωμένα τμήματα. Όλα δουλεύουν ρολόι. Αλλού η αγορά, αλλού τα εργαστήρια, αλλού οι μάγοι και τα βότανα, αλλού οι ιερείς με τις γεννήτριες και στο κέντρο να ξεχωρίζει ο οίκος του βασιλιά. Ένα ψηλό και μεγαλοπρεπές λευκό παλάτι, με βιτρό, ψηλά παράθυρα και επίχρυσες λεπτομέρειες σε διάφορα σημεία του εξωτερικού χώρου. Η λάμψη του παλατιού τονίζεται από της Λευκόπετρα και το μάρμαρο που αποτελεί το βασικό υλικό κατασκευής των ανθρώπων. Εσωτερικά, το παλάτι, αρκετά φωτεινό, με κόκκινα πλουσιοπάροχα χαλιά, αγάλματα, πίνακες και κηροπήγια σε κάθε μέγεθος. Αρκετά εσωτερικά μπαλκόνια, σε κάθε ένα από τους πέντε ορόφους, μαρμάρινα και πλατιά. Ο θρόνος του βασιλιά και της βασίλισσας, ολόχρυσος, με το σήμα του ήλιου, του μετάλλου και της ζωής (από τα τρία στοιχεία λατρείας τους) να ξεχωρίζει στο προσκέφαλό τους. Σε κάθε όροφο του παλατιού υπάρχει και ένα ξεχωριστό τμήμα. Έτσι στο υπόγειο είναι τα μαγειρία και οι κλίνες των υπηρετών, στο ισόγειο, ο θρόνος και οι αίθουσες συνεδριάσεων, στον πρώτο τα βασιλικά δωμάτια και οι κλίνες φιλοξενίας, στο δεύτερο, οι χώροι εκπαίδευσης και αναψυχής, στον τρίτο η βασιλική βιβλιοθήκη, στον τέταρτο τα εργαστήρια μελέτης και στον πέμπτο το βασιλικό αστεροσκοπείο. Γύρω απ’ το παλάτι και με μυστικά περάσματα βρίσκονται τα φυλάκια της βασιλικής φρουράς η οποία ανά βάρδιες φυλά τις εισόδους και τους διαδρόμους του παλατιού. Οι καλύτεροι ιππότες και ξιφομάχοι επιλέγονται για την ειδική προστασία της βασιλικής οικογένειας. Χαρακτηριστικό στοιχείο της Βρετονδίας, αποτελεί το λιμάνι της. Το χρυσό λιμάνι όπως λέγεται, είναι το μεγαλύτερο τεχνητό λιμάνι στη Θρέα. Εδώ κατασκευάζονται και φιλοξενούνται τα μεγαλύτερα εμπορικά και επιβατικά πλοία. Επίσης στο λιμάνι βρίσκεται η ψαραγορά και τα καΐκια των ψαράδων. Μεγάλη κίνηση επικρατεί στην πηγή του εμπορίου και του χρήματος, όπως λένε πολλοί.
Θλίψη και το Ανατολικό Ακρωτήρι - Οι κατακόμβες των Κυριευμένων
Η Θλίψη είναι μια πόλη που ξεκίνησε να δημιουργείται κατά την πρώτη μετακίνηση των κυριευμένων στη νότια Ανατολική Ήπειρος. Συνηθισμένοι οι κυριευμένοι να ζούνε σε σκοτεινά σοκάκια, επαρχιακούς δρόμους και υγρά υπόγεια, έχτισαν τις πρώτες κατακόμβες στο σημείο αυτό. Οι λαβυρινθώδεις κατακόμβες κάτω από την έρημο αποσκοπούσαν στο να προστατεύουν τους Κυριευμένους από εξωτερικές αλληλεπιδράσεις. Στην ουσία, θέλησαν απογοητευμένοι να περιθωριοποιήσουν και άλλο την ύπαρξή τους. Οι κατακόμβες έγιναν με μεγάλη επιτυχία και οι βάλτοι γύρω τους αποτελούσαν τη βασική παραγωγή των κυριευμένων. Πέτρα και άνθρακας περιβάλλει τις τεράστιες στοές της Θλίψης. Υπόγεια ρυάκια και νερά ακούγονται πλάγια των περισσότερων μονοπατιών. Χαλαρός φωτισμός με κεριά και ελάχιστα παράθυρα, δημιουργούν μια αρκετά ήρεμη και αποπνικτική ατμόσφαιρα.
Η Θλίψη είναι μια πόλη που ξεκίνησε να δημιουργείται κατά την πρώτη μετακίνηση των κυριευμένων στη νότια Ανατολική Ήπειρος. Συνηθισμένοι οι κυριευμένοι να ζούνε σε σκοτεινά σοκάκια, επαρχιακούς δρόμους και υγρά υπόγεια, έχτισαν τις πρώτες κατακόμβες στο σημείο αυτό. Οι λαβυρινθώδεις κατακόμβες κάτω από την έρημο αποσκοπούσαν στο να προστατεύουν τους Κυριευμένους από εξωτερικές αλληλεπιδράσεις. Στην ουσία, θέλησαν απογοητευμένοι να περιθωριοποιήσουν και άλλο την ύπαρξή τους. Οι κατακόμβες έγιναν με μεγάλη επιτυχία και οι βάλτοι γύρω τους αποτελούσαν τη βασική παραγωγή των κυριευμένων. Πέτρα και άνθρακας περιβάλλει τις τεράστιες στοές της Θλίψης. Υπόγεια ρυάκια και νερά ακούγονται πλάγια των περισσότερων μονοπατιών. Χαλαρός φωτισμός με κεριά και ελάχιστα παράθυρα, δημιουργούν μια αρκετά ήρεμη και αποπνικτική ατμόσφαιρα.
Οι Δίδυμες Λίμνες
Οι Δίδυμες Λίμνες είναι οι μεγαλύτερες λίμνες της Θρέα. Βρίσκονται στο βορειοκεντρικό τμήμα της Ατόνικα και σχηματίζουν πανοραμικά μια πεταλούδα με φτερά τις λίμνες. Σχεδόν ίδιες σε περίμετρο αυτές οι λίμνες σχηματίζουν μια απίστευτη συμμετρία, που προβληματίζει τους περισσότερους ερευνητές της Θρέα. Πολλοί θεωρούν ότι δεν είναι αποτέλεσμα του υδάτινου στοιχείου κατά τη δημιουργία του πλανήτη, αλλά ότι αποτελεί κάποιο αποτέλεσμα μαγείας και εξωτερικής επέμβασης. Οι δίδυμες λίμνες αποτελούν πολύ σημαντικό υδροβιότοπο και φιλοξενούν πληθώρα ζώων και άλλων πλασμάτων, τόσο του νερού, όσο και της ξηράς. Γύρω τους η πυκνή βλάστηση των δασών, με ψηλά έλατα και άλλα κωνοφόρα, εμποδίζει την διάκρισή τους απ’ τούς ταξιδιώτες, αφού οι λίμνες βρίσκονται σε πεδινό χαμηλό υψόμετρο και δεν γίνονται εύκολα διακριτές. Η εκμετάλλευση των λιμνών γίνεται σχεδόν αποκλειστικά από τους ανθρώπους και τους τσιγγάνους. Οι πρώτοι εκμεταλλεύονται την ξυλεία, την αλιεία και άλλα ορυκτά για εξαγωγές στους άλλους λαούς, ενώ οι δεύτεροι χρησιμοποιούν τα δάση για κυνήγι και κατοικία. Το ιδανικό κλίμα στην περιοχή έρχεται να βελτιωθεί από την ύπαρξη των λιμνών, μιας και διατηρεί μέσω της υγρασίας τη θερμότητα του ήλιου. Παρά την ακίνδυνη αύρα στην περιοχή, τελευταία έχουν παρουσιαστεί μετοικήσεις διαφόρων πλασμάτων και άγριων μορφών από το βόρειο τμήμα της Ατόνικα. Πρόσφατα αγέλες ιθαγενών και άλλων τεράτων διεκδικούν τμήμα της περιοχής για ένα καλύτερο αύριο. Η παρουσία τους ταράζει τα ήσυχα νερά των λιμνών και απαιτεί άμεσες δράσεις αντιμετώπισης από τους ανθρώπους και τους τσιγγάνους.
Τελευταίο σημαντικό χαρακτηριστικό των δίδυμων λιμών, είναι τα δίδυμα ποτάμια που συνεχίζουν τη διαδρομή τους στα άκρα της ένωσης των λιμών. Προς αντίθετες κατευθύνσεις, τα ποτάμια αυτά φέρουν αρκετά ορμητικά νερά, και αποτελούν ένα φυσικό σύνορο της βόρειας και την νότιας πλευράς της Ατόνικα.
Οι Δίδυμες Λίμνες είναι οι μεγαλύτερες λίμνες της Θρέα. Βρίσκονται στο βορειοκεντρικό τμήμα της Ατόνικα και σχηματίζουν πανοραμικά μια πεταλούδα με φτερά τις λίμνες. Σχεδόν ίδιες σε περίμετρο αυτές οι λίμνες σχηματίζουν μια απίστευτη συμμετρία, που προβληματίζει τους περισσότερους ερευνητές της Θρέα. Πολλοί θεωρούν ότι δεν είναι αποτέλεσμα του υδάτινου στοιχείου κατά τη δημιουργία του πλανήτη, αλλά ότι αποτελεί κάποιο αποτέλεσμα μαγείας και εξωτερικής επέμβασης. Οι δίδυμες λίμνες αποτελούν πολύ σημαντικό υδροβιότοπο και φιλοξενούν πληθώρα ζώων και άλλων πλασμάτων, τόσο του νερού, όσο και της ξηράς. Γύρω τους η πυκνή βλάστηση των δασών, με ψηλά έλατα και άλλα κωνοφόρα, εμποδίζει την διάκρισή τους απ’ τούς ταξιδιώτες, αφού οι λίμνες βρίσκονται σε πεδινό χαμηλό υψόμετρο και δεν γίνονται εύκολα διακριτές. Η εκμετάλλευση των λιμνών γίνεται σχεδόν αποκλειστικά από τους ανθρώπους και τους τσιγγάνους. Οι πρώτοι εκμεταλλεύονται την ξυλεία, την αλιεία και άλλα ορυκτά για εξαγωγές στους άλλους λαούς, ενώ οι δεύτεροι χρησιμοποιούν τα δάση για κυνήγι και κατοικία. Το ιδανικό κλίμα στην περιοχή έρχεται να βελτιωθεί από την ύπαρξη των λιμνών, μιας και διατηρεί μέσω της υγρασίας τη θερμότητα του ήλιου. Παρά την ακίνδυνη αύρα στην περιοχή, τελευταία έχουν παρουσιαστεί μετοικήσεις διαφόρων πλασμάτων και άγριων μορφών από το βόρειο τμήμα της Ατόνικα. Πρόσφατα αγέλες ιθαγενών και άλλων τεράτων διεκδικούν τμήμα της περιοχής για ένα καλύτερο αύριο. Η παρουσία τους ταράζει τα ήσυχα νερά των λιμνών και απαιτεί άμεσες δράσεις αντιμετώπισης από τους ανθρώπους και τους τσιγγάνους.
Τελευταίο σημαντικό χαρακτηριστικό των δίδυμων λιμών, είναι τα δίδυμα ποτάμια που συνεχίζουν τη διαδρομή τους στα άκρα της ένωσης των λιμών. Προς αντίθετες κατευθύνσεις, τα ποτάμια αυτά φέρουν αρκετά ορμητικά νερά, και αποτελούν ένα φυσικό σύνορο της βόρειας και την νότιας πλευράς της Ατόνικα.
Κρυστάλλινες Λίμνες
Οι κρυστάλλινες λίμνες βρίσκονται στο βορειότερο τμήμα της Ατόνικα και πήραν το όνομά τους από τις χαμηλές θερμοκρασίες και το πολικό κλίμα της περιοχής. Σχεδόν πάντα χιονισμένες, οι επιβλητικές αυτές λίμνες καλύπτονται από πάγο και η βλάστηση γύρω τους είναι ελάχιστη έως μηδαμινή. Όσοι τις έχουν επισκεφτεί και κατάφεραν να επιστρέψουν, μιλάνε για μια άγονη περιοχή, με πολύ κρύο και χιονοθύελλες. Πολικά πλάσματα φωλιάζουν στις γύρω περιοχές και τρέφονται με τα ζώα που ζουν κάτω από τον πάγο. Φήμες λένε ότι στις βόρειες πλαγιές των λόφων, κατοικούν κάποιοι εναπομείναντες μπλε δράκοι του χιονιού, οι οποίοι είναι και οι άγραφοι φύλακες της περιοχής. Οι μάγοι του νερού, περνάνε από τις κρυστάλλινες λίμνες κατά την περίοδο εκμάθησης ελέγχου του πάγου και του χιονιού, ως προεκτάσεις του νερού.
Οι κρυστάλλινες λίμνες βρίσκονται στο βορειότερο τμήμα της Ατόνικα και πήραν το όνομά τους από τις χαμηλές θερμοκρασίες και το πολικό κλίμα της περιοχής. Σχεδόν πάντα χιονισμένες, οι επιβλητικές αυτές λίμνες καλύπτονται από πάγο και η βλάστηση γύρω τους είναι ελάχιστη έως μηδαμινή. Όσοι τις έχουν επισκεφτεί και κατάφεραν να επιστρέψουν, μιλάνε για μια άγονη περιοχή, με πολύ κρύο και χιονοθύελλες. Πολικά πλάσματα φωλιάζουν στις γύρω περιοχές και τρέφονται με τα ζώα που ζουν κάτω από τον πάγο. Φήμες λένε ότι στις βόρειες πλαγιές των λόφων, κατοικούν κάποιοι εναπομείναντες μπλε δράκοι του χιονιού, οι οποίοι είναι και οι άγραφοι φύλακες της περιοχής. Οι μάγοι του νερού, περνάνε από τις κρυστάλλινες λίμνες κατά την περίοδο εκμάθησης ελέγχου του πάγου και του χιονιού, ως προεκτάσεις του νερού.
Χαμένα Δάση
Τα χαμένα δάση βρίσκονται νότια της Ατόνικα, κάτω από τα Νωπά βουνά. Το κλίμα της περιοχής είναι ιδανικό και ήπιο. Η βλάστηση των δασών μεγάλη σε πλήθος και ποικιλία, περιέχει πολλά είδη δέντρων, ζώων και άλλων πλασμάτων. Η πυκνή βλάστηση στην περιοχή, κάνει αρκετά άγρια την εξερεύνηση και το κυνήγι σε αυτά τα δάση. Πολλά τροπικά δέντρα, δηλητηριώδη φυτά και ζώα, περιφέρονται στα χαμένα δάση και μόνο οι καλύτεροι κυνηγοί έρχονται για κυνήγι και έρευνα. Οι καλύτεροι κυνηγοί εδώ περνάμε μεγάλο μέρος της εκπαίδευσής τους, ενώ κατασκηνώνουν πολλές φορές για μήνες ολόκληρους, ώστε να έρχονται σε επαφή με τα στοιχεία που τόσο αγαπούν. Τα δάση αυτά πλούσια σε πολλά βότανα, αποτελούν αντικείμενο μελέτης για πολλούς αλχημιστές και δρυίδες. Έρχονται εδώ για έρευνα και συλλογή βοτάνων και σπάνιων φυτών. Η πληθώρα ζωντανών οργανισμών έχει κάνει τα δάση αυτά περιζήτα σε πολλά ανώτερα πλάσματα, που έρχονται εδώ για να ζήσουν και να εξελιχτούν. Πολλά από αυτά επιθετικά, διεκδικούν τα δάση και τα προστατεύουν, ενώ πολλά έχουν οργανώσει αγέλες μέσα στο δάσος.
Τα χαμένα δάση βρίσκονται νότια της Ατόνικα, κάτω από τα Νωπά βουνά. Το κλίμα της περιοχής είναι ιδανικό και ήπιο. Η βλάστηση των δασών μεγάλη σε πλήθος και ποικιλία, περιέχει πολλά είδη δέντρων, ζώων και άλλων πλασμάτων. Η πυκνή βλάστηση στην περιοχή, κάνει αρκετά άγρια την εξερεύνηση και το κυνήγι σε αυτά τα δάση. Πολλά τροπικά δέντρα, δηλητηριώδη φυτά και ζώα, περιφέρονται στα χαμένα δάση και μόνο οι καλύτεροι κυνηγοί έρχονται για κυνήγι και έρευνα. Οι καλύτεροι κυνηγοί εδώ περνάμε μεγάλο μέρος της εκπαίδευσής τους, ενώ κατασκηνώνουν πολλές φορές για μήνες ολόκληρους, ώστε να έρχονται σε επαφή με τα στοιχεία που τόσο αγαπούν. Τα δάση αυτά πλούσια σε πολλά βότανα, αποτελούν αντικείμενο μελέτης για πολλούς αλχημιστές και δρυίδες. Έρχονται εδώ για έρευνα και συλλογή βοτάνων και σπάνιων φυτών. Η πληθώρα ζωντανών οργανισμών έχει κάνει τα δάση αυτά περιζήτα σε πολλά ανώτερα πλάσματα, που έρχονται εδώ για να ζήσουν και να εξελιχτούν. Πολλά από αυτά επιθετικά, διεκδικούν τα δάση και τα προστατεύουν, ενώ πολλά έχουν οργανώσει αγέλες μέσα στο δάσος.
Παγωμένα Όρη
Τα παγωμένα όροι είναι η μεγαλύτερη οροσειρά την Ατόνικα. Αποτελούν φυσικό σύνορο του άγριου βορρά με το πολιτισμένο κεντρικό κομμάτι της ηπείρου. Με τις βουνοκορφές τους πάντα χιονισμένες, τα ψηλά βουνά της οροσειράς είναι πολύ επιβλητικά και ορατά από μεγάλη απόσταση. Συχνά είναι τα έντονα καιρικά φαινόμενα όπως χαλάζι, χιονοθύελλες και χιονοστιβάδες. Οι άνθρωποι τα παρατηρούν από τους λόφους της Βρετονδίας όπου έχουν τα φυλάκιά τους. Φρούρια και πύργοι έχουν κτιστεί από τους ανθρώπους κατά μήκος της οροσειράς, με σκοπό να επιβλέπουν κάθε κίνηση στο βορρά. Οι φρουροί τους γνωστοί ως «Λευκή Φρουρά», εκπαιδεύονται για χρόνια κάτω από τις αντίξοες συνθήκες του πολικού κλίματος. Συχνά προχωρούν βόρεια ώστε να εξερευνήσουν το αρκετά άγνωστο τμήμα της βόρειας ηπείρου. Πολλοί μελετητές του καιρού και μάγοι καταλαβαίνουν τον καιρό και την πορεία των ανέμων, ανεβαίνοντας στους λόφους και νιώθοντας την αύρα που έρχεται από την παγωμένη οροσειρά. Άγρια ζώα κατοικούν στις πλαγιές των βουνών αυτών και πολλά από αυτά κυνηγιούνται από τους Ανθρώπους και τους Τσιγγάνους, για το κρέας τους και το πολύτιμο δέρμα τους. Επίσης πολλά ορυχεία έχουν κατασκευαστεί στις ψηλές πλαγιές της οροσειράς, από ανθρώπους και νάνους. Η εξόρυξη του άφθονου μεταλλικού στοιχείου έχει καθιερωθεί αρκετά χρόνια πριν και τα βουνά αυτά προσφέρουν το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό μετάλλων. Πολλά φυλάκια των μεταλλο-συλλεκτών έχουν χτιστεί γύρω από τα ορυχεία, με σκοπίο να τα προστατεύουν και να ενημερώνουν για τυχόν κινδύνους που απειλούν την κεντρική περιοχή της Ατόνικα και το βασίλειο των ανθρώπων.
Από χειρόγραφα και άλλες μαρτυρίες λόγιων γίνεται λόγος για κάποιες άγριες φυλές νομαδικού τύπου που ίσως να προέρχονται από το γένος των εναπομεινάντων γαλάζιων δράκων. Φήμες λένε ότι οι γαλάζιοι δράκοι απήγαγαν πολεμιστές των πολιτισμένων λαών και μετά τη μεγάλη διαμάχη τους μετέφεραν στη βόρεια Ατόνικα. Λέγεται επίσης ότι έχουν εκπαιδευτεί να τους προστατεύουν και να τους υπηρετούν. Μια σχέση που ίσως οδηγήσει στο προσεχές μέλλον σε κάποιο νέο κίνδυνο για τη Θρέα. Τα ερωτήματα ακόμη πολλά και αδιευκρίνιστα. Ο κίνδυνος ίσως να ελλοχεύει και η ανάγκη για εξερεύνηση έχει στρέψει το ενδιαφέρον των ανθρώπων προς το βορρά.
Τα παγωμένα όροι είναι η μεγαλύτερη οροσειρά την Ατόνικα. Αποτελούν φυσικό σύνορο του άγριου βορρά με το πολιτισμένο κεντρικό κομμάτι της ηπείρου. Με τις βουνοκορφές τους πάντα χιονισμένες, τα ψηλά βουνά της οροσειράς είναι πολύ επιβλητικά και ορατά από μεγάλη απόσταση. Συχνά είναι τα έντονα καιρικά φαινόμενα όπως χαλάζι, χιονοθύελλες και χιονοστιβάδες. Οι άνθρωποι τα παρατηρούν από τους λόφους της Βρετονδίας όπου έχουν τα φυλάκιά τους. Φρούρια και πύργοι έχουν κτιστεί από τους ανθρώπους κατά μήκος της οροσειράς, με σκοπό να επιβλέπουν κάθε κίνηση στο βορρά. Οι φρουροί τους γνωστοί ως «Λευκή Φρουρά», εκπαιδεύονται για χρόνια κάτω από τις αντίξοες συνθήκες του πολικού κλίματος. Συχνά προχωρούν βόρεια ώστε να εξερευνήσουν το αρκετά άγνωστο τμήμα της βόρειας ηπείρου. Πολλοί μελετητές του καιρού και μάγοι καταλαβαίνουν τον καιρό και την πορεία των ανέμων, ανεβαίνοντας στους λόφους και νιώθοντας την αύρα που έρχεται από την παγωμένη οροσειρά. Άγρια ζώα κατοικούν στις πλαγιές των βουνών αυτών και πολλά από αυτά κυνηγιούνται από τους Ανθρώπους και τους Τσιγγάνους, για το κρέας τους και το πολύτιμο δέρμα τους. Επίσης πολλά ορυχεία έχουν κατασκευαστεί στις ψηλές πλαγιές της οροσειράς, από ανθρώπους και νάνους. Η εξόρυξη του άφθονου μεταλλικού στοιχείου έχει καθιερωθεί αρκετά χρόνια πριν και τα βουνά αυτά προσφέρουν το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό μετάλλων. Πολλά φυλάκια των μεταλλο-συλλεκτών έχουν χτιστεί γύρω από τα ορυχεία, με σκοπίο να τα προστατεύουν και να ενημερώνουν για τυχόν κινδύνους που απειλούν την κεντρική περιοχή της Ατόνικα και το βασίλειο των ανθρώπων.
Από χειρόγραφα και άλλες μαρτυρίες λόγιων γίνεται λόγος για κάποιες άγριες φυλές νομαδικού τύπου που ίσως να προέρχονται από το γένος των εναπομεινάντων γαλάζιων δράκων. Φήμες λένε ότι οι γαλάζιοι δράκοι απήγαγαν πολεμιστές των πολιτισμένων λαών και μετά τη μεγάλη διαμάχη τους μετέφεραν στη βόρεια Ατόνικα. Λέγεται επίσης ότι έχουν εκπαιδευτεί να τους προστατεύουν και να τους υπηρετούν. Μια σχέση που ίσως οδηγήσει στο προσεχές μέλλον σε κάποιο νέο κίνδυνο για τη Θρέα. Τα ερωτήματα ακόμη πολλά και αδιευκρίνιστα. Ο κίνδυνος ίσως να ελλοχεύει και η ανάγκη για εξερεύνηση έχει στρέψει το ενδιαφέρον των ανθρώπων προς το βορρά.
Οι Λόφοι και το Άκτιο Δάσος
Οι Λόφοι είναι χαμηλού υψόμετρου βουνά και εκτείνονται βόρεια του ανθρώπινου βασιλείου. Χαρακτηριστικό τους, το πράσινο «χαλί» χλόης που τα καλύπτει και οι δυνατοί θαλασσινοί άνεμοι που φτάνουν από τα δυτικά. Η περιοχή έχει κατά τόπους πολλές φατρίες κτηνοτρόφων. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωικής παραγωγής για το βασίλειο ευδοκιμεί εδώ. Τους Λόφους προστατεύουν οι κτηνοτρόφοι και διάφορα άλλα φρούρια. Τα χωριά των κτηνοτρόφων βρίσκονται μεταξύ των Λόφων και του Άκτιου δάσους. Το δεύτερο αποτελεί ένα ήσυχο δάσος που χρησιμοποιείται από τους ανθρώπους της περιοχής για ξυλεία και κυνήγι. Χαρακτηρίζεται από αρκετά ψηλά δέντρα και υγρό κλίμα, πράγμα που προσφέρει πυκνή βλάστηση πολλών ειδών. Η έντονη βλάστηση με τη σειρά της τρέφει αρκετά ζώα, τα οποία προσφέρουν τροφή στο ανθρώπινο βασίλειο. Ζωτικής σημασίας το Άκτιο δάσος, προστατεύεται από δασοφύλακες και πολλούς δρυίδες. Οι Δρυίδες μάλιστα έχουν αναλάβει τη διατήρηση της ισορροπίας, της εξέλιξης και της γενικότερης μελέτης του φυσικού στοιχείου στην περιοχή.
Οι Λόφοι είναι χαμηλού υψόμετρου βουνά και εκτείνονται βόρεια του ανθρώπινου βασιλείου. Χαρακτηριστικό τους, το πράσινο «χαλί» χλόης που τα καλύπτει και οι δυνατοί θαλασσινοί άνεμοι που φτάνουν από τα δυτικά. Η περιοχή έχει κατά τόπους πολλές φατρίες κτηνοτρόφων. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωικής παραγωγής για το βασίλειο ευδοκιμεί εδώ. Τους Λόφους προστατεύουν οι κτηνοτρόφοι και διάφορα άλλα φρούρια. Τα χωριά των κτηνοτρόφων βρίσκονται μεταξύ των Λόφων και του Άκτιου δάσους. Το δεύτερο αποτελεί ένα ήσυχο δάσος που χρησιμοποιείται από τους ανθρώπους της περιοχής για ξυλεία και κυνήγι. Χαρακτηρίζεται από αρκετά ψηλά δέντρα και υγρό κλίμα, πράγμα που προσφέρει πυκνή βλάστηση πολλών ειδών. Η έντονη βλάστηση με τη σειρά της τρέφει αρκετά ζώα, τα οποία προσφέρουν τροφή στο ανθρώπινο βασίλειο. Ζωτικής σημασίας το Άκτιο δάσος, προστατεύεται από δασοφύλακες και πολλούς δρυίδες. Οι Δρυίδες μάλιστα έχουν αναλάβει τη διατήρηση της ισορροπίας, της εξέλιξης και της γενικότερης μελέτης του φυσικού στοιχείου στην περιοχή.
Χρυσή θάλασσα
Έχει πάρει το όνομά της από τις χρυσόξανθες και αμμώδεις παραλίες της, οι οποίες θαμπώνουν τον παρατηρητή καθώς πλησιάζει την ανατολική ήπειρο από τη θάλασσα. Το όνομά της δόθηκε από τους θνητούς λαούς κατά τις πρώτες ανακαλύψεις στην άγνωστη έως τότε ήπειρο. Η χρυσή θάλασσα συναντάει το μεγάλο Ανατολικό Ακρωτήρι σε μεγάλο βάθος της και το πάντρεμα αυτό δημιουργεί το μεγαλύτερο φυσικό λιμάνι στη Θρέα. Πλησιάζοντάς το τα πλοία πλοηγούνται πολύ πιο εύκολα και γρήγορα καθώς τα προστατεύει από τις τρικυμίες και τις θαλασσοταραχές. Η συχνή διέλευση των πλοίων ανά τους αιώνες έδιωξαν πολλά υποθαλάσσια πλάσματα τα οποία τρόμαξαν και εγκατέλειψαν τα άλλοτε ήσυχα νερά του βυθού μετοικίζοντας προς το βόρειο και το νότιο τμήμα της Ατόνικα. Πλέον τα νερά εντελώς φιλικά και ειρηνικά, καλωσορίζουν εμπορικά και επιβατικά πλοία από όλες τις ηπείρους.
Έχει πάρει το όνομά της από τις χρυσόξανθες και αμμώδεις παραλίες της, οι οποίες θαμπώνουν τον παρατηρητή καθώς πλησιάζει την ανατολική ήπειρο από τη θάλασσα. Το όνομά της δόθηκε από τους θνητούς λαούς κατά τις πρώτες ανακαλύψεις στην άγνωστη έως τότε ήπειρο. Η χρυσή θάλασσα συναντάει το μεγάλο Ανατολικό Ακρωτήρι σε μεγάλο βάθος της και το πάντρεμα αυτό δημιουργεί το μεγαλύτερο φυσικό λιμάνι στη Θρέα. Πλησιάζοντάς το τα πλοία πλοηγούνται πολύ πιο εύκολα και γρήγορα καθώς τα προστατεύει από τις τρικυμίες και τις θαλασσοταραχές. Η συχνή διέλευση των πλοίων ανά τους αιώνες έδιωξαν πολλά υποθαλάσσια πλάσματα τα οποία τρόμαξαν και εγκατέλειψαν τα άλλοτε ήσυχα νερά του βυθού μετοικίζοντας προς το βόρειο και το νότιο τμήμα της Ατόνικα. Πλέον τα νερά εντελώς φιλικά και ειρηνικά, καλωσορίζουν εμπορικά και επιβατικά πλοία από όλες τις ηπείρους.
Τα Νωπά βουνά
Τα Νωπά Βουνά βρίσκονται νοτιότερα του βασιλείου των Ανθρώπων και του Μεγάλου Λιβαδιού και βόρεια των Χαμένων Δασών. Πήραν το όνομά τους από τους πρώτους Τσιγγάνους-Νομάδες που έζησαν εκεί. Έδωσαν στα βουνά το όνομα Νωπά, θέλοντας να περιγράψουν την ηρεμία και την αγνότητα τον χαμηλών αυτών βουνών. Τα βουνά προσφέρουν ένα αίσθημα γαλήνης και ζωτικότητας σε όποιον ζητήσει καταφύγιο, ενώ το εύκρατο κλίμα τα κάνει ιδανικά για εγκατάσταση τους κρύους μήνες του χειμώνα. Ακόμη και τώρα τα βουνά στους πρόποδες χαρακτηρίζονται από πυκνό χορτάρι, δέντρα και λουλούδια και όσο ανεβαίνει κανείς ψηλότερα, βλέπει πυκνή βλάστηση και μια μεγάλη ποικιλία από κωνοφόρα δέντρα. Το έντονο φυσικό στοιχείο της περιοχής καλεί πολλούς Δρυίδες και κυνηγούς να περιηγηθούν και να ανακαλύψουν τα μυστικά των βουνών. Οι σοφότεροι επισκέπτες έχουν δώσει το εναλλακτικό όνομα, Χλωρά Βουνά, αφού φιλοξενούν σπάνια είδη βοτάνων και φυτών. Στα Νωπά Βουνά ζουν πολλά ειρηνικά ζώα. Αυτά αποτελούν τη σημαντικότερη πηγή τροφής για τους Τσιγγάνους που έχουν καθιερώσει ετήσια επίσκεψη σε αυτά για ανεφοδιασμό.
Τα Νωπά Βουνά βρίσκονται νοτιότερα του βασιλείου των Ανθρώπων και του Μεγάλου Λιβαδιού και βόρεια των Χαμένων Δασών. Πήραν το όνομά τους από τους πρώτους Τσιγγάνους-Νομάδες που έζησαν εκεί. Έδωσαν στα βουνά το όνομα Νωπά, θέλοντας να περιγράψουν την ηρεμία και την αγνότητα τον χαμηλών αυτών βουνών. Τα βουνά προσφέρουν ένα αίσθημα γαλήνης και ζωτικότητας σε όποιον ζητήσει καταφύγιο, ενώ το εύκρατο κλίμα τα κάνει ιδανικά για εγκατάσταση τους κρύους μήνες του χειμώνα. Ακόμη και τώρα τα βουνά στους πρόποδες χαρακτηρίζονται από πυκνό χορτάρι, δέντρα και λουλούδια και όσο ανεβαίνει κανείς ψηλότερα, βλέπει πυκνή βλάστηση και μια μεγάλη ποικιλία από κωνοφόρα δέντρα. Το έντονο φυσικό στοιχείο της περιοχής καλεί πολλούς Δρυίδες και κυνηγούς να περιηγηθούν και να ανακαλύψουν τα μυστικά των βουνών. Οι σοφότεροι επισκέπτες έχουν δώσει το εναλλακτικό όνομα, Χλωρά Βουνά, αφού φιλοξενούν σπάνια είδη βοτάνων και φυτών. Στα Νωπά Βουνά ζουν πολλά ειρηνικά ζώα. Αυτά αποτελούν τη σημαντικότερη πηγή τροφής για τους Τσιγγάνους που έχουν καθιερώσει ετήσια επίσκεψη σε αυτά για ανεφοδιασμό.
Το Χρυσό Ακρωτήρι
Το Χρυσό Ακρωτήρι σχηματίζει ένα «άγριο στόμα» που προεξέχει στο κέντρο της Ατόνικα και εκτείνεται προς τη χρυσή θάλασσα. Οι πρώτες ανακαλύψεις των θνητών λαών στην Ατόνικα ξεκίνησαν από το ακρωτήρι αυτό. Τα πλοία άραξαν στις βραχώδεις ακτές του που στην αρχή θεωρήθηκαν παράλια ενός νησιού. Σταδιακά προχώρησαν στα ενδότερα και κατά μήκος του ακρωτηρίου διαπιστώνοντας το μέγεθος, τη μεγαλοπρέπεια και τη στρατηγική του θέση. Η εγκατάσταση σε αυτό ήταν άμεση και σημαντική για τη συνέχιση της εξερεύνησης της νέας ηπείρου. Με βάσεις στο ακρωτήρι, Άνθρωποι και Νάνοι επεκτάθηκαν στις γύρω περιοχές. Οι μόνοι κάτοικοι του νησιού ήταν κάποιοι πρωτόγονοι νομάδες που δε γνώριζαν για τα στοιχεία και την εκμετάλλευσή τους. Οι άνθρωποι συνεργάστηκαν μαζί τους και αλληλοβοηθήθηκαν. Πλέον στο χρυσό ακρωτήρι έχουν κατασκευαστεί φάροι, φρούρια και ψαροχώρια με λιμάνια. Ψαράδες και στρατιώτες – παρατηρητές είναι οι μόνιμοι κάτοικοί του. Υπάρχουν επίσης διάφορα παρατηρητήρια, τα ορατόρια, με ειδικούς μηχανισμούς παρακολούθησης των θαλασσών. Οι φύλακες και παρατηρητές τους είναι γνωστοί ηγέτες της περιοχής και είναι γνωστοί με το όνομα «Ορατόριοι». Η φρουρά αυτή έχει αρμοδιότητα να ενημερώνει την Βασιλική Πύλη στη Βρετονδία για διάφορους κινδύνους που πλησιάζουν από θαλάσσης. Αν και τα παράλια του ακρωτηρίου είναι βραχώδη, στα κεντρικά του εκτείνεται κατά μήκος, μια λωρίδα εύκρατης βλάστησης και δασών. Εκεί γίνεται η συλλογή πρώτης ύλης και άλλων τροφίμων για τους αυτόχθονες του ακρωτηρίου.
Το Χρυσό Ακρωτήρι σχηματίζει ένα «άγριο στόμα» που προεξέχει στο κέντρο της Ατόνικα και εκτείνεται προς τη χρυσή θάλασσα. Οι πρώτες ανακαλύψεις των θνητών λαών στην Ατόνικα ξεκίνησαν από το ακρωτήρι αυτό. Τα πλοία άραξαν στις βραχώδεις ακτές του που στην αρχή θεωρήθηκαν παράλια ενός νησιού. Σταδιακά προχώρησαν στα ενδότερα και κατά μήκος του ακρωτηρίου διαπιστώνοντας το μέγεθος, τη μεγαλοπρέπεια και τη στρατηγική του θέση. Η εγκατάσταση σε αυτό ήταν άμεση και σημαντική για τη συνέχιση της εξερεύνησης της νέας ηπείρου. Με βάσεις στο ακρωτήρι, Άνθρωποι και Νάνοι επεκτάθηκαν στις γύρω περιοχές. Οι μόνοι κάτοικοι του νησιού ήταν κάποιοι πρωτόγονοι νομάδες που δε γνώριζαν για τα στοιχεία και την εκμετάλλευσή τους. Οι άνθρωποι συνεργάστηκαν μαζί τους και αλληλοβοηθήθηκαν. Πλέον στο χρυσό ακρωτήρι έχουν κατασκευαστεί φάροι, φρούρια και ψαροχώρια με λιμάνια. Ψαράδες και στρατιώτες – παρατηρητές είναι οι μόνιμοι κάτοικοί του. Υπάρχουν επίσης διάφορα παρατηρητήρια, τα ορατόρια, με ειδικούς μηχανισμούς παρακολούθησης των θαλασσών. Οι φύλακες και παρατηρητές τους είναι γνωστοί ηγέτες της περιοχής και είναι γνωστοί με το όνομα «Ορατόριοι». Η φρουρά αυτή έχει αρμοδιότητα να ενημερώνει την Βασιλική Πύλη στη Βρετονδία για διάφορους κινδύνους που πλησιάζουν από θαλάσσης. Αν και τα παράλια του ακρωτηρίου είναι βραχώδη, στα κεντρικά του εκτείνεται κατά μήκος, μια λωρίδα εύκρατης βλάστησης και δασών. Εκεί γίνεται η συλλογή πρώτης ύλης και άλλων τροφίμων για τους αυτόχθονες του ακρωτηρίου.
Μεγάλη θάλασσα
Το πέλαγος αυτό αποτελεί τη μεγαλύτερη θάλασσα σε όλη τη Θρέα. Καλύπτει όλο τον νότιο κόλπο της και αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους υποθαλάσσιους υδροβιότοπους. Από τεράστια θαλάσσια κήτη μέχρι ομάδες μικρότερων ψαριών, η μεγάλη θάλασσα αποτελεί έναν υποθαλάσσιο παράδεισο για όσους την εκμεταλλεύονται. Αν και γεωγραφικά πιο κοντά στο περιθωριοποιημένο βασίλειο των Κυριευμένων, η Μεγάλη Θάλασσα εκμεταλλεύεται μόνο από ανθρώπους και Υδάτινους. Αναλυτικότερα το ανθρώπινο βασίλειο έχει χτίσει παραθαλάσσια ψαροχώρια με διάφορα λιμανάκια που ασχολούνται αποκλειστικά με την αλιεία. Λόγω της μεγάλης απόστασης, οι ψαριές μεταφέρονται στη Βρετονδία δια της θαλάσσης, μέσω γρήγορων και εμπορικών πλοίων. Οι Κυριευμένοι χρησιμοποιούν, μετά από συμφωνία με τους Ανθρώπους, τα λιμάνια, ως σημείο εκκίνησης των δικών τους εξερευνητικών, σκιερών πλοίων. Σε συνεργασία με τους Υδάτινους και τους Κυριευμένους, η μεγάλη θάλασσα προστατεύεται επιφανειακά και υποθαλάσσια από κάθε είδος πειρατείας.
Το πέλαγος αυτό αποτελεί τη μεγαλύτερη θάλασσα σε όλη τη Θρέα. Καλύπτει όλο τον νότιο κόλπο της και αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους υποθαλάσσιους υδροβιότοπους. Από τεράστια θαλάσσια κήτη μέχρι ομάδες μικρότερων ψαριών, η μεγάλη θάλασσα αποτελεί έναν υποθαλάσσιο παράδεισο για όσους την εκμεταλλεύονται. Αν και γεωγραφικά πιο κοντά στο περιθωριοποιημένο βασίλειο των Κυριευμένων, η Μεγάλη Θάλασσα εκμεταλλεύεται μόνο από ανθρώπους και Υδάτινους. Αναλυτικότερα το ανθρώπινο βασίλειο έχει χτίσει παραθαλάσσια ψαροχώρια με διάφορα λιμανάκια που ασχολούνται αποκλειστικά με την αλιεία. Λόγω της μεγάλης απόστασης, οι ψαριές μεταφέρονται στη Βρετονδία δια της θαλάσσης, μέσω γρήγορων και εμπορικών πλοίων. Οι Κυριευμένοι χρησιμοποιούν, μετά από συμφωνία με τους Ανθρώπους, τα λιμάνια, ως σημείο εκκίνησης των δικών τους εξερευνητικών, σκιερών πλοίων. Σε συνεργασία με τους Υδάτινους και τους Κυριευμένους, η μεγάλη θάλασσα προστατεύεται επιφανειακά και υποθαλάσσια από κάθε είδος πειρατείας.
Έγκυος θάλασσα
Η έγκυος θάλασσα αποτελεί τον μεγαλύτερο φυσικό κόλπο της Θρέα. Χαρακτηριστικό του κόλπου είναι οι απόκρημνες, ψηλές και βραχώδεις ακτές που εκτείνονται σε όλο τον κόλπο. Δεν υπάρχει ίχνος παραλίας κατά μήκος του κόλπου, πράγμα που κάνει απρόσιτη την περιοχή από κάθε είδος πλοίου. Στις δυσπρόσιτες αυτές ακτές έχουμε να προσθέσουμε τα άγρια κύματα που χτυπάνε στα βραχώδη υψώματα. Η θάλασσα αρκετά άγρια και με συχνές παλίρροιες, οδηγεί μεγάλα κύματα προς τη στεριά. Όλα αυτά κάνουν τη θάλασσα αφιλόξενη για πολλούς υδρόβιους οργανισμούς. Τα μόνα ζώα που έχουν παρατηρηθεί κατοικούν στις υποθαλάσσιες σπηλιές και είναι είδη χελιών και άλλων καλών κολυμβητικών ειδών. Η θάλασσα αυτή αποτελεί μια από τις αγαπημένες στάσεις υδρόβιων τεράτων, όπως την Ύδρα, που αγαπούν την ηρεμία και την απουσία κινητικότητας στο βυθό και στην επιφάνεια. Οι άνθρωποι εκμεταλλεύονται αυτό το φυσικό τείχος προς όφελός τους και μέσω παρατηρητήριων στα υψώματα ελέγχουν την κίνηση της βόρειας περιοχής και των θαλασσών.
Η έγκυος θάλασσα αποτελεί τον μεγαλύτερο φυσικό κόλπο της Θρέα. Χαρακτηριστικό του κόλπου είναι οι απόκρημνες, ψηλές και βραχώδεις ακτές που εκτείνονται σε όλο τον κόλπο. Δεν υπάρχει ίχνος παραλίας κατά μήκος του κόλπου, πράγμα που κάνει απρόσιτη την περιοχή από κάθε είδος πλοίου. Στις δυσπρόσιτες αυτές ακτές έχουμε να προσθέσουμε τα άγρια κύματα που χτυπάνε στα βραχώδη υψώματα. Η θάλασσα αρκετά άγρια και με συχνές παλίρροιες, οδηγεί μεγάλα κύματα προς τη στεριά. Όλα αυτά κάνουν τη θάλασσα αφιλόξενη για πολλούς υδρόβιους οργανισμούς. Τα μόνα ζώα που έχουν παρατηρηθεί κατοικούν στις υποθαλάσσιες σπηλιές και είναι είδη χελιών και άλλων καλών κολυμβητικών ειδών. Η θάλασσα αυτή αποτελεί μια από τις αγαπημένες στάσεις υδρόβιων τεράτων, όπως την Ύδρα, που αγαπούν την ηρεμία και την απουσία κινητικότητας στο βυθό και στην επιφάνεια. Οι άνθρωποι εκμεταλλεύονται αυτό το φυσικό τείχος προς όφελός τους και μέσω παρατηρητήριων στα υψώματα ελέγχουν την κίνηση της βόρειας περιοχής και των θαλασσών.
Η χαμένη Γη
Η περιοχή αυτή βρίσκεται στο νοτιότερο τμήμα της Ατόνικα. Πήρε το όνομα χαμένη γη μετά από ανακαλύψεις των ανθρώπων και τη διαπίστωση ότι το συγκεκριμένο γεωγραφικό διαμέρισμα είναι πολύ άγονο για την ανάπτυξη κάποιου πολιτισμού. Η χαμένη Γη αποτελεί ένα φυσικό νεκροταφείο, με κλίμα πολύ θερμό. Η βλάστηση στην περιοχή είναι εξαιρετικά σπάνια και χαρακτηριστικό της είναι το διαβρωμένο χωμάτινο έδαφος. Σκόνη και ζεστοί άνεμοι κάνουν την ατμόσφαιρα ακόμη πιο αποπνικτική και απόκοσμη. Πολλοί εξερευνητές δήλωναν πως μήτε ζώα, μήτε άνθρωποι αξίζουν τη ζωή σε αυτούς τους τόπους. Πολλές φορές κατάδικοι και τιμωρημένοι εξορίζονταν στη χαμένη γη ως ποινή για τις παραβατικές τους συμπεριφορές. Με το φυσικό και το υδάτινο στοιχείο ανύπαρκτα στη χαμένη γη βρήκαν καταφύγιο πολύ αργότερα οι Κυριευμένοι, χτίζοντας τις υπόγειες κατακόμβες τους. Αποκομμένοι από τη ζωή και τον κοινωνικό βίο, οι αλλοτινοί βρήκαν συντροφιά και τροφή στις περιφερόμενες αλλοτινές υπάρξεις της περιοχής. Η αλλοτινή ενέργεια στη μέγιστη ισχύ της αποτελεί εδώ τη μοναδική τροφή των Κυριευμένων. Το έντονο αλλοτινό στοιχείο προκαλεί ένα ανάμεικτο αίσθημα φόβου και δέους σε όποιον δεν μπορεί να δει και να νιώσει την αλλοτινή πλευρά.
Η περιοχή αυτή βρίσκεται στο νοτιότερο τμήμα της Ατόνικα. Πήρε το όνομα χαμένη γη μετά από ανακαλύψεις των ανθρώπων και τη διαπίστωση ότι το συγκεκριμένο γεωγραφικό διαμέρισμα είναι πολύ άγονο για την ανάπτυξη κάποιου πολιτισμού. Η χαμένη Γη αποτελεί ένα φυσικό νεκροταφείο, με κλίμα πολύ θερμό. Η βλάστηση στην περιοχή είναι εξαιρετικά σπάνια και χαρακτηριστικό της είναι το διαβρωμένο χωμάτινο έδαφος. Σκόνη και ζεστοί άνεμοι κάνουν την ατμόσφαιρα ακόμη πιο αποπνικτική και απόκοσμη. Πολλοί εξερευνητές δήλωναν πως μήτε ζώα, μήτε άνθρωποι αξίζουν τη ζωή σε αυτούς τους τόπους. Πολλές φορές κατάδικοι και τιμωρημένοι εξορίζονταν στη χαμένη γη ως ποινή για τις παραβατικές τους συμπεριφορές. Με το φυσικό και το υδάτινο στοιχείο ανύπαρκτα στη χαμένη γη βρήκαν καταφύγιο πολύ αργότερα οι Κυριευμένοι, χτίζοντας τις υπόγειες κατακόμβες τους. Αποκομμένοι από τη ζωή και τον κοινωνικό βίο, οι αλλοτινοί βρήκαν συντροφιά και τροφή στις περιφερόμενες αλλοτινές υπάρξεις της περιοχής. Η αλλοτινή ενέργεια στη μέγιστη ισχύ της αποτελεί εδώ τη μοναδική τροφή των Κυριευμένων. Το έντονο αλλοτινό στοιχείο προκαλεί ένα ανάμεικτο αίσθημα φόβου και δέους σε όποιον δεν μπορεί να δει και να νιώσει την αλλοτινή πλευρά.
Το μεγάλο λιβάδι
Η δασώδης περιοχή γύρω από το βασίλειο των ανθρώπων έχει πάρει το όνομα Μεγάλο Λιβάδι. Στην ουσία είναι μικρότερες ομάδες δασών και αγρότοπων, που τροφοδοτούν τη Βρετονδία με πρώτη ύλη και άλλα φρούτα. Δίπλα στα δάση βρίσκονται τα περισσότερα χωράφια και οι αγροτικές καλλιέργειες των επαρχιακών χωριών. Σε απόλυτη αρμονία με τα δάση, οι χωρικοί ασχολούνται με την κτηνοτροφία, τη γεωργία, το κυνήγι, τη μηχανουργική και άλλες πρακτικές ασχολίες. Αποτελούν τη βάση της οικονομίας του βασιλείου και έχουν μεγάλη σημασία για την κοινωνία των ανθρώπων. Η γη δεν ανήκει σε κανέναν αλλά στο βασιλιά, επομένως οι καλλιεργητές έχουν την υποχρέωση να πληρώνουν φόρους για την χρήση της. Οι χωρικοί είναι πολύ φιλόξενοι και καλόκαρδοι. Έχουν δημιουργήσει μονοπάτια στα δάση και η επικοινωνία μεταξύ τους αρκετά συχνή. Πλούσια βλάστηση με πολλά αειθαλή και κωνοφόρα δέντρα διατηρούν ζωντανή τη ζωή στα δάση καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Ένα χαρακτηριστικό φαινόμενο της επαρχίας που αξίζει να αναφερθεί είναι αυτό του ανεπτυγμένου υπόκοσμου. Υπάρχουν πολλές μυστικές φατρίες ληστών και μαφιόζων που δρουν σχεδόν αόρατα σε όλα τα μήκη του βασιλείου. Από κυκλώματα πορνείας μέχρι παγανιστικές οργανώσεις, όλες χρησιμοποιούν την απομακρυσμένη επαρχία ως Άνδρο των συναντήσεών τους.
Η δασώδης περιοχή γύρω από το βασίλειο των ανθρώπων έχει πάρει το όνομα Μεγάλο Λιβάδι. Στην ουσία είναι μικρότερες ομάδες δασών και αγρότοπων, που τροφοδοτούν τη Βρετονδία με πρώτη ύλη και άλλα φρούτα. Δίπλα στα δάση βρίσκονται τα περισσότερα χωράφια και οι αγροτικές καλλιέργειες των επαρχιακών χωριών. Σε απόλυτη αρμονία με τα δάση, οι χωρικοί ασχολούνται με την κτηνοτροφία, τη γεωργία, το κυνήγι, τη μηχανουργική και άλλες πρακτικές ασχολίες. Αποτελούν τη βάση της οικονομίας του βασιλείου και έχουν μεγάλη σημασία για την κοινωνία των ανθρώπων. Η γη δεν ανήκει σε κανέναν αλλά στο βασιλιά, επομένως οι καλλιεργητές έχουν την υποχρέωση να πληρώνουν φόρους για την χρήση της. Οι χωρικοί είναι πολύ φιλόξενοι και καλόκαρδοι. Έχουν δημιουργήσει μονοπάτια στα δάση και η επικοινωνία μεταξύ τους αρκετά συχνή. Πλούσια βλάστηση με πολλά αειθαλή και κωνοφόρα δέντρα διατηρούν ζωντανή τη ζωή στα δάση καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Ένα χαρακτηριστικό φαινόμενο της επαρχίας που αξίζει να αναφερθεί είναι αυτό του ανεπτυγμένου υπόκοσμου. Υπάρχουν πολλές μυστικές φατρίες ληστών και μαφιόζων που δρουν σχεδόν αόρατα σε όλα τα μήκη του βασιλείου. Από κυκλώματα πορνείας μέχρι παγανιστικές οργανώσεις, όλες χρησιμοποιούν την απομακρυσμένη επαρχία ως Άνδρο των συναντήσεών τους.
ΤΙΔΥΚΗ (Η δυτική ήπειρος)
Ψυχρή έρημος
Η ψυχρή έρημος βρίσκεται στην κορυφή της Τιδύκης και καλύπτει όλο το βόρειο ακρωτήρι. Χαμηλές θερμοκρασίες και πολικά κλίματα χαρακτηρίζουν την περιοχή ενώ το έδαφος είναι καλυμμένο από χιόνι τη μεγαλύτερη διάρκεια του χρόνου. Στις εκτάσεις που κάνει την εμφάνισή του το υδάτινο στοιχείο, επικρατεί παγετός και κρυστάλλινα επικαλύμματα καλύπτουν κάθε γεωμορφολογικό στοιχείο. Το ψυχρό κλίμα δεν επιτρέπει την εμφάνιση ασθενών οργανισμών και μόνο μεγάλα και ανθεκτικά ζώα ζούνε σε αυτές τις άγονες εκτάσεις. Η λιγοστή βιοποικιλία χαρακτηρίζει την περιοχή ως ερημότοπο. Ελάχιστα είδη ζώων και άλλων πολικών πλασμάτων μπορούν να επιβιώσουν στις περιοχές αυτές και συνήθως είναι σαρκοφάγα και επιθετικά αμφίβια και πτηνά. Οι φωλιές των ζώων βρίσκονται σε υπόγεια τούνελ και σπήλαια, τα οποία φιλοξενούν σταλαγμίτες και σταλακτίτες σε πολλά μεγέθη και χρώματα. Πολλές λίμνες και υποθαλάσσιες εκτάσεις κατά το παραλιακό τμήμα της ερήμου καλύπτονται από παχύ στρώμα πάγου που δεν υποχωρεί ποτέ. Για το λόγο αυτό η χαρτογράφηση και η ονομασία τους δεν έχει γίνει ακόμη. Πολλοί εξερευνητές έρχονται στην ψυχρή έρημο για εκπαίδευση και αναζήτηση πληροφοριών πάνω στον τρόπο διαβίωσης των άγριων θηρίων του βορρά. Λέγεται ότι κάποιοι από τους παλαιότερους μπλε δράκους φωλιάζουν στα μεγαλύτερα σπήλαια της περιοχής, πράγμα που κάνει ακόμη πιο αφιλόξενη την περιοχή.
Η ψυχρή έρημος βρίσκεται στην κορυφή της Τιδύκης και καλύπτει όλο το βόρειο ακρωτήρι. Χαμηλές θερμοκρασίες και πολικά κλίματα χαρακτηρίζουν την περιοχή ενώ το έδαφος είναι καλυμμένο από χιόνι τη μεγαλύτερη διάρκεια του χρόνου. Στις εκτάσεις που κάνει την εμφάνισή του το υδάτινο στοιχείο, επικρατεί παγετός και κρυστάλλινα επικαλύμματα καλύπτουν κάθε γεωμορφολογικό στοιχείο. Το ψυχρό κλίμα δεν επιτρέπει την εμφάνιση ασθενών οργανισμών και μόνο μεγάλα και ανθεκτικά ζώα ζούνε σε αυτές τις άγονες εκτάσεις. Η λιγοστή βιοποικιλία χαρακτηρίζει την περιοχή ως ερημότοπο. Ελάχιστα είδη ζώων και άλλων πολικών πλασμάτων μπορούν να επιβιώσουν στις περιοχές αυτές και συνήθως είναι σαρκοφάγα και επιθετικά αμφίβια και πτηνά. Οι φωλιές των ζώων βρίσκονται σε υπόγεια τούνελ και σπήλαια, τα οποία φιλοξενούν σταλαγμίτες και σταλακτίτες σε πολλά μεγέθη και χρώματα. Πολλές λίμνες και υποθαλάσσιες εκτάσεις κατά το παραλιακό τμήμα της ερήμου καλύπτονται από παχύ στρώμα πάγου που δεν υποχωρεί ποτέ. Για το λόγο αυτό η χαρτογράφηση και η ονομασία τους δεν έχει γίνει ακόμη. Πολλοί εξερευνητές έρχονται στην ψυχρή έρημο για εκπαίδευση και αναζήτηση πληροφοριών πάνω στον τρόπο διαβίωσης των άγριων θηρίων του βορρά. Λέγεται ότι κάποιοι από τους παλαιότερους μπλε δράκους φωλιάζουν στα μεγαλύτερα σπήλαια της περιοχής, πράγμα που κάνει ακόμη πιο αφιλόξενη την περιοχή.
Κρίνο - Το βασίλειο των Ξωτικών του Ουρανού
Το Κρίνο αποτελεί το βασίλειο τον ουράνιων ξωτικών και είναι χτισμένο μέσα στα φαράγγια και στα υψώματα των υγρών δασών. Δίπλα στις όχθες της Ασημένιας λίμνης, το βασίλειό τους είναι πιο κοντά στα συνηθισμένα βασίλεια των άλλων πολιτισμένων λαών με τη διαφορά ότι τεράστια δέντρα με μεγάλους κορμούς ξετυλίγονται δίπλα στα κτίρια και στα σπίτια των ξωτικών. Ψηλοί και λεπτοί δρύινοι πυργίσκοι με ζωηρά σκαλιστά σχήματα στα χρώματα του δάσους, της λίμνης και το ουρανού χαρακτηρίζονται από έντονο λευκό χρώμα. Στο Κρίνο οι μεγάλοι δρύινοι πυργίσκοι φτάνουν αρκετά ψηλά ώστε τα Ουράνια Ξωτικά να έχουν επαφή με το στοιχείο του αέρα.Πνευματώδη χρώματα και όμορφος φυσικός διάκοσμος σε όλο το βασίλειο, κάνει τις πόλεις τους πολύ μυστικιστικές και γαλήνιες. Το φως του ήλιου και ο αέρας είναι περισσότερο προσβάσιμος εδώ. Τα πάντα γύρω τους είναι φυσικά και τα χρώματα που κυριαρχούν είναι το πράσινο, το μπλε και το λευκό, σε όλες τις αποχρώσεις.
Το Κρίνο αποτελεί το βασίλειο τον ουράνιων ξωτικών και είναι χτισμένο μέσα στα φαράγγια και στα υψώματα των υγρών δασών. Δίπλα στις όχθες της Ασημένιας λίμνης, το βασίλειό τους είναι πιο κοντά στα συνηθισμένα βασίλεια των άλλων πολιτισμένων λαών με τη διαφορά ότι τεράστια δέντρα με μεγάλους κορμούς ξετυλίγονται δίπλα στα κτίρια και στα σπίτια των ξωτικών. Ψηλοί και λεπτοί δρύινοι πυργίσκοι με ζωηρά σκαλιστά σχήματα στα χρώματα του δάσους, της λίμνης και το ουρανού χαρακτηρίζονται από έντονο λευκό χρώμα. Στο Κρίνο οι μεγάλοι δρύινοι πυργίσκοι φτάνουν αρκετά ψηλά ώστε τα Ουράνια Ξωτικά να έχουν επαφή με το στοιχείο του αέρα.Πνευματώδη χρώματα και όμορφος φυσικός διάκοσμος σε όλο το βασίλειο, κάνει τις πόλεις τους πολύ μυστικιστικές και γαλήνιες. Το φως του ήλιου και ο αέρας είναι περισσότερο προσβάσιμος εδώ. Τα πάντα γύρω τους είναι φυσικά και τα χρώματα που κυριαρχούν είναι το πράσινο, το μπλε και το λευκό, σε όλες τις αποχρώσεις.
Πάνω από την έκταση του δρύινου βασιλείου τους, τα ξωτικά του ουρανού με τη βοήθεια των δράκων έχτισαν ένα ιπτάμενο βασίλειο. Στο ιπτάμενο θέρετρο, τα ξωτικά έχουν κατασκευάσει παρατηρητήρια της σελήνης, των άστρων και του αέρα, ενώ υπάρχουν και εκτροφεία των Δράκων και των Φοινικόπτερων.
Υγρά δάση - Το σπίτι των ξωτικών της Φύσης
Τα υγρά δάση βρίσκονται περιμετρικά της Ασημένιας Λίμνης. Αποτελούν δάση των Ξωτικών του δάσους τα οποία προστατεύονται με πολλούς φύλακες και κυνηγούς. Αναλυτικότερα, αποτελούν πυκνά δάση με μεγάλη υγρασία και κρύα ατμόσφαιρα. Τα δέντρα είναι αρκετά ψηλά και με ένα ελικοειδή πτερώματα όσο υψώνονται σχηματίζουν μια φυσική «ομπρέλα» που κρύβει τον ήλιο και διατηρεί ένα αίσθημα καταχνιάς και σκότους καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Αρκετά αρχαία δάση το φυσικό στοιχείο έχει αναπτυχθεί ανά τα χρόνια και έχει κυριεύσει κάθε γωνιά τους. Ακόμη και γύρο από τα δέντρα βλέπει κανείς αναρριχώμενους κισσούς να τα τυλίγουν και να εκτείνονται στα ψηλότερα σημεία τους. Είναι αυτοί οι κισσοί που ενώνονται μεταξύ τους και σχηματίσουν την χαρακτηριστική πλεκτή στέγη, σκέπαστρο του δάσους. Στα Υγρά Δάση εκπαιδεύονται και μεγαλώνουν Δρυίδες, κυνηγοί, μάγοι και ιερείς, με σκοπό να τα προστατεύουν καθ’ όλη τη ζωή τους. Όσοι αφιερώνονται στην προστασία τους εντάσσονται στο «Τάγμα του Δάσους» που αποτελεί την οργανωμένη φρουρά των Υγρών Δασών και της Ασημένιας Λίμνης. Με φρούρια πάνω στα τεράστια δέντρα η φρουρά ζει όλο τα χρόνο στα δάση και παρατηρεί για εχθρούς. Το ζωικό βασίλειο των δασών περιγράφεται από τα πιο ήρεμα και μαγικά πλάσματα στη Θρέα. Από πανέμορφους μονόκερους και πήγασους, μέχρι νεράιδες και σάτυρους. Τα πλάσματα φροντίζουν για τα κατώτερα ζώα και συνεργάζονται άψογα με τα Ξωτικά της φύσης.
Τα υγρά δάση βρίσκονται περιμετρικά της Ασημένιας Λίμνης. Αποτελούν δάση των Ξωτικών του δάσους τα οποία προστατεύονται με πολλούς φύλακες και κυνηγούς. Αναλυτικότερα, αποτελούν πυκνά δάση με μεγάλη υγρασία και κρύα ατμόσφαιρα. Τα δέντρα είναι αρκετά ψηλά και με ένα ελικοειδή πτερώματα όσο υψώνονται σχηματίζουν μια φυσική «ομπρέλα» που κρύβει τον ήλιο και διατηρεί ένα αίσθημα καταχνιάς και σκότους καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Αρκετά αρχαία δάση το φυσικό στοιχείο έχει αναπτυχθεί ανά τα χρόνια και έχει κυριεύσει κάθε γωνιά τους. Ακόμη και γύρο από τα δέντρα βλέπει κανείς αναρριχώμενους κισσούς να τα τυλίγουν και να εκτείνονται στα ψηλότερα σημεία τους. Είναι αυτοί οι κισσοί που ενώνονται μεταξύ τους και σχηματίσουν την χαρακτηριστική πλεκτή στέγη, σκέπαστρο του δάσους. Στα Υγρά Δάση εκπαιδεύονται και μεγαλώνουν Δρυίδες, κυνηγοί, μάγοι και ιερείς, με σκοπό να τα προστατεύουν καθ’ όλη τη ζωή τους. Όσοι αφιερώνονται στην προστασία τους εντάσσονται στο «Τάγμα του Δάσους» που αποτελεί την οργανωμένη φρουρά των Υγρών Δασών και της Ασημένιας Λίμνης. Με φρούρια πάνω στα τεράστια δέντρα η φρουρά ζει όλο τα χρόνο στα δάση και παρατηρεί για εχθρούς. Το ζωικό βασίλειο των δασών περιγράφεται από τα πιο ήρεμα και μαγικά πλάσματα στη Θρέα. Από πανέμορφους μονόκερους και πήγασους, μέχρι νεράιδες και σάτυρους. Τα πλάσματα φροντίζουν για τα κατώτερα ζώα και συνεργάζονται άψογα με τα Ξωτικά της φύσης.
Παράλονα και Λευκή Θάλασσα
Τα Παράλονα είναι μια μικρή οροσειρά δυτικά της Ασημένιας Λίμνης, προς το βόρειο τμήμα της Τιδύκης. Αρκετά ψυχρό το κλίμα στην περιοχή, τα βουνά αυτά χαρακτηρίζονται από λιγοστή βλάστηση και ζωή. Οι πλαγιές τους στο χρώμα του ανοιχτού γκρίζου, κατακλύζονται από πέτρες και βράχους. Αρκετά απόκρημνες πλαγιές κάνουν τα Παράλονα δύσβατα και επιβλητικά. Τα μόνα ζώα που καταφέρνουν να επιβιώσουν σε αυτό το περιβάλλον είναι τριχωτά, κατσικό-μορφα τετράποδα. Στην πίσω πλευρά των βουνών και στο υψηλότερο σημείο τους φωλιάζει ένας από τους αρχαιότερους δράκους της Θρέα, ο Πείθας. Αποτελεί πρώην ηγέτη των δράκων και χαρακτηρίζεται για τη σοφία του και την αποχή του από τα σημερινά δρώμενα του κόσμου. Αρκετές φορές, ανά τα χρόνια, εκπρόσωποι σοφοί ή ιερείς των Ξωτικών και των Νάνων προσπάθησαν να επικοινωνήσουν με τον Πείθα για να αντλήσουν λίγο από τη γνώση του. Ελάχιστες φορές συνεργάστηκε μαζί τους και μόνο με αυτούς που θεώρησε ότι κατείχαν τη σοφία της γνώσης του. Λέγεται ότι κατέχει το εσωτερικό μάτι που μπορεί να δει ταυτόχρονα, παρελθόν, παρόν και μέλλον. Γενικά η περιοχή των Παράλονων θα λέγαμε είναι μια μερικώς έρημη και αρκετά ήσυχη περιοχή και χρησιμοποιείται κυρίως από Νάνους-κτηνοτρόφους για τη φύλαξη και την αναπαραγωγή των κοπαδιών τους. Στα ανατολικά των Παράλονων βρίσκονται οι ακτές της Λευκής Θάλασσας. Το όνομά της δόθηκε από τα Ξωτικά, κατά τα πρώτα χρόνια της ειρήνης και σήμαινε η θάλασσα που δε θα γνωρίσει ποτέ της πόλεμο. Γενικά συμβολίζει την ειρήνη των θαλασσών και αποτελεί σύμβολο για τους λαούς της ισορροπίας. Όντως η Λευκή Θάλασσα αποτελεί την πιο γαλήνια θάλασσα σε όλη τη Θρέα και δεν έχει γνωρίσει ποτέ της τον κίνδυνο πειρατών και άλλων διεκδικητών. Το ψυχρό κλίμα της περιοχής κάνει τα νερά της πολύ κρύα για οποιαδήποτε ανάπτυξη υποθαλάσσιων οργανισμών και πλέον χρησιμοποιείται περισσότερο ως λιμάνι για την επικοινωνία με την Όρβα, παρά ως αλιευτικό κέντρο. Το λιμάνι είναι κοινόχρηστο για όλες της φυλές της ισορροπίας αλλά χρησιμοποιείται περισσότερο για τις διπλωματικές σχέσεις με τους Γίγαντες και τους Μιγάδες. Ομάδες Νάνων και Ξωτικών, έχουν αναπτύξει μικρά ψαροχώρια και ασχολούνται κυρίως με ιχθυοτροφία.
Τα Παράλονα είναι μια μικρή οροσειρά δυτικά της Ασημένιας Λίμνης, προς το βόρειο τμήμα της Τιδύκης. Αρκετά ψυχρό το κλίμα στην περιοχή, τα βουνά αυτά χαρακτηρίζονται από λιγοστή βλάστηση και ζωή. Οι πλαγιές τους στο χρώμα του ανοιχτού γκρίζου, κατακλύζονται από πέτρες και βράχους. Αρκετά απόκρημνες πλαγιές κάνουν τα Παράλονα δύσβατα και επιβλητικά. Τα μόνα ζώα που καταφέρνουν να επιβιώσουν σε αυτό το περιβάλλον είναι τριχωτά, κατσικό-μορφα τετράποδα. Στην πίσω πλευρά των βουνών και στο υψηλότερο σημείο τους φωλιάζει ένας από τους αρχαιότερους δράκους της Θρέα, ο Πείθας. Αποτελεί πρώην ηγέτη των δράκων και χαρακτηρίζεται για τη σοφία του και την αποχή του από τα σημερινά δρώμενα του κόσμου. Αρκετές φορές, ανά τα χρόνια, εκπρόσωποι σοφοί ή ιερείς των Ξωτικών και των Νάνων προσπάθησαν να επικοινωνήσουν με τον Πείθα για να αντλήσουν λίγο από τη γνώση του. Ελάχιστες φορές συνεργάστηκε μαζί τους και μόνο με αυτούς που θεώρησε ότι κατείχαν τη σοφία της γνώσης του. Λέγεται ότι κατέχει το εσωτερικό μάτι που μπορεί να δει ταυτόχρονα, παρελθόν, παρόν και μέλλον. Γενικά η περιοχή των Παράλονων θα λέγαμε είναι μια μερικώς έρημη και αρκετά ήσυχη περιοχή και χρησιμοποιείται κυρίως από Νάνους-κτηνοτρόφους για τη φύλαξη και την αναπαραγωγή των κοπαδιών τους. Στα ανατολικά των Παράλονων βρίσκονται οι ακτές της Λευκής Θάλασσας. Το όνομά της δόθηκε από τα Ξωτικά, κατά τα πρώτα χρόνια της ειρήνης και σήμαινε η θάλασσα που δε θα γνωρίσει ποτέ της πόλεμο. Γενικά συμβολίζει την ειρήνη των θαλασσών και αποτελεί σύμβολο για τους λαούς της ισορροπίας. Όντως η Λευκή Θάλασσα αποτελεί την πιο γαλήνια θάλασσα σε όλη τη Θρέα και δεν έχει γνωρίσει ποτέ της τον κίνδυνο πειρατών και άλλων διεκδικητών. Το ψυχρό κλίμα της περιοχής κάνει τα νερά της πολύ κρύα για οποιαδήποτε ανάπτυξη υποθαλάσσιων οργανισμών και πλέον χρησιμοποιείται περισσότερο ως λιμάνι για την επικοινωνία με την Όρβα, παρά ως αλιευτικό κέντρο. Το λιμάνι είναι κοινόχρηστο για όλες της φυλές της ισορροπίας αλλά χρησιμοποιείται περισσότερο για τις διπλωματικές σχέσεις με τους Γίγαντες και τους Μιγάδες. Ομάδες Νάνων και Ξωτικών, έχουν αναπτύξει μικρά ψαροχώρια και ασχολούνται κυρίως με ιχθυοτροφία.
Κλαίουσα - Το δέντρο της φύσης και το σπίτι των Νυμφών.
Η Κλαίουσα, αποτελεί μια αθάνατη τεράστια ιτιά που περικλείεται από το φυσικό στοιχείο. Αποτελεί το αρχαιότερο φυτό στη Θρέα που μεγαλώνει ανάλογα τα αποθέματα φυσικού στοιχείου στη Θρέα. Αποτελεί με μια τεράστια πηγή της φύσης που ακτινοβολεί ζωή και δημιουργία. Γύρω της κάθε πλάσμα της φύσης νιώθει ασφάλεια, δύναμη και ηρεμία. Η Κλαίουσα λοιπόν είναι το σπίτι και η μητέρα των νυμφών. Εδώ γεννιούνται, μεγαλώνουν και πεθαίνουν. Οι Νύμφες γεννιούνται λοιπόν σε κατακόρυφα κρεμασμένα κουκούλια, στις φυλλωσιές της Κλαίουσας. Τα κουκούλια υπάρχουν πάντα και την κατάλληλη στιγμή, ανοίγουν για να δώσουν ζωή σε μια καινούργια Νύμφη. Γύρω από την Κλαίουσα όλα τα φυσικά δημιουργήματα είναι διογκωμένα. Επομένως περικλείεται από ψηλά δέντρα, υπερτροφικά μανιτάρια, λουλούδια και θάμνους. Τα δάση γύρω κατακλύζονται από ζωντάνια, χρώματα και ζωή. Ζώα και φιλήσυχα πλάσματα προσφέρουν στην ατμόσφαιρα μια παραμυθένια χροιά. Πολλοί επισκέπτονται το μέρος και μαγεμένοι από την ομορφιά του αποφασίζουν να χαθούν για πάντα στην εξερεύνησή του. Οι νύμφες δεν έχουν χτίσει κτίρια στην περιοχή και σεβόμενες τη φύση το μόνο που κάνουν είναι να δίνουν κατοικήσιμη χροιά στην άγρια μορφή μεγάλων δέντρων και βράχων. Πολλά από τα δέντρα και τα φυτά είναι ζωντανά και προστατεύουν την περιοχή και την Κλαίουσα από εξωτερικούς κινδύνους. Ελάχιστοι εχθροί έχουν φτάσει την Κλαίουσα και γενικά θεωρείται ένα μέρος ιερό και απόρθητο.
Η Κλαίουσα, αποτελεί μια αθάνατη τεράστια ιτιά που περικλείεται από το φυσικό στοιχείο. Αποτελεί το αρχαιότερο φυτό στη Θρέα που μεγαλώνει ανάλογα τα αποθέματα φυσικού στοιχείου στη Θρέα. Αποτελεί με μια τεράστια πηγή της φύσης που ακτινοβολεί ζωή και δημιουργία. Γύρω της κάθε πλάσμα της φύσης νιώθει ασφάλεια, δύναμη και ηρεμία. Η Κλαίουσα λοιπόν είναι το σπίτι και η μητέρα των νυμφών. Εδώ γεννιούνται, μεγαλώνουν και πεθαίνουν. Οι Νύμφες γεννιούνται λοιπόν σε κατακόρυφα κρεμασμένα κουκούλια, στις φυλλωσιές της Κλαίουσας. Τα κουκούλια υπάρχουν πάντα και την κατάλληλη στιγμή, ανοίγουν για να δώσουν ζωή σε μια καινούργια Νύμφη. Γύρω από την Κλαίουσα όλα τα φυσικά δημιουργήματα είναι διογκωμένα. Επομένως περικλείεται από ψηλά δέντρα, υπερτροφικά μανιτάρια, λουλούδια και θάμνους. Τα δάση γύρω κατακλύζονται από ζωντάνια, χρώματα και ζωή. Ζώα και φιλήσυχα πλάσματα προσφέρουν στην ατμόσφαιρα μια παραμυθένια χροιά. Πολλοί επισκέπτονται το μέρος και μαγεμένοι από την ομορφιά του αποφασίζουν να χαθούν για πάντα στην εξερεύνησή του. Οι νύμφες δεν έχουν χτίσει κτίρια στην περιοχή και σεβόμενες τη φύση το μόνο που κάνουν είναι να δίνουν κατοικήσιμη χροιά στην άγρια μορφή μεγάλων δέντρων και βράχων. Πολλά από τα δέντρα και τα φυτά είναι ζωντανά και προστατεύουν την περιοχή και την Κλαίουσα από εξωτερικούς κινδύνους. Ελάχιστοι εχθροί έχουν φτάσει την Κλαίουσα και γενικά θεωρείται ένα μέρος ιερό και απόρθητο.
Αθάνατα δάση - Το κοιμητήριο των Νυμφών
Τα αρχαία αυτά δάση αποτελούν το πρώτο δημιούργημα του φυσικού στοιχείου στον πλανήτη. Πλούσια σε ποικιλία φυτών και οργανισμών, τα αθάνατα δάση συντηρήθηκαν και εξελίχθηκαν από τις Νύμφες. Εκεί δάμασαν για πρώτη φορά το φυσικό στοιχείο και γνώρισαν τις τέχνες και την ομορφιά του φυσικού διάκοσμου. Τα αθάνατα δάση έγιναν αργότερα το κρεβάτι του αιώνιου ύπνου των Νυμφών. Μέσα σε κουφάλες μεγάλων δέντρων και κάτω από τις δρύινες ρίζες, οι Νύμφες ενσωμάτωσαν τα σώματά τους για ξεκούραση καθ’ όλη τη διάρκεια της ειρήνης. Κατά τη διάρκεια αυτή πολλά άλλα πλάσματα και φυσιολάτρες επισκέφτηκαν και εγκαταστάθηκαν στα μέρη αυτά. Ανάμεσά τους, τα Ξωτικά και οι Κένταυροι – Δρυίδες. Μετά την αφύπνιση των Νυμφών τα Αθάνατα Δάση μίλησαν στους φιλοξενούμενους και τις προστάτιδές τους και απαίτησαν τη διαφύλαξη τους από τους εχθρούς του μέλλοντος. ‘Ετσι και έγινε. Τα Ξωτικά εκπαιδεύτηκαν από τις Νύμφες στις τέχνες της φύσης, και μαζί έγιναν οι νέοι φύλακες των δασών. Οι Κένταυροι, ανεξάρτητοι και δυναμικότεροι, δε θέλησαν την υποδούλωση στα αθάνατα δάση και μετοίκησαν στην Ίτονα, με σκοπό τη δημιουργία ενός νέου φυσικού βασιλείου, εκεί όπου κατά τη γνώμη τους ήταν περισσότερο ανάγκη να δημιουργηθεί.
Τα αρχαία αυτά δάση αποτελούν το πρώτο δημιούργημα του φυσικού στοιχείου στον πλανήτη. Πλούσια σε ποικιλία φυτών και οργανισμών, τα αθάνατα δάση συντηρήθηκαν και εξελίχθηκαν από τις Νύμφες. Εκεί δάμασαν για πρώτη φορά το φυσικό στοιχείο και γνώρισαν τις τέχνες και την ομορφιά του φυσικού διάκοσμου. Τα αθάνατα δάση έγιναν αργότερα το κρεβάτι του αιώνιου ύπνου των Νυμφών. Μέσα σε κουφάλες μεγάλων δέντρων και κάτω από τις δρύινες ρίζες, οι Νύμφες ενσωμάτωσαν τα σώματά τους για ξεκούραση καθ’ όλη τη διάρκεια της ειρήνης. Κατά τη διάρκεια αυτή πολλά άλλα πλάσματα και φυσιολάτρες επισκέφτηκαν και εγκαταστάθηκαν στα μέρη αυτά. Ανάμεσά τους, τα Ξωτικά και οι Κένταυροι – Δρυίδες. Μετά την αφύπνιση των Νυμφών τα Αθάνατα Δάση μίλησαν στους φιλοξενούμενους και τις προστάτιδές τους και απαίτησαν τη διαφύλαξη τους από τους εχθρούς του μέλλοντος. ‘Ετσι και έγινε. Τα Ξωτικά εκπαιδεύτηκαν από τις Νύμφες στις τέχνες της φύσης, και μαζί έγιναν οι νέοι φύλακες των δασών. Οι Κένταυροι, ανεξάρτητοι και δυναμικότεροι, δε θέλησαν την υποδούλωση στα αθάνατα δάση και μετοίκησαν στην Ίτονα, με σκοπό τη δημιουργία ενός νέου φυσικού βασιλείου, εκεί όπου κατά τη γνώμη τους ήταν περισσότερο ανάγκη να δημιουργηθεί.
Έρημος Ψάκα
Λίγο μακρύτερα από το ηφαίστειο, εκτείνεται η έρημος Ψάκα. Η έρημος αυτή κυριαρχείται από ένα χαρακτηριστικό σταχτόξανθο χρώμα στο αμμώδες έδαφός της. Λοφίσκοι άμμου, είναι τα μόνα υψώματα της περιοχής, ενώ το άνυδρο έδαφός της συχνά σχηματίζει διαβρωμένες φλέβες χώματος και κάποιους γκρεμούς. Οι συχνοί άνεμοι στην περιοχή άλλοτε καθαρίζουν πλήρως την ατμόσφαιρα και άλλοτε φέρουν μαύρων σύννεφων κατά τις μεγάλες ηφαιστειακές εκρήξεις του Κένα. Το φυσικό και το υδάτινο στοιχείο στην περιοχή είναι σχεδόν μηδαμινό και περιορίζεται μόνο σε κάποιες μικρές οάσεις με κάκτους και άλλα τροπικά δέντρα. Ο περιορισμός στα δύο αυτά ζωτικά στοιχεία έχει κάνει τη ζωή στην περιοχή πολύ σπάνια. Μόνο αρκετά σκληρά και ανθεκτικά πλάσματα αντέχουν τις δυσμενείς συνθήκες της περιοχής. Τα στοιχεία που κυριαρχούν είναι το φωτεινό, το θερμό, το εδαφικό και το σκοτεινό.
Λίγο μακρύτερα από το ηφαίστειο, εκτείνεται η έρημος Ψάκα. Η έρημος αυτή κυριαρχείται από ένα χαρακτηριστικό σταχτόξανθο χρώμα στο αμμώδες έδαφός της. Λοφίσκοι άμμου, είναι τα μόνα υψώματα της περιοχής, ενώ το άνυδρο έδαφός της συχνά σχηματίζει διαβρωμένες φλέβες χώματος και κάποιους γκρεμούς. Οι συχνοί άνεμοι στην περιοχή άλλοτε καθαρίζουν πλήρως την ατμόσφαιρα και άλλοτε φέρουν μαύρων σύννεφων κατά τις μεγάλες ηφαιστειακές εκρήξεις του Κένα. Το φυσικό και το υδάτινο στοιχείο στην περιοχή είναι σχεδόν μηδαμινό και περιορίζεται μόνο σε κάποιες μικρές οάσεις με κάκτους και άλλα τροπικά δέντρα. Ο περιορισμός στα δύο αυτά ζωτικά στοιχεία έχει κάνει τη ζωή στην περιοχή πολύ σπάνια. Μόνο αρκετά σκληρά και ανθεκτικά πλάσματα αντέχουν τις δυσμενείς συνθήκες της περιοχής. Τα στοιχεία που κυριαρχούν είναι το φωτεινό, το θερμό, το εδαφικό και το σκοτεινό.
Η παλιά Όαση
Είναι μια από τις μεγαλύτερες και αρχαιότερες οάσεις στην αχανή έρημο Ψάκα. Εκεί που το φυσικό στοιχείο της περιοχής εκλείπει, η παλιά όαση αποτελεί μια ενεργειακή βόμβα φυσικού στοιχείου. Μέσα της μεγαλώνουν τα πιο σπάνια, τροπικά και άγρια φυτά, ενώ διάφορα λιμνάζοντα νερά αναδύονται από το έδαφος προς την επιφάνεια σχηματίζοντας πίδακες και σιντριβάνια. Τα νερά τους είναι αρκετά θερμά και φημίζονται για τις ιαματικές τους ιδιότητες, πράγμα που τις κάνει πολύ δημοφιλείς σε κάθε περαστικό. Πολλοί την επισκέφτοναι επίσης για τα σπάνια θεραπευτικά βότανα. Η παλιά όαση έχει ως λόγο ύπαρξης την κούρα κάθε κουρασμένου οργανισμού κατά τη δύσκολη περιήγησή του στην άνυδρη και δύσβατη έρημο. Στο φυσικό πλούτο της όασης έχουμε να προσθέσουμε μια μεγάλη ποικιλία φρούτων και άλλων καρπών αρκετά θρεπτικών και ωφέλιμων. Την αφθονία σε αυτά τα είδη εκμεταλλεύονται μόνο όσοι ξέρουν καλά τη θέση της Όασης και βρίσκονται σχετικά κοντά της. Συνήθως οι Βρικόλακες και οι Λυκάνθρωποι είναι οι συχνότεροι επισκέπτες της. Η αρνητική πλευρά της Παλιάς Όασης είναι ότι αυτό που θα προσφέρει την ημέρα θα το ζητήσει τη νύχτα. Συγκεκριμένα η ανάγκη της για ανακύκλωση της φυσικής ενέργειας που έχει καταναλωθεί την μετατρέπει τη νύχτα σε ένα ενεργειοφάγο περιβάλλον. Το βράδυ λοιπόν απορροφάει οτιδήποτε και οποιονδήποτε κάνει το λάθος να παραμείνει εντός της.
Είναι μια από τις μεγαλύτερες και αρχαιότερες οάσεις στην αχανή έρημο Ψάκα. Εκεί που το φυσικό στοιχείο της περιοχής εκλείπει, η παλιά όαση αποτελεί μια ενεργειακή βόμβα φυσικού στοιχείου. Μέσα της μεγαλώνουν τα πιο σπάνια, τροπικά και άγρια φυτά, ενώ διάφορα λιμνάζοντα νερά αναδύονται από το έδαφος προς την επιφάνεια σχηματίζοντας πίδακες και σιντριβάνια. Τα νερά τους είναι αρκετά θερμά και φημίζονται για τις ιαματικές τους ιδιότητες, πράγμα που τις κάνει πολύ δημοφιλείς σε κάθε περαστικό. Πολλοί την επισκέφτοναι επίσης για τα σπάνια θεραπευτικά βότανα. Η παλιά όαση έχει ως λόγο ύπαρξης την κούρα κάθε κουρασμένου οργανισμού κατά τη δύσκολη περιήγησή του στην άνυδρη και δύσβατη έρημο. Στο φυσικό πλούτο της όασης έχουμε να προσθέσουμε μια μεγάλη ποικιλία φρούτων και άλλων καρπών αρκετά θρεπτικών και ωφέλιμων. Την αφθονία σε αυτά τα είδη εκμεταλλεύονται μόνο όσοι ξέρουν καλά τη θέση της Όασης και βρίσκονται σχετικά κοντά της. Συνήθως οι Βρικόλακες και οι Λυκάνθρωποι είναι οι συχνότεροι επισκέπτες της. Η αρνητική πλευρά της Παλιάς Όασης είναι ότι αυτό που θα προσφέρει την ημέρα θα το ζητήσει τη νύχτα. Συγκεκριμένα η ανάγκη της για ανακύκλωση της φυσικής ενέργειας που έχει καταναλωθεί την μετατρέπει τη νύχτα σε ένα ενεργειοφάγο περιβάλλον. Το βράδυ λοιπόν απορροφάει οτιδήποτε και οποιονδήποτε κάνει το λάθος να παραμείνει εντός της.
Κώνεια θάλασσα
Γνωστή και ως η θάλασσα του θανάτου, αποτελεί μια από τις πιο επικίνδυνες θάλασσες στη Θρέα. Μερικά από τα πιο επικίνδυνα υποθαλάσσια τέρατα και κάποιοι υδάτινοι δαίμονες έχουν τοποθετηθεί εδώ από την πρώτη εποχή. Πρώτοι οι Υδάτινοι είχαν δραστηριοποιηθεί στην περιοχή στην οποία ασκούσαν διαφόρων ειδών μαγείας και τη χρησιμοποιούσαν για εξερεύνηση της Ίτονα και της Τιδύκης. Μετά την αφάνειά τους πολλά υδάτινα πλάσματα τροφοδοτήθηκαν από την ενέργεια του χώρου και μεταλλάχτηκαν σε ανώτερες μορφές ύπαρξης. Την κινητικότητα αυτή την εκμεταλλεύτηκαν αργότερα Βρικόλακες, Λυκάνθρωποι και Έβενοι. Μετά από πολλές διαφιλονικίες οι λαοί μοίρασαν την περιοχή σε τρία μέρη, με τον καθένα να χρησιμοποιεί το παραλιακό μέρος της θάλασσας για φύλαξη και εξερεύνηση. Με ξόρκια και μαγικές τακτικές κατάφεραν να εκπαιδεύσουν τα ζώα και να τα τιθασεύσουν. Πλέον τα περισσότερα από αυτά χρησιμοποιούνται για άμυνα έναντι κάθε θαλάσσιας εισβολής.
Γνωστή και ως η θάλασσα του θανάτου, αποτελεί μια από τις πιο επικίνδυνες θάλασσες στη Θρέα. Μερικά από τα πιο επικίνδυνα υποθαλάσσια τέρατα και κάποιοι υδάτινοι δαίμονες έχουν τοποθετηθεί εδώ από την πρώτη εποχή. Πρώτοι οι Υδάτινοι είχαν δραστηριοποιηθεί στην περιοχή στην οποία ασκούσαν διαφόρων ειδών μαγείας και τη χρησιμοποιούσαν για εξερεύνηση της Ίτονα και της Τιδύκης. Μετά την αφάνειά τους πολλά υδάτινα πλάσματα τροφοδοτήθηκαν από την ενέργεια του χώρου και μεταλλάχτηκαν σε ανώτερες μορφές ύπαρξης. Την κινητικότητα αυτή την εκμεταλλεύτηκαν αργότερα Βρικόλακες, Λυκάνθρωποι και Έβενοι. Μετά από πολλές διαφιλονικίες οι λαοί μοίρασαν την περιοχή σε τρία μέρη, με τον καθένα να χρησιμοποιεί το παραλιακό μέρος της θάλασσας για φύλαξη και εξερεύνηση. Με ξόρκια και μαγικές τακτικές κατάφεραν να εκπαιδεύσουν τα ζώα και να τα τιθασεύσουν. Πλέον τα περισσότερα από αυτά χρησιμοποιούνται για άμυνα έναντι κάθε θαλάσσιας εισβολής.
Σπηλιόσφαιρα - Οι υπόγειες στοές των Νάνων.
Οι Νάνοι εκμεταλλεύτηκαν την ελευθερία αυτή και έδωσαν όλη τους την ψυχή στην εκμετάλλευση του ΜΕΤΑΛΛΙΚΟΥ στοιχείου και στην απόκτηση πλούτου. Τα τεράστια ορυχεία που κατασκεύασαν από μέταλλο, τσιμέντο και πέτρα έβγαζαν τεράστιες ποσότητες μετάλλων. Το βασίλειό τους χτισμένο στις πλαγιές των Ψηλών Βουνών, συνδέεται με πολλές στοές στα βουνά και υπογείως. Καμίνια με μέταλλα, μάγμα και άλλα ορυκτά προσδιορίζουν τις στοές αυτές. Οι Νάνοι έχουν κατασκευάσει έπειτα τις μεγαλύτερες αποθήκες πλούτου και άλλων πολύτιμων λίθων. Η «Υπόγεια Τράπεζα» όπως λέγεται φιλοξενεί χρήματα και πλούτο αρκετών άλλων φυλών του συμβουλίου της ισορροπίας, μιας και θεωρείται από τα πιο ασφαλή μέρη αποταμίευσης. Τα σπίτια των Νάνων βρίσκονται επίσης υπόγεια. Η ελάχιστη ανάγκη τους σε φως καλύπτεται από αγωγούς ειδικά κατασκευασμένους να φέρνουν δέσμες φωτός από την επιφάνεια των βουνών. Η καθαριότητα των σπιτιών τους δεν είναι χαρακτηριστικό τους και τα περισσότερα σπίτια καλύπτονται από μια χαρακτηριστική χωμάτινη σκόνη. Η αρχιτεκτονική και η διακόσμηση δεν αφορά τους Νάνους, οι οποίοι απόλυτα πρακτικοί χρησιμοποιούν τα απολύτως απαραίτητα.
Οι Νάνοι εκμεταλλεύτηκαν την ελευθερία αυτή και έδωσαν όλη τους την ψυχή στην εκμετάλλευση του ΜΕΤΑΛΛΙΚΟΥ στοιχείου και στην απόκτηση πλούτου. Τα τεράστια ορυχεία που κατασκεύασαν από μέταλλο, τσιμέντο και πέτρα έβγαζαν τεράστιες ποσότητες μετάλλων. Το βασίλειό τους χτισμένο στις πλαγιές των Ψηλών Βουνών, συνδέεται με πολλές στοές στα βουνά και υπογείως. Καμίνια με μέταλλα, μάγμα και άλλα ορυκτά προσδιορίζουν τις στοές αυτές. Οι Νάνοι έχουν κατασκευάσει έπειτα τις μεγαλύτερες αποθήκες πλούτου και άλλων πολύτιμων λίθων. Η «Υπόγεια Τράπεζα» όπως λέγεται φιλοξενεί χρήματα και πλούτο αρκετών άλλων φυλών του συμβουλίου της ισορροπίας, μιας και θεωρείται από τα πιο ασφαλή μέρη αποταμίευσης. Τα σπίτια των Νάνων βρίσκονται επίσης υπόγεια. Η ελάχιστη ανάγκη τους σε φως καλύπτεται από αγωγούς ειδικά κατασκευασμένους να φέρνουν δέσμες φωτός από την επιφάνεια των βουνών. Η καθαριότητα των σπιτιών τους δεν είναι χαρακτηριστικό τους και τα περισσότερα σπίτια καλύπτονται από μια χαρακτηριστική χωμάτινη σκόνη. Η αρχιτεκτονική και η διακόσμηση δεν αφορά τους Νάνους, οι οποίοι απόλυτα πρακτικοί χρησιμοποιούν τα απολύτως απαραίτητα.
Τα ψηλά βουνά
Τα ψηλά βουνά αποτελούν μια κάθετη οροσειρά κοντά στο ανατολικό κέντρο της Τιδύκης. Περιγράφονται από ψηλά βουνά, αρκετά ξερά και άγονα, με άγριες πλαγιές και δυνατούς ανέμους. Κρυφές στοές και μονοπάτια έχουν κατασκευαστεί από τους Νάνους, για πιο γρήγορη μετακίνηση στους διάφορους παρα - βούνιους οικισμούς. Η οροσειρά είναι ταυτόχρονα ένα φυσικό σύνορο μεταξύ του Νανικού Βασιλείου και των υπόλοιπων λαών της Τιδύκης. Είναι γνωστή η εσωστρέφεια των Νάνων σαν λαού και η κλειστή τους ιδιοσυγκρασία δεν τους επιτρέπει συχνές συναναστροφές με άλλα πλάσματα. Στα έγκατα της οροσειράς δεσπόζει το βασίλειό της Σπηλιόσφαιρας, μια υπόγεια πολιτεία από στοές, λαβύρινθους και πολλά τεχνολογικά μέσα μεταφοράς και ανακάλυψης.
Τα ψηλά βουνά αποτελούν μια κάθετη οροσειρά κοντά στο ανατολικό κέντρο της Τιδύκης. Περιγράφονται από ψηλά βουνά, αρκετά ξερά και άγονα, με άγριες πλαγιές και δυνατούς ανέμους. Κρυφές στοές και μονοπάτια έχουν κατασκευαστεί από τους Νάνους, για πιο γρήγορη μετακίνηση στους διάφορους παρα - βούνιους οικισμούς. Η οροσειρά είναι ταυτόχρονα ένα φυσικό σύνορο μεταξύ του Νανικού Βασιλείου και των υπόλοιπων λαών της Τιδύκης. Είναι γνωστή η εσωστρέφεια των Νάνων σαν λαού και η κλειστή τους ιδιοσυγκρασία δεν τους επιτρέπει συχνές συναναστροφές με άλλα πλάσματα. Στα έγκατα της οροσειράς δεσπόζει το βασίλειό της Σπηλιόσφαιρας, μια υπόγεια πολιτεία από στοές, λαβύρινθους και πολλά τεχνολογικά μέσα μεταφοράς και ανακάλυψης.
Το ηφαίστειο Κένα
Το Κένα αποτελεί ένα ενεργό ηφαίστειο στο άγριο, νότιο κομμάτι της Τιδύκης. Η περιοχή γύρω από το ηφαίστειο, σχεδόν νεκρή, σπάει τη σιωπή της κατά τις αρκετά συχνές εκρήξεις του ηφαιστείου. Η λάβα και η υψηλή θερμότητα, έχει καταστρέψει κάθε ρανίδα φυσικού και υδάτινου στοιχείου στην περιοχή. Το έδαφος είναι αρκετά ξηρό και διαβρωμένο, ενώ καλύπτεται στο μεγαλύτερο τμήμα του από ένα παχύ στρώμα σταχτόμαυρης, ξεραμένης λάβας και πίσσας. Ο ουρανός κυριαρχείται από σύννεφα καπνού και στάχτης, παράλληλα η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική και περιορισμένη σε οξυγόνο. Το έδαφος κατά τμήματα ξερνάει πίδακες πεπιεσμένου, καυτού αέρα που σκίζει τον αέρα και καίει τα πάντα στο διάβα του. Από τη βάση του ηφαιστείου ξεχύνονται ρυάκια και ποταμοί λάβας, όλα μαζί σχηματίζοντας δέλτα και άλλα σκαλοειδή σχήματα. Οι δυσμενείς συνθήκες και η υψηλή θερμοκρασία δεν επέτρεψαν την ανάπτυξη κοινών οργανισμών και η έρημη αυτή περιοχή φιλοξενεί πλάσματα ανθεκτικά στο θερμό στοιχείο και τη φωτιά. Οι πρώτοι δαιμονολόγοι χρησιμοποίησαν την έντονη περιεκτικότητα θερμού στοιχείου στην περιοχή και δημιούργησαν τους πρώτους δαίμονες. Έκτοτε στο μέρος αυτό έμειναν μερικοί από τους ισχυρότερους δαιμονολόγους, κρατώντας μια γκάμα δαιμόνων υπό την προστασία τους. Οι δαιμονολόγοι περνούν μεγάλο χρόνο της εκπαίδευσής τους εδώ και όσοι επιβιώνουν είτε εγκαθίστανται, είτε αφήνουν κάποια από τα δημιουργήματά τους ελεύθερα στο περιβάλλον. Ο μεγαλύτερος όμως κίνδυνος βρίσκεται στην κορυφή του ηφαιστείου. Εκεί φωλιάζει ένας από τους αρχαιότερους κόκκινους δράκους με τη σύζυγό του. Το τελευταίο ζευγάρι δράκων, ο Γάφλοκ και η Ρόπυθ, αποτελούν ένα θανατηφόρο δίδυμο που ηγείται όλων των πλασμάτων της περιοχής και σκορπίζει το φόβο στο πέρασμά του.
Το Κένα αποτελεί ένα ενεργό ηφαίστειο στο άγριο, νότιο κομμάτι της Τιδύκης. Η περιοχή γύρω από το ηφαίστειο, σχεδόν νεκρή, σπάει τη σιωπή της κατά τις αρκετά συχνές εκρήξεις του ηφαιστείου. Η λάβα και η υψηλή θερμότητα, έχει καταστρέψει κάθε ρανίδα φυσικού και υδάτινου στοιχείου στην περιοχή. Το έδαφος είναι αρκετά ξηρό και διαβρωμένο, ενώ καλύπτεται στο μεγαλύτερο τμήμα του από ένα παχύ στρώμα σταχτόμαυρης, ξεραμένης λάβας και πίσσας. Ο ουρανός κυριαρχείται από σύννεφα καπνού και στάχτης, παράλληλα η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική και περιορισμένη σε οξυγόνο. Το έδαφος κατά τμήματα ξερνάει πίδακες πεπιεσμένου, καυτού αέρα που σκίζει τον αέρα και καίει τα πάντα στο διάβα του. Από τη βάση του ηφαιστείου ξεχύνονται ρυάκια και ποταμοί λάβας, όλα μαζί σχηματίζοντας δέλτα και άλλα σκαλοειδή σχήματα. Οι δυσμενείς συνθήκες και η υψηλή θερμοκρασία δεν επέτρεψαν την ανάπτυξη κοινών οργανισμών και η έρημη αυτή περιοχή φιλοξενεί πλάσματα ανθεκτικά στο θερμό στοιχείο και τη φωτιά. Οι πρώτοι δαιμονολόγοι χρησιμοποίησαν την έντονη περιεκτικότητα θερμού στοιχείου στην περιοχή και δημιούργησαν τους πρώτους δαίμονες. Έκτοτε στο μέρος αυτό έμειναν μερικοί από τους ισχυρότερους δαιμονολόγους, κρατώντας μια γκάμα δαιμόνων υπό την προστασία τους. Οι δαιμονολόγοι περνούν μεγάλο χρόνο της εκπαίδευσής τους εδώ και όσοι επιβιώνουν είτε εγκαθίστανται, είτε αφήνουν κάποια από τα δημιουργήματά τους ελεύθερα στο περιβάλλον. Ο μεγαλύτερος όμως κίνδυνος βρίσκεται στην κορυφή του ηφαιστείου. Εκεί φωλιάζει ένας από τους αρχαιότερους κόκκινους δράκους με τη σύζυγό του. Το τελευταίο ζευγάρι δράκων, ο Γάφλοκ και η Ρόπυθ, αποτελούν ένα θανατηφόρο δίδυμο που ηγείται όλων των πλασμάτων της περιοχής και σκορπίζει το φόβο στο πέρασμά του.
Δράκαινα - Οι πύργοι των Απέθαντων Ξωτικών.
Η Δράκαινα αποτελεί την περιοχή των Απέθαντων και το βασίλειό τους. Μαύροι πύργοι και σκοτεινά κάστρα ορθώνονται στην άγονη και ξερή αυτή έκταση γης σε διάφορα ασύμμετρα σημεία. Τα κτίρια φτιαγμένα από μαύρη ηφαιστειακή πέτρα, επιβλητικά και δυσπρόσιτα εκπέμπουν το δέος και το φόβο σε κάθε παρατηρητή. Ηφαιστειογενείς πλάκες, ρυάκια φωτιάς, και βάλτοι εκτείνονται περιμετρικά του βασιλείου και αποτελούν φυσικό εμπόδιο για τους εχθρούς. Υπόγειες στοές και κατακόμβες συνδέουν τους πυργίσκους με το κεντρικό παλάτι και αποτελούν τις κλίνες ξεκούρασης των Απέθαντων, οι οποίοι αποφεύγουν το φως της ημέρας. Μαύρα σύννεφα και καπνός περιοδεύουν πάνω από την περιοχή λόγω των συχνών εκρήξεων του ηφαιστείου. Για τη διατήρηση της συσκότισης αυτής, οι απέθαντοι μάγοι και ιερείς διατηρούν τα νέφη συγκρατημένα πάνω απ’ το βασίλειο, ώστε οι ακτίνες του ήλιου να μην το αγγίζουν συχνά. Δεν υπάρχουν δίοδοι επικοινωνίας με το βασίλειο ούτε ουσιαστική ρυμοτομία. Μικροί δρομίσκοι και μονοπάτια στους βάλτους συνδέουν το βασίλειο με τη Σελούρια και το ηφαίστειο Κένα.
Η Δράκαινα αποτελεί την περιοχή των Απέθαντων και το βασίλειό τους. Μαύροι πύργοι και σκοτεινά κάστρα ορθώνονται στην άγονη και ξερή αυτή έκταση γης σε διάφορα ασύμμετρα σημεία. Τα κτίρια φτιαγμένα από μαύρη ηφαιστειακή πέτρα, επιβλητικά και δυσπρόσιτα εκπέμπουν το δέος και το φόβο σε κάθε παρατηρητή. Ηφαιστειογενείς πλάκες, ρυάκια φωτιάς, και βάλτοι εκτείνονται περιμετρικά του βασιλείου και αποτελούν φυσικό εμπόδιο για τους εχθρούς. Υπόγειες στοές και κατακόμβες συνδέουν τους πυργίσκους με το κεντρικό παλάτι και αποτελούν τις κλίνες ξεκούρασης των Απέθαντων, οι οποίοι αποφεύγουν το φως της ημέρας. Μαύρα σύννεφα και καπνός περιοδεύουν πάνω από την περιοχή λόγω των συχνών εκρήξεων του ηφαιστείου. Για τη διατήρηση της συσκότισης αυτής, οι απέθαντοι μάγοι και ιερείς διατηρούν τα νέφη συγκρατημένα πάνω απ’ το βασίλειο, ώστε οι ακτίνες του ήλιου να μην το αγγίζουν συχνά. Δεν υπάρχουν δίοδοι επικοινωνίας με το βασίλειο ούτε ουσιαστική ρυμοτομία. Μικροί δρομίσκοι και μονοπάτια στους βάλτους συνδέουν το βασίλειο με τη Σελούρια και το ηφαίστειο Κένα.
Σελούρια - Τα δάση των Αλλαγόμορφων Ξωτικών
Η περιοχή των λυκανθρώπων τοποθετείται στο νοτιοανατολικό ακρωτήρι της Τιδύκης. Ανατολικά του ηφαιστείου, εκτείνονται τα δάση της Σελούριας και η μεγάλη της παραλία. Τα δάση αρκετά πυκνά, αποτελούνται από αειθαλή δέντρα και ψηλά έλατα. Το κλίμα, σχετικά πιο ήπιο θερμοκρασιακά, λόγω της επαφής με τη θάλασσα, είναι αρκετά ζεστό και θερμό. Το άνδρο των λυκανθρώπων περιγράφεται από πέτρινα κτίρια και ψηλούς πυργίσκους, κοντά στη νοοτροπία των ανθρώπινων κτισμάτων. Η διαφορά τους έγκειται στο ότι η πέτρα είναι ηφαιστειακής προέλευσης, είναι πιο σκούρη, έως μαύρη. Υπόγεια κελιά, και βωμοί τελετών έχουν κατασκευαστεί κάτω από τα δάση, ενώ αρκετές παγίδες και σπηλιές βοηθούν τους Λυκανθρώπους στο κυνήγι και την άμυνά τους στα δάση. Ασχολούνται με τη ναυτιλία και το εμπόριο, καθώς κατέχουν το μεγαλύτερο λιμάνι στην παραλιακή της Σελούρια. Εξάγουν άνθρακα και άλλα πετρώματα του ηφαιστείου, καθώς και ξυλεία. Οι Λυκάνθρωποι συναναστρέφονται περισσότερο με τους λαούς της Ίτονας για τις συναλλαγές τους και πολλές φορές προσφέρουν το λιμάνι τους στους Έβενους, ως σταθμός για τους στόλους τους. Γύρω από το ηγετικό πύργο που κατοικεί ο αρχηγός - μονάρχης Λυκάνθρωπος με την οικογένειά τους, βρίσκονται οι διάφορες αγέλες των λυκανθρώπων. Τα σπίτια τους, είτε ξύλινα πάνω στα τεράστια δέντρα, είτε πέτρινα καμουφλαρισμένα δίπλα σε σπηλιές και πέτρινους λόφους, είναι πολύ απλά και λιτά στην αρχιτεκτονική τους. Οι Λυκάνθρωποι αρέσκονται στο να κατασκηνώνουν και να μοιράζονται στιγμές συνάθροισης με τους ομόειδούς τους. Στήνουν κατασκηνώσεις τη νύχτα και γύρω από εστίες φωτιάς διασκεδάζουν και συζητούν.
Η περιοχή των λυκανθρώπων τοποθετείται στο νοτιοανατολικό ακρωτήρι της Τιδύκης. Ανατολικά του ηφαιστείου, εκτείνονται τα δάση της Σελούριας και η μεγάλη της παραλία. Τα δάση αρκετά πυκνά, αποτελούνται από αειθαλή δέντρα και ψηλά έλατα. Το κλίμα, σχετικά πιο ήπιο θερμοκρασιακά, λόγω της επαφής με τη θάλασσα, είναι αρκετά ζεστό και θερμό. Το άνδρο των λυκανθρώπων περιγράφεται από πέτρινα κτίρια και ψηλούς πυργίσκους, κοντά στη νοοτροπία των ανθρώπινων κτισμάτων. Η διαφορά τους έγκειται στο ότι η πέτρα είναι ηφαιστειακής προέλευσης, είναι πιο σκούρη, έως μαύρη. Υπόγεια κελιά, και βωμοί τελετών έχουν κατασκευαστεί κάτω από τα δάση, ενώ αρκετές παγίδες και σπηλιές βοηθούν τους Λυκανθρώπους στο κυνήγι και την άμυνά τους στα δάση. Ασχολούνται με τη ναυτιλία και το εμπόριο, καθώς κατέχουν το μεγαλύτερο λιμάνι στην παραλιακή της Σελούρια. Εξάγουν άνθρακα και άλλα πετρώματα του ηφαιστείου, καθώς και ξυλεία. Οι Λυκάνθρωποι συναναστρέφονται περισσότερο με τους λαούς της Ίτονας για τις συναλλαγές τους και πολλές φορές προσφέρουν το λιμάνι τους στους Έβενους, ως σταθμός για τους στόλους τους. Γύρω από το ηγετικό πύργο που κατοικεί ο αρχηγός - μονάρχης Λυκάνθρωπος με την οικογένειά τους, βρίσκονται οι διάφορες αγέλες των λυκανθρώπων. Τα σπίτια τους, είτε ξύλινα πάνω στα τεράστια δέντρα, είτε πέτρινα καμουφλαρισμένα δίπλα σε σπηλιές και πέτρινους λόφους, είναι πολύ απλά και λιτά στην αρχιτεκτονική τους. Οι Λυκάνθρωποι αρέσκονται στο να κατασκηνώνουν και να μοιράζονται στιγμές συνάθροισης με τους ομόειδούς τους. Στήνουν κατασκηνώσεις τη νύχτα και γύρω από εστίες φωτιάς διασκεδάζουν και συζητούν.
Μεγάλη πεδιάδα
Η μεγάλη πεδιάδα αποτελεί τη μεγαλύτερη φυσική έκταση σε όλη τη Θρέα. Ενώνει τα βασίλεια των νάνων, των νυμφών και των ξωτικών, ενώ χρησιμοποιείται και από τους τρεις λαούς ως πηγή φυσικής ενέργειας, ξυλείας και άλλων προμηθειών. Κατακερματισμένη στα τρία, αλλού η κτηνοτροφία των νάνων, αλλού τα αγροκήπια των ξωτικών και αλλού τα βότανα των νυμφών, η βιοποικιλότητα της πεδιάδας παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον. Η μεγάλη πεδιάδα φιλοξενεί πολλά φιλήσυχα και οικόσιτα ζώα, ενώ φροντίζεται από τις φυλές ώστε να διατηρεί τον φυσικό της πλούτο και την παραγωγικότητά της. Χαρακτηρίζεται από πεδινές εκτάσεις πράσινης χλόης, χωράφια διαφόρων καρπών και μικρούς λόφους. Σε κάποια σημεία οπωροφόρων δέντρων, το φύλλωμα γίνεται πιο ψηλό και η βλάστηση πιο πυκνή. Η μεγάλη πεδιάδα περιφράζεται περιμετρικά και φυλάσσεται δια ροπάλου από όλες τις πλευρές της. Είναι θα λέγαμε σημαντικότερος συνδετικός κρίκος των σχέσεων μεταξύ νάνων, ξωτικών και νυμφών. Πολλές είναι οι επιδρομές από το νότο για τη λεηλασία και την υπονόμευση της περιοχής.
Η μεγάλη πεδιάδα αποτελεί τη μεγαλύτερη φυσική έκταση σε όλη τη Θρέα. Ενώνει τα βασίλεια των νάνων, των νυμφών και των ξωτικών, ενώ χρησιμοποιείται και από τους τρεις λαούς ως πηγή φυσικής ενέργειας, ξυλείας και άλλων προμηθειών. Κατακερματισμένη στα τρία, αλλού η κτηνοτροφία των νάνων, αλλού τα αγροκήπια των ξωτικών και αλλού τα βότανα των νυμφών, η βιοποικιλότητα της πεδιάδας παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον. Η μεγάλη πεδιάδα φιλοξενεί πολλά φιλήσυχα και οικόσιτα ζώα, ενώ φροντίζεται από τις φυλές ώστε να διατηρεί τον φυσικό της πλούτο και την παραγωγικότητά της. Χαρακτηρίζεται από πεδινές εκτάσεις πράσινης χλόης, χωράφια διαφόρων καρπών και μικρούς λόφους. Σε κάποια σημεία οπωροφόρων δέντρων, το φύλλωμα γίνεται πιο ψηλό και η βλάστηση πιο πυκνή. Η μεγάλη πεδιάδα περιφράζεται περιμετρικά και φυλάσσεται δια ροπάλου από όλες τις πλευρές της. Είναι θα λέγαμε σημαντικότερος συνδετικός κρίκος των σχέσεων μεταξύ νάνων, ξωτικών και νυμφών. Πολλές είναι οι επιδρομές από το νότο για τη λεηλασία και την υπονόμευση της περιοχής.
Κόκκινη θάλασσα
Η κόκκινη θάλασσα βρίσκεται στα δυτικά παράλια του νότιου τμήματος της Τιδύκης. Το όνομά της δόθηκε πρώτα από τους Λυκανθρώπους της περιοχής, αφού παρατήρησαν το ερυθρό χρώμα των πετρωμάτων στο βυθό της. Τα πετρώματα έχουν αυτό το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα λόγω της έντονης παρουσίας θερμού στοιχείου στα εδαφικά πετρώματα του υπέδαφους. Αυτό οφείλεται στην υπόγεια εκροή λάβας και μάγματος από τα διάφορα πύρινα ρέματα λάβας στο υπόστρωμα του βυθού. Η συχνή άνοδος των ρεμάτων στο βυθό κατέστρεψε τα κοράλια και τα φύκια, με αποτέλεσμα να δημιουργήσουν ένα νέο κράμα πετρωμάτων, τις ερυθρές πλάκες. Η παρουσία του συμπλέγματος των τριών στοιχείων (θερμού, εδαφικού και φυσικού) κάνει τα πετρώματα αρκετά ενεργειακά και χρήσιμα. Μετά τους συνεχείς πολέμους Λυκανθρώπων και Βρικολάκων για την επικυριαρχία στην περιοχή, μια συμφωνία όρισε την κόκκινη θάλασσα κτήμα των δύο λαών, οι οποίοι πλέον την εκμεταλλεύονται από κοινού. Θα λέγαμε ότι η Κόκκινη Θάλασσα αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες της συμμαχίας μεταξύ των δύο άλλοτε ατέρμονων λαών. Η ενεργειακή φόρτιση και η υψηλή θερμοκρασία της περιοχής προσκάλεσε πολλά πλάσματα και τέρατα ανάλογων αναγκών. Υποθαλάσσια κήτη και θερμόαιμα τέρατα φωλιάζουν στα παράλια των σπηλιών της θάλασσας. Πολλά από αυτά έχουν αξιοποιηθεί και δαμαστεί από τους Λυκανθρώπους και τους Βρικόλακες, οι οποίοι τα χρησιμοποιούν ως βασικό μαχητικό δυναμικό μιας και μισούν τη χρήση νέων τεχνολογικών μηχανισμών στις κοινωνικές τους πραγματικότητες. Η παρουσία τους τέλος κάνει την περιοχή δυσπρόσιτη σε κάθε είδος πλοίου και οι εμπορικές συναλλαγές είναι σπάνιες.
Η κόκκινη θάλασσα βρίσκεται στα δυτικά παράλια του νότιου τμήματος της Τιδύκης. Το όνομά της δόθηκε πρώτα από τους Λυκανθρώπους της περιοχής, αφού παρατήρησαν το ερυθρό χρώμα των πετρωμάτων στο βυθό της. Τα πετρώματα έχουν αυτό το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα λόγω της έντονης παρουσίας θερμού στοιχείου στα εδαφικά πετρώματα του υπέδαφους. Αυτό οφείλεται στην υπόγεια εκροή λάβας και μάγματος από τα διάφορα πύρινα ρέματα λάβας στο υπόστρωμα του βυθού. Η συχνή άνοδος των ρεμάτων στο βυθό κατέστρεψε τα κοράλια και τα φύκια, με αποτέλεσμα να δημιουργήσουν ένα νέο κράμα πετρωμάτων, τις ερυθρές πλάκες. Η παρουσία του συμπλέγματος των τριών στοιχείων (θερμού, εδαφικού και φυσικού) κάνει τα πετρώματα αρκετά ενεργειακά και χρήσιμα. Μετά τους συνεχείς πολέμους Λυκανθρώπων και Βρικολάκων για την επικυριαρχία στην περιοχή, μια συμφωνία όρισε την κόκκινη θάλασσα κτήμα των δύο λαών, οι οποίοι πλέον την εκμεταλλεύονται από κοινού. Θα λέγαμε ότι η Κόκκινη Θάλασσα αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες της συμμαχίας μεταξύ των δύο άλλοτε ατέρμονων λαών. Η ενεργειακή φόρτιση και η υψηλή θερμοκρασία της περιοχής προσκάλεσε πολλά πλάσματα και τέρατα ανάλογων αναγκών. Υποθαλάσσια κήτη και θερμόαιμα τέρατα φωλιάζουν στα παράλια των σπηλιών της θάλασσας. Πολλά από αυτά έχουν αξιοποιηθεί και δαμαστεί από τους Λυκανθρώπους και τους Βρικόλακες, οι οποίοι τα χρησιμοποιούν ως βασικό μαχητικό δυναμικό μιας και μισούν τη χρήση νέων τεχνολογικών μηχανισμών στις κοινωνικές τους πραγματικότητες. Η παρουσία τους τέλος κάνει την περιοχή δυσπρόσιτη σε κάθε είδος πλοίου και οι εμπορικές συναλλαγές είναι σπάνιες.
Λευκά βουνά
Τα Λευκά βουνά είναι γνωστά και ως τα εξωτικά βουνά. Αποτελούν απόκρημνα, ψηλά και άγονα βουνά που εκτείνονται βόρεια του πανέμορφου βασιλείου των ξωτικών. Είναι χαρακτηριστική εικόνα των βουνών μέσα από το βασίλειο του Κρίνου, δίνοντας την εικόνα ενός πίνακα μιας γαλήνιας πόλης με τον οξύμωρο φόντο των γκρίζων βουνών να εκτείνεται πίσω της. Τα λευκά βουνά περιστοιχίζονται από μυστικά μονοπάτια και μαγικές πύλες. Σκαλιστοί ναοί και ιερά, βωμοί και μυστικιστικές σπηλιές, έχουν χαραχτεί από τα πρώτα χρόνια της ειρήνης σε πολλά τους σημεία. Τα Ξωτικά χρησιμοποιούν τα βουνά αυτά για διαλογισμό, εξάσκηση μαγείας και επικοινωνία με το Ουράνιο και το Σκοτεινό στοιχείο. Στις παγωμένες κορυφές τους βρίσκεται η πύλη για τη «μεγάλη αιώρα» και την εκπαίδευση των δρακόφωνων ξωτικών. Είναι μια πύλη που μεταφέρει τους μελλοντικούς γητευτές των δράκων στο ναό των δράκων, τη «Μεγάλη Αιώρα». Αυτός ο ναός μοιάζει να αιωρείται πάνω από το Κρίνο κατά μήκος των σύννεφων. Μέσα στα σύννεφα βρίσκεται αυτό το μαγευτικό εκπαιδευτήριο των Ξωτικών. Φοινικόπτερα και Δράκοι τρέφονται και μεγαλώνουν σε αυτό το περιβάλλον. Εδώ υπάρχουν μόνιμοι κάτοικοι των ξωτικών που εκπαιδεύουν τα πλάσματα αυτά και αποκτούν άρρηκτες σχέσεις μεταξύ τους. Οι ιπτάμενοι γητευτές των ξωτικών αποτελούν το δυνατότερο σημείο της στρατιάς τους και καλούνται εξαιρετικά σπάνια σε πολεμικές εμπλοκές.
Τα Λευκά βουνά είναι γνωστά και ως τα εξωτικά βουνά. Αποτελούν απόκρημνα, ψηλά και άγονα βουνά που εκτείνονται βόρεια του πανέμορφου βασιλείου των ξωτικών. Είναι χαρακτηριστική εικόνα των βουνών μέσα από το βασίλειο του Κρίνου, δίνοντας την εικόνα ενός πίνακα μιας γαλήνιας πόλης με τον οξύμωρο φόντο των γκρίζων βουνών να εκτείνεται πίσω της. Τα λευκά βουνά περιστοιχίζονται από μυστικά μονοπάτια και μαγικές πύλες. Σκαλιστοί ναοί και ιερά, βωμοί και μυστικιστικές σπηλιές, έχουν χαραχτεί από τα πρώτα χρόνια της ειρήνης σε πολλά τους σημεία. Τα Ξωτικά χρησιμοποιούν τα βουνά αυτά για διαλογισμό, εξάσκηση μαγείας και επικοινωνία με το Ουράνιο και το Σκοτεινό στοιχείο. Στις παγωμένες κορυφές τους βρίσκεται η πύλη για τη «μεγάλη αιώρα» και την εκπαίδευση των δρακόφωνων ξωτικών. Είναι μια πύλη που μεταφέρει τους μελλοντικούς γητευτές των δράκων στο ναό των δράκων, τη «Μεγάλη Αιώρα». Αυτός ο ναός μοιάζει να αιωρείται πάνω από το Κρίνο κατά μήκος των σύννεφων. Μέσα στα σύννεφα βρίσκεται αυτό το μαγευτικό εκπαιδευτήριο των Ξωτικών. Φοινικόπτερα και Δράκοι τρέφονται και μεγαλώνουν σε αυτό το περιβάλλον. Εδώ υπάρχουν μόνιμοι κάτοικοι των ξωτικών που εκπαιδεύουν τα πλάσματα αυτά και αποκτούν άρρηκτες σχέσεις μεταξύ τους. Οι ιπτάμενοι γητευτές των ξωτικών αποτελούν το δυνατότερο σημείο της στρατιάς τους και καλούνται εξαιρετικά σπάνια σε πολεμικές εμπλοκές.
Ασημένια Λίμνη - Το σπίτι των Ξωτικών της Νύχτας.
Η ασημένια λίμνη είναι γνωστή και ως λίμνη των ξωτικών μιας και αποτελεί κοντινή περιοχή τους στο βασίλειο του Κρίνου. Η επιφάνεια της λίμνης εξαιρετικά ήσυχη και ατάραχη, ταλαντεύεται μόνο από εξωγενείς παράγοντες και βρίσκεται λίγο πιο βαθιά από το ύψος του εδάφους. Θυμίζει, θα λέγαμε, ένα παραγεμισμένο πηγάδι με καθαρό νερό. Χαρακτηριστική εικόνα της λίμνης αποτελεί το πέταγμα διαφόρων πτηνών, όπως κύκνοι και πάπιες, πράγμα που δίνει αρκετή ζωή στο κατά τα άλλα ήσυχο και ειδυλλιακό περιβάλλον. Το όνομά της δόθηκε από την ασημένια αίσθηση που δίνει οπτικά ο βυθός της στα μάτια όποιου την παρατηρεί. Πράγματι το φεγγάρι καθρεφτιζόμενο στη λίμνη, διαθλάται και δημιουργεί μια ασημένια χροιά. Το ενεργειακό πεδίο της διάθλασης του φεγγαρόφωτος επιτρέπει τη χρήση μαγείας χωρίς κόστος ενέργειας. Ο λόγος που γίνεται αυτό, τα ξωτικά συνδυάζοντας δυνάμεις του φυσικού και του σκοτεινού στοιχείου, τοποθέτησαν στον πάτο της λίμνης, ενεργειακά φορτισμένες πέτρες. Το φως του φεγγαριού και το υδάτινο στοιχείο ενεργοποιεί τις ασημένιες πέτρες και ενώ φορτίζουν παράλληλα τροφοδοτούν τους παρόντες με ενέργεια. Αυτή η αιωνόβια και άφθαρτη ανακύκλωση των τεσσάρων στοιχείων : φυσικό, υδάτινο, εδαφικό και σκοτεινό, κάνουν τη λίμνη εξαιρετικής σημασίας για τα ξωτικά. Επομένως φυλάσσεται όλο το χρόνο, με φύλακες και κυνηγούς, διάσπαρτους στα διάφορα σκοτεινά δάση που την περιβάλλουν. Μεγάλα και επιβλητικά δάση περιστοιχίζουν τη λίμνη. Είναι πολύ πυκνά σε βλάστηση και με πολλούς ειρηνόφιλους οργανισμούς, υλικής και αλλοτινής υπόστασης να συμβιώνουν αρμονικά σε αυτά. Τα πιο συχνά, οι Πήγασοι, οι ρινόκεροι και διάφορα φυσικά πνεύματα βρίσκονται σε καθημερινή επαφή με τα ξωτικά-φύλακες της λίμνης.
Η ασημένια λίμνη είναι γνωστή και ως λίμνη των ξωτικών μιας και αποτελεί κοντινή περιοχή τους στο βασίλειο του Κρίνου. Η επιφάνεια της λίμνης εξαιρετικά ήσυχη και ατάραχη, ταλαντεύεται μόνο από εξωγενείς παράγοντες και βρίσκεται λίγο πιο βαθιά από το ύψος του εδάφους. Θυμίζει, θα λέγαμε, ένα παραγεμισμένο πηγάδι με καθαρό νερό. Χαρακτηριστική εικόνα της λίμνης αποτελεί το πέταγμα διαφόρων πτηνών, όπως κύκνοι και πάπιες, πράγμα που δίνει αρκετή ζωή στο κατά τα άλλα ήσυχο και ειδυλλιακό περιβάλλον. Το όνομά της δόθηκε από την ασημένια αίσθηση που δίνει οπτικά ο βυθός της στα μάτια όποιου την παρατηρεί. Πράγματι το φεγγάρι καθρεφτιζόμενο στη λίμνη, διαθλάται και δημιουργεί μια ασημένια χροιά. Το ενεργειακό πεδίο της διάθλασης του φεγγαρόφωτος επιτρέπει τη χρήση μαγείας χωρίς κόστος ενέργειας. Ο λόγος που γίνεται αυτό, τα ξωτικά συνδυάζοντας δυνάμεις του φυσικού και του σκοτεινού στοιχείου, τοποθέτησαν στον πάτο της λίμνης, ενεργειακά φορτισμένες πέτρες. Το φως του φεγγαριού και το υδάτινο στοιχείο ενεργοποιεί τις ασημένιες πέτρες και ενώ φορτίζουν παράλληλα τροφοδοτούν τους παρόντες με ενέργεια. Αυτή η αιωνόβια και άφθαρτη ανακύκλωση των τεσσάρων στοιχείων : φυσικό, υδάτινο, εδαφικό και σκοτεινό, κάνουν τη λίμνη εξαιρετικής σημασίας για τα ξωτικά. Επομένως φυλάσσεται όλο το χρόνο, με φύλακες και κυνηγούς, διάσπαρτους στα διάφορα σκοτεινά δάση που την περιβάλλουν. Μεγάλα και επιβλητικά δάση περιστοιχίζουν τη λίμνη. Είναι πολύ πυκνά σε βλάστηση και με πολλούς ειρηνόφιλους οργανισμούς, υλικής και αλλοτινής υπόστασης να συμβιώνουν αρμονικά σε αυτά. Τα πιο συχνά, οι Πήγασοι, οι ρινόκεροι και διάφορα φυσικά πνεύματα βρίσκονται σε καθημερινή επαφή με τα ξωτικά-φύλακες της λίμνης.
ΝΗΣΙΑ
Κάτριπο - Το νησί των Νεκροζώντανων πειρατών.
Το Κάτριπο αποτελεί ένα τροπικό νησί στη θάλασσα μεταξύ των ηπείρων, Τιδύκη και Όρβα. Είναι μεγάλο σε έκταση και ενώ στο κέντρο του υπάρχει πυκνή βλάστηση, περιμετρικά εκτείνονται αμμώδεις παραλίες και βραχώδεις πλαγιές. Τα δάση του Κάτριπου περιγράφονται από τροπικά δέντρα και άγριους θάμνους. Εκεί φιλοξενούνται τα πιο αλλόκοτα πλάσματα και ζώα πάνω στη Θρέα. Αυτά, πλήρως προσαρμοσμένα στο τροπικό κλίμα και στις δύσκολες συνθήκες έχουν περίεργα χρώματα και είναι εφοδιασμένα με αρκετά επιθετικές και προσαρμοστικές ικανότητες. Το νησί έχει χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς από τους μεγαλύτερους πειρατές των θαλασσών για τη φύλαξη και το κρύψιμο θησαυρών. Πολλές φορές αποτέλεσε κρησφύγετό τους και λέγεται ότι πολλοί πειρατές έχουν τα δικά τους μικρά άνδρα χτισμένα στα βάθη των τροπικών δασών. Τα εξωτικά όντα του νησιού απόλυτα συνυφασμένα με το τροπικό περιβάλλον, δημιουργούν μια επιβλητική ατμόσφαιρα σε όποιον πλησιάζει το νησί από τη θάλασσα. Το φυσικό στοιχείο παντρεύεται με το υδάτινο σε ένα σύμπλεγμα αρωμάτων και έντονης ενέργειας. Το Κάτριπο είναι ένα μέρος άξιο αναφοράς για κάθε περιπλανώμενο ερευνητή.
Το Κάτριπο αποτελεί ένα τροπικό νησί στη θάλασσα μεταξύ των ηπείρων, Τιδύκη και Όρβα. Είναι μεγάλο σε έκταση και ενώ στο κέντρο του υπάρχει πυκνή βλάστηση, περιμετρικά εκτείνονται αμμώδεις παραλίες και βραχώδεις πλαγιές. Τα δάση του Κάτριπου περιγράφονται από τροπικά δέντρα και άγριους θάμνους. Εκεί φιλοξενούνται τα πιο αλλόκοτα πλάσματα και ζώα πάνω στη Θρέα. Αυτά, πλήρως προσαρμοσμένα στο τροπικό κλίμα και στις δύσκολες συνθήκες έχουν περίεργα χρώματα και είναι εφοδιασμένα με αρκετά επιθετικές και προσαρμοστικές ικανότητες. Το νησί έχει χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς από τους μεγαλύτερους πειρατές των θαλασσών για τη φύλαξη και το κρύψιμο θησαυρών. Πολλές φορές αποτέλεσε κρησφύγετό τους και λέγεται ότι πολλοί πειρατές έχουν τα δικά τους μικρά άνδρα χτισμένα στα βάθη των τροπικών δασών. Τα εξωτικά όντα του νησιού απόλυτα συνυφασμένα με το τροπικό περιβάλλον, δημιουργούν μια επιβλητική ατμόσφαιρα σε όποιον πλησιάζει το νησί από τη θάλασσα. Το φυσικό στοιχείο παντρεύεται με το υδάτινο σε ένα σύμπλεγμα αρωμάτων και έντονης ενέργειας. Το Κάτριπο είναι ένα μέρος άξιο αναφοράς για κάθε περιπλανώμενο ερευνητή.
Ατλάντια - Η καρδιά του υδάτινου στοιχείου και το σπίτι των Υδάτινων.
Η Ατλάντια είναι το υποθαλάσσιο βασίλειο των υδάτινων. Από τα πιο αρχαία κατασκευάσματα ελάχιστοι έχουν καταφέρει να ταξιδεύσουν και να το δουν μιας και βρίσκεται στο μεγαλύτερο βάθος του ωκεανού της Θρέα. Η Ατλάντια για πολλούς θεωρείται ανύπαρκτη και οι Υδάτινοι ένας μύθος του παρελθόντος. Στην πραγματικότητα όμως αποτελεί ένα μοναδικό βασίλειο του βυθού. Φτιαγμένο από κοράλλια, πέτρα, φύκια και υποθαλάσσια άμμο, η Ατλάντια μοιάζει με ένα τεράστιο κοράλλι με εσοχές. Από τος εσοχές οδηγούμαστε σε στοές που οδηγούν μέσα στο βασίλειο. Διάφανες μεμβράνες για πύλες αποτρέπουν το νερό να εισχωρίσει στα εσωτερικά του βασιλείου τους. ΤΌλα τα κτίρια είναι διαβρωμένα από τους αιώνες, ενώ πολύχρωμα φύκια έχουν φυτρώσει σε όλα τα μέρη του βασιλείου. Ξεχωρίζουν η αίθουσα του θρόνου για το βασιλιά των θαλασσών (νυν βασιλιάς ο Νέροντας) όπου βρίσκεται στη βάση του μεγάλου θόλου. Ο τεράστιος πέτρινος θρόνος διακοσμείται από μαργαριτάρια, κοχύλια και άλλα υποθαλάσσια κελύφη. Κατά μήκος του κυκλικού θόλου έχουμε εσωτερικά μπαλκόνια και ανά όροφο υπάρχουν τα αντίστοιχα δωμάτια μιας τάξης Υδάτινων. Στον πρώτο πάνω από το βασιλιά υπάρχουν οι ιερείς και οι μάγοι του βασιλείου. Τα ιερά τους και οι κλίνες τους. Στο δεύτερο οι πολέμαρχοι και οι κυνηγοί. Ο στρατός της Ατλάντια βρίσκεται στο δεύτερο όροφο που λαμβάνει χώρα στο υπέδαφος της θάλασσας. Από τον τρίτο και πάνω έχουμε αποθήκες και στα διάφορα παρακλάδια του οικοδομήματος τα σπίτια των ανώτερων και αρχαιότερων Υδάτινων. Ανάλογα τα χρόνια που ζει ένας Υδάτινος κατατάσσεται και στην ιεραρχία. Οι νεότεροι μένουν διάσπαρτα σε περιφερειακές κοινότητες του βασιλείου που λειτουργούν και σαν πυργίσκοι περιπολίας για την προστασία του βασιλείου.
Η Ατλάντια είναι το υποθαλάσσιο βασίλειο των υδάτινων. Από τα πιο αρχαία κατασκευάσματα ελάχιστοι έχουν καταφέρει να ταξιδεύσουν και να το δουν μιας και βρίσκεται στο μεγαλύτερο βάθος του ωκεανού της Θρέα. Η Ατλάντια για πολλούς θεωρείται ανύπαρκτη και οι Υδάτινοι ένας μύθος του παρελθόντος. Στην πραγματικότητα όμως αποτελεί ένα μοναδικό βασίλειο του βυθού. Φτιαγμένο από κοράλλια, πέτρα, φύκια και υποθαλάσσια άμμο, η Ατλάντια μοιάζει με ένα τεράστιο κοράλλι με εσοχές. Από τος εσοχές οδηγούμαστε σε στοές που οδηγούν μέσα στο βασίλειο. Διάφανες μεμβράνες για πύλες αποτρέπουν το νερό να εισχωρίσει στα εσωτερικά του βασιλείου τους. ΤΌλα τα κτίρια είναι διαβρωμένα από τους αιώνες, ενώ πολύχρωμα φύκια έχουν φυτρώσει σε όλα τα μέρη του βασιλείου. Ξεχωρίζουν η αίθουσα του θρόνου για το βασιλιά των θαλασσών (νυν βασιλιάς ο Νέροντας) όπου βρίσκεται στη βάση του μεγάλου θόλου. Ο τεράστιος πέτρινος θρόνος διακοσμείται από μαργαριτάρια, κοχύλια και άλλα υποθαλάσσια κελύφη. Κατά μήκος του κυκλικού θόλου έχουμε εσωτερικά μπαλκόνια και ανά όροφο υπάρχουν τα αντίστοιχα δωμάτια μιας τάξης Υδάτινων. Στον πρώτο πάνω από το βασιλιά υπάρχουν οι ιερείς και οι μάγοι του βασιλείου. Τα ιερά τους και οι κλίνες τους. Στο δεύτερο οι πολέμαρχοι και οι κυνηγοί. Ο στρατός της Ατλάντια βρίσκεται στο δεύτερο όροφο που λαμβάνει χώρα στο υπέδαφος της θάλασσας. Από τον τρίτο και πάνω έχουμε αποθήκες και στα διάφορα παρακλάδια του οικοδομήματος τα σπίτια των ανώτερων και αρχαιότερων Υδάτινων. Ανάλογα τα χρόνια που ζει ένας Υδάτινος κατατάσσεται και στην ιεραρχία. Οι νεότεροι μένουν διάσπαρτα σε περιφερειακές κοινότητες του βασιλείου που λειτουργούν και σαν πυργίσκοι περιπολίας για την προστασία του βασιλείου.
Τα νησιά Αίσχη
Τα Αίσχη αποτελούν ένα σύμπλεγμα νήσων μεταξύ της Τίδυκης και της Ίτονας. Είναι πολύ μικρά σε έκταση, αρκετά άγονα και ξηρά. Σε αυτά τα νησιά βρίσκουν καταφύγιο πλάσματα των υδάτων, γοργόνες και περιπλανώμενοι πειρατές. Είναι εγκαταλελειμμένα από τους πολιτισμένους λαούς και ποτέ δεν πέρασε πολιτισμός από πάνω τους. Σχεδόν πάντα τα αποφεύγουν τα εμπορικά πλοία, καθώς ακούγονται φήμες για γοργόνες και υδάτινα τέρατα στις ακτές τους. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάποιοι από τους πιο τολμηρούς πειρατές έχουν περάσει και έχουν αφήσει το στίγμα τους στα έρημα αυτά νησιά. Πολλές φορές τα χρησιμοποιούν σαν καταφύγια στις δύσκολες τρικυμίες του ωκεανού, αλλά και ως τάφους των πολύτιμων θησαυρών τους.
Τα Αίσχη αποτελούν ένα σύμπλεγμα νήσων μεταξύ της Τίδυκης και της Ίτονας. Είναι πολύ μικρά σε έκταση, αρκετά άγονα και ξηρά. Σε αυτά τα νησιά βρίσκουν καταφύγιο πλάσματα των υδάτων, γοργόνες και περιπλανώμενοι πειρατές. Είναι εγκαταλελειμμένα από τους πολιτισμένους λαούς και ποτέ δεν πέρασε πολιτισμός από πάνω τους. Σχεδόν πάντα τα αποφεύγουν τα εμπορικά πλοία, καθώς ακούγονται φήμες για γοργόνες και υδάτινα τέρατα στις ακτές τους. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάποιοι από τους πιο τολμηρούς πειρατές έχουν περάσει και έχουν αφήσει το στίγμα τους στα έρημα αυτά νησιά. Πολλές φορές τα χρησιμοποιούν σαν καταφύγια στις δύσκολες τρικυμίες του ωκεανού, αλλά και ως τάφους των πολύτιμων θησαυρών τους.
Μέσοι Νήσοι
Οι μέσοι νήσοι είναι ένα σύμπλεγμα νησιών που δημιουργήθηκαν από τις πρώτες ηφαιστειακές εκρήξεις στο βυθό της θάλασσας. Κατά την πρώτη δημιουργία των ηπείρων και την διαίρεση του εδάφους από το κέντρο του πλανήτη προς τις άκρες του, οι κινήσεις της γης προκάλεσαν αυτές τις τεράστιες εκρήξεις στο υδάτινο κέντρο της. Τα ίχνη του μάγματος δημιούργησαν αυτά τα μικρά νησάκια, γνωστά ως μέσοι νήσοι λόγω της θέσης του στο κέντρο της Θρέα. Αρχικά άγονα περιγράφονταν μόνο από μαύρο χώμα και κάποια λάσπη μάγματος. Σιγά σιγά το φυσικό στοιχείο αναδύθηκε από τα βάθη της θάλασσας και δημιούργησε την πρώτη βλάστηση των νησιών. Ο φυσικός πλούτος του νησιού χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα φυτά και εναλλακτικά δέντρα, αρκετά από αυτά αναρριχώμενα και θαμνώδη. Στις μέσες νήσους δε βλέπει κανείς δάση και ψηλά δέντρα, παρά μόνο βραχώδη μαύρα πετρώματα και τα προαναφερθέντα προσαρμοστικά φυτά. Οι μέσοι νήσοι δεν κατοικούνται από κάποιον πολιτισμό λόγω του άγονου εδάφους. Σχετικά έρημα χρησιμοποιήθηκαν από τους υδάτινους και άλλους μάγους ως χώροι τελετών και συναθροίσεων. Πολλά τεμένη και ειδικοί βωμοί έχουν κατασκευαστεί από ιερείς και μάγους για την εκτέλεση πανίσχυρων ξορκιών και άλλων επικλήσεων. Η προτίμηση των μέσων νήσων στη χρήση μαγείας έγκειται στο γεγονός του ανεκμετάλλευτου των στοιχείων που φυλάσσονται σε αυτά. Το θερμό, το εδαφικό, το μεταλλικό και το υδάτινο είναι τα τέσσερα στοιχεία που αρμονικά φιλοξενούνται σε αυτά τα νησιά. Λέγεται ότι μάγοι και ιερείς έχουν τοποθετήσει, ανά τους αιώνες, αόρατες πύλες ταχυμεταφοράς και δίνες τηλεμεταφοράς σε μυστικά σημεία των νησιών. Τέλος πρέπει να αναφερθεί η χρήση των νήσων ως παρατηρητήριο από τους Υδάτινους. Αυτοί αναδύονται από τα βάθη της Ατλάντια και πάνω στα ψηλότερα βράχια των νήσων παρατηρούν τον ορίζονται για περαστικούς και επιδρομείς.
Οι μέσοι νήσοι είναι ένα σύμπλεγμα νησιών που δημιουργήθηκαν από τις πρώτες ηφαιστειακές εκρήξεις στο βυθό της θάλασσας. Κατά την πρώτη δημιουργία των ηπείρων και την διαίρεση του εδάφους από το κέντρο του πλανήτη προς τις άκρες του, οι κινήσεις της γης προκάλεσαν αυτές τις τεράστιες εκρήξεις στο υδάτινο κέντρο της. Τα ίχνη του μάγματος δημιούργησαν αυτά τα μικρά νησάκια, γνωστά ως μέσοι νήσοι λόγω της θέσης του στο κέντρο της Θρέα. Αρχικά άγονα περιγράφονταν μόνο από μαύρο χώμα και κάποια λάσπη μάγματος. Σιγά σιγά το φυσικό στοιχείο αναδύθηκε από τα βάθη της θάλασσας και δημιούργησε την πρώτη βλάστηση των νησιών. Ο φυσικός πλούτος του νησιού χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα φυτά και εναλλακτικά δέντρα, αρκετά από αυτά αναρριχώμενα και θαμνώδη. Στις μέσες νήσους δε βλέπει κανείς δάση και ψηλά δέντρα, παρά μόνο βραχώδη μαύρα πετρώματα και τα προαναφερθέντα προσαρμοστικά φυτά. Οι μέσοι νήσοι δεν κατοικούνται από κάποιον πολιτισμό λόγω του άγονου εδάφους. Σχετικά έρημα χρησιμοποιήθηκαν από τους υδάτινους και άλλους μάγους ως χώροι τελετών και συναθροίσεων. Πολλά τεμένη και ειδικοί βωμοί έχουν κατασκευαστεί από ιερείς και μάγους για την εκτέλεση πανίσχυρων ξορκιών και άλλων επικλήσεων. Η προτίμηση των μέσων νήσων στη χρήση μαγείας έγκειται στο γεγονός του ανεκμετάλλευτου των στοιχείων που φυλάσσονται σε αυτά. Το θερμό, το εδαφικό, το μεταλλικό και το υδάτινο είναι τα τέσσερα στοιχεία που αρμονικά φιλοξενούνται σε αυτά τα νησιά. Λέγεται ότι μάγοι και ιερείς έχουν τοποθετήσει, ανά τους αιώνες, αόρατες πύλες ταχυμεταφοράς και δίνες τηλεμεταφοράς σε μυστικά σημεία των νησιών. Τέλος πρέπει να αναφερθεί η χρήση των νήσων ως παρατηρητήριο από τους Υδάτινους. Αυτοί αναδύονται από τα βάθη της Ατλάντια και πάνω στα ψηλότερα βράχια των νήσων παρατηρούν τον ορίζονται για περαστικούς και επιδρομείς.